Ο Κορωνοϊός & το Σουηδικό Μοντέλο Φυσικής Επιλογής

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Με αφορμή την Επιδημία του Κορωνοϊού, άρχισαν, διεθνώς αλλά και στη χώρα μας οι συζητήσεις για τη θεωρία της «Ανοσίας της Αγέλης»(Herd Immunity)...

Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, εάν π.χ. προσβληθεί το 60-70% του πληθυσμού από τον ιό και το 15-18% χρειαστεί νοσηλεία, θα καταλήξει ίσως το 2-3%, οι πιο ευάλωτοι, αλλά θα σωθούν οι υπόλοιποι, οι πιο υγιείς στο νου και στο σώμα. Είναι η ίδια λογική του Στρατηγού, που κρίνει πως αξίζει να δώσει μια μάχη με την εκτίμηση ότι θα σκοτωθεί το 5% των στρατιωτών του, που τυγχάνει να είναι συνήθως και οι λιγότερο ικανοί στη μάχη, αλλά θα επιβιώσουν οι περισσότεροι, οι οποίοι θα είναι και οι «εξυπνότεροι».

Η είδηση, ότι στο ζήτημα της καταπολέμησης του Κορωνοϊού, η Σουηδική κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει το μοντέλο της θεωρίας της «Ανοσίας της Αγέλης»(Herd Immunity), ήταν ίσως για πολλούς μια έκπληξη, όχι όμως και γι αυτούς που γνωρίζουν καλά την πρόσφατη ιστορία της. Σε ότι αφορά στη Δαρβινική Θεωρία «περί Φυσικής Επιλογής», ή καλύτερα στην πρακτική «περί Τεχνητής και Δια της Βίας Επιλογής, στο ποιοι θα έχουν από το κράτος την άδεια για να επιζήσουν και να έχουν απογόνους και ποιοι όχι», η Σουηδία έχει μια ιδιαίτερη παράδοση, άγνωστη σε πολλούς.

Ολη σχεδόν η υφήλιος, πιστεύει, ότι οι Γερμανοί ήταν εκείνοι, που πρώτοι, το 1935, ανέπτυξαν τις «επιστημονικές» θεωρίες «για την προστασία υγιεινής της φυλής από τον γονιδιακό εκφυλισμό».

Πολύ λίγοι γνωρίζουν, ότι το πρώτο Ινστιτούτο Ευγονικής, γι αυτόν ακριβώς το σκοπό, δημιουργήθηκε στη Σουηδία και συγκεκριμένα το 1922 στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα, στο οποίο φοίτησαν αργότερα πολλοί Γερμανοί μέλη τoυ Ναζιστικού Κόμματος. Ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν, ότι από το 1935 μέχρι το 1975, αναγκάστηκαν σ’ αυτήν τη δημοκρατική χώρα πρότυπο κοινωνικού κράτους, με εκβιασμούς και απειλές: «62.000 έφηβοι και ενήλικες, εκ των οποίων 95% γυναίκες, στην “εθελούσια” στείρωσή τους, με αντάλλαγμα την “ελευθερία τους” για “μια κανονική ζωή”»!

62 000 άτομα με ειδικές ανάγκες και με αντικοινωνική συμπεριφορά(επαίτες, άστεγοι, αλκοολικοί, ακόμη και μακροχρόνια άνεργοι) βρέθηκαν κρατούμενοι σε ιδρύματα-φυλακές δίχως κάποια συγκεκριμένη κατηγορία και η μόνη δυνατότητα να ελευθερωθούν ήταν η συγκατάθεσή τους σε εθελούσια στείρωση, «για την προστασία υγιεινής της φυλής από τον γονιδιακό εκφυλισμό μέσω της εκκαθάρισης του πληθυσμού από στοιχεία φυλετικής ή κληρονομικής κατωτερότητας».



