Ο Θρίαμβος της ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Μ’ αφορμή, δήθεν, μια συνέντευξή της, έβγαλαν κάποιοι, όλο το μισογυνισμό, το μισανθρωπισμό και τον αντικομμουνισμό που έκρυβαν μέσα τους. Ενας, αυτοαποκαλούμενος και o μέγας γ@..άς της Αθήνας, την αποκάλεσε «χαζοβιόλα». Μια ανώνυμη γηραιά (σύμφωνα με τα γραπτά της) «κυρία» με...
νευροψύχωση βαριάς μορφής που μισεί ότι είναι νεανικό και ωραίο, την αποκάλεσε «ηλίθια σε ζωώδη κατάσταση». Πολλοί ανώνυμοι τυφλοπόντικες που νιώθουν άνετα μόνο μέσα στο σκοτάδι της ανωνυμίας, την αποκάλεσαν «αμόρφωτη». Ο άλλος μέγας «συγγραφέας», ευρωβολευτής και μέγας γ@..άς της Ελλάδας, ο οποίος γ@…ει μόνο μητέρες και μάλιστα από τον κ#λο», δεν έχει εκφραστεί ακόμη δημόσια για την ποιότητά της. ……… Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί, την εποχή της λεγόμενης “Generation i”(του καιροσκοπισμού, του χρησιμοθηρισμού, του χαμαιλεοντισμού και της αποπολιτικοποίησης), η οποία έχει μάθει να εκφράζει τη γνώμη της μόνο ανώνυμα και ηλεκτρονικά, είχε το θάρρος να πει αυτά που πιστεύει:«Πιστεύω στην Ευρώπη των λαών. Στην Ευρώπη της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας. Πιστεύω στα νέα μυαλά που θα ‘ρθουν να μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν σ’ έναν καινούργιο κόσμο, καλύτερο από αυτόν. Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή. Πιστεύω στο δικαίωμά μου να είμαι ο εαυτός μου κι ας είμαι φτιαