Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας κακόοοοος, πολύ κακόοοος  άνθρωπος σε μια μεγάααααλη χώρα που την έλεγαν Ρωσία. Αυτός ο βασιλιάς είχε άσχημο πρόσωπο κι ένα μεγάααλο μουστάκι που δεν το έπλενε ποτέ. Μύριζε άσχημα αλλά κανείς δεν του το έλεγε γιατί φοβόταν μήπως τον σκοτώσει. Όλοι τον φοβόνταν παιδάκια μου και τον υπάκουγαν πιστάαα...

Αυτός είχε και τρεις ανθρώπους γύρω του, που του έλεγαν ποιος είναι καλός και ποιος είναι κακός που θέλει να του πάαααρει τον θρόνο. Ο βασιλιάς θύμωνε συχνάαα και σκότωνε με διάφορους φριχτούς τρόπους πολλούουους ανθρώπους. Είχε σατανικό μυαλό παιδάκια μου και κάθε φορά σκαρφιζόταν κάτι καινούργιο για να κάνει τον λαό του να υποφέεερει. Τους κρατούσε χωρίς σπίτια, αρρώστους, έβαζε την αστυνομία του να τους κτυπά κι άλλους τους έστελνε σε στρατόπεδα για να δουλεύουν σ' όλη τους τη ζωή. Εκεί, κανένας δεν κοιμόταν ποτέ, δεν έτρωγε ποτέ και δεν έπινε τίποτε. Όλη την ημέρα δούλευε. Οι πιο γέροι πέθαιναν τρία με τέσσερα χρόνια αφού πήγαιναν στα στρατόπεδα αυτά, ενώ οι πιο νέοι και γεροί άντεχαν μέχρι και δέκα με δεκαπέντε χρόνια. Κάποτε, ένα σύμβουλος έτυχε να κάνει λάθος για έναν κακό άνθρωπο και να του πει ότι είναι καλός. Ο βασιλιάς τότε θύμωσε και διέταξε να τον ρίξουν μέσα στα λιοντάρια για να τον κατασπαράξουν. Αλλά και οι άλλοι σύμβουλοι δεν είχαν καλύτερη τύχη. Τον έναν τον μαχαίρωσε ο κακόοος βασιλιάς, ενώ τον άλλο που ήταν μαύρος, τον έπνιξε στη Μαύρη θάλασσα κι από εκεί πήρε το όνομα της η Μαύρη θάλασσα παιδάκια μου.

Ο κακός βασιλιάς έπινε συνέεεχεια αλκοόλ, μεθούσε και του άρεζε να κακομεταχειρίζεται τις γυναίκες στο παλάτι του. Πολλές φορές κάποιες έδινε εντολή να τις κάψουν μπροστά του κι άλλες να τις κρεμάσουν την ώρα που εκείνος χαιρόταν και γελούσε. Ο λαός δεν μπορούσε να αντέξει αυτόν τον πολύ κακό βασιλιά, τον τύραννο που άφηνε τον κόσμο να πεινάει και να ψάχνει στα σκουπίδια. Μια φορά που βγήκε από το παλάτι για να περπατήσει, συνάντησε έναν ζητιάνο και του είπε:

-Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Κι ο ζητιάνος που δεν είχε τίποτε να χάσει πια του απάντησε:

-Είσαι ένας κακός άνθρωπος που δεν σέβεσαι κανέναν μα κανέναν κι όλους μας έχεις τυραννισμένους. Για πόσο θα κρατήσει αυτό πια;

Τότε, ο αδίστακτος βασιλιάς, έδωσε εντολή να στήσουν μια σούβλα. Έβαλαν και φωτιά και σούβλισαν ζωντανό τον καημένο τον ζητιάνο που τόλμησε και μίλησε τόσο άσχημα. Ο κακός βασιλιάς γελούσε που έβλεπε τον καημένο τον άνθρωπο να σουβλίζεται κι έβαζε υποχρεωτικά και όλους τους άλλους να γελάνε, γιατί όποιον δεν διασκέδαζε του έκοβε την γλώσσα και τα αυτιά.

Όμως, όπως όλα τα κακά πράγματα κάποτε τελειώνουν, ο καλός Θεούλης είδε από πάνω πόσο κακός και άσπλαχνος ήταν ο βασιλιάς κι έτσι του έστειλε μια κακή αρρώστια και πέθανε. Τότε ο κόσμος άρχισε να πανηγυρίζει, ενώθηκαν όλοι, αγκαλιάστηκαν και γιόρταζαν τον θάνατο του κακού βασιλιά δυο ολόκληρα μερόνυχτα. Από τότε, έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα παιδάκια μου, γιατί είμαστε τυχεροί που δεν έχουμε τέτοιους κακούς βασιλιάδες.

* Το παρόν μύθευμα αποτελεί μία από τις εκατοντάδες παρόμοιου τύπου εκδοχές του αντικομμουνιστικού παραληρήματος (με ομόκεντρους κύκλους γύρω από το πρόσωπο του μπρρρρρ.... δεν λέω το όνομα του), που γράφει καθένας, όποτε θέλει, όπως θέλει κι όπου θέλει.

Σε περίπτωση που ο γράφων ή λέγων κάποια πιασάρικη εκδοχή του μύθου είναι πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας κι εγνωσμένου κύρους και αξίας σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, πέφτει και παράς δια τας αντικομμουνιστικάς υπηρεσίας του.

Το ιδανικό σενάριο είναι η συγγραφή αντικομμουνιστικών συγγραμμάτων υπό τον μανδύα της αδέκαστης κι ουδέτερης έρευνας και καταγραφής ιστορικών γεγονότων (ανεξάρτητοι φορείς και ιδρύματα, τμήματα πανεπιστημίων και κάτι τέτοια).

Ιωσήφ Νικολαΐδης

Δρ. παραμυθολογίας LLM, DhC, HC mult, Prof. CH, PHd και τα λοιπά.