Ο εισηγητής του νόμου, ο οποίος ήταν Υπουργός «Παιδείας» του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος της Σουηδίας είχε πει μεταξύ άλλων :«Εχουμε την ευτυχία να είμαστε μια φυλή που εξακολουθεί να είναι ακόμη φορέας πολύ υψηλών και καλών αξιών και ιδιοτήτων». Η πρόταση ψηφίστηκε με την ευρεία υποστήριξη του συντηρητικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Σουηδίας και έγινε νόμος το 1935.

Εάν φαίνεται απίστευτο το γεγονός και τρομακτική η παραπάνω δήλωση του Σουηδού Υπουργού Παιδείας του Σοσιαλδημοκρατικού- Εργατικού Κόμματος, εξίσου τρομακτικό είναι το γεγονός, ότι αποσιωπήθηκε για 40 ολόκληρα χρόνια, με τη στήριξη της Σουηδικής Επιστημονικής Κοινότητας και όπως ήταν φυσικό και της συντριπτικής πλειοψηφίας του σουηδικού λαού. Ο βραβευμένος Σουηδός με το Νόμπελ Οικονομίας το 1974, Gunar Myrdal και η σύζυγός του Alva Myrdal, η επίσης βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης το 1982, για τον αγώνας της κατά του πολέμου και υπέρ του αφοπλισμού, είχαν δημοσιεύσει το 1935 ένα βιβλίο με τίτλο:«Η κρίση στο πληθυσμιακό ζήτημα».

Στο βιβλίο αυτό, δίχως περιστροφές και δικαιολογίες, μιλούσαν ξεκάθαρα για «διαδικασίες στείρωσης προκειμένου, να γίνει διαχωρισμός από αντικοινωνικά στοιχεία»! Και οι δυο τους υπήρξαν υψηλόβαθμα στελέχη του Εργατικού Κόμματος της Σουηδίας του Ολαφ Πάλμε. Το πρόγραμμα αυτό διακόπηκε «αθόρυβα» το 1975 μετά από καταγγελίες και διαδηλώσεις, κυρίως φεμινιστριών τις δεκαετίες 60 και 70. Παρόλα αυτά, έγινε διεθνώς γνωστό μόλις το 1997, μετά από μια σειρά άρθρων της φιλελεύθερης σουηδικής εφημερίδας Dagens Nyheter(Τα νέα της ημέρας), προκαλώντας την παγκόσμια και ως ένα βαθμό υποκριτική κατακραυγή, αφού όπως διαπιστώθηκε αργότερα, παρόμοια προγράμματα στείρωσης για άτομα με ειδικές ανάγκες υπήρξαν επίσης στη Νορβηγία, τη Φινλανδία και τη Δανία από τη δεκαετία του 1930 και στις ΗΠΑ από το 1907.



Ακόμη και σήμερα βρίσκουμε πολλά άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες ξένων χωρών για το θέμα αυτό της Σουηδίας, αλλά όχι σε σουηδικά ΜΜΕ, διότι αυτό καταστρέφει το Σουηδικό Μύθο της δήθεν Ανοιχτής και Ανεκτικής Κοινωνίας προς τις Κοινωνικά Αποκλεισμένες Ομάδες. Σουηδοί δημοσιογράφοι και ερευνητές που ασχολούνται ακόμη με το συγκεκριμένο θέμα, δέχονται συχνά ανώνυμες απειλές και πιθανόν όχι μόνο από ακροδεξιούς! Όπως δείχνει η φωτογραφία, αυτό το μοντέλο μπορεί να «δικαιολογεί» το σκεπτικό της Σουηδικής, της Αμερικανικής, της Αγγλικής ακόμη και της Ολλανδικής κυβέρνησης, που υπονοεί πως βάσει της θεωρίας της Φυσικής Επιλογής «επιβιώνουν πάντοτε οι προσαρμοστικότεροι, που είναι συνήθως και οι εξυπνότεροι, εκείνοι δηλαδή που παίρνουν τα μέτρα τους, όπως ο ψηλός και προφανώς Σουηδός της φωτογραφίας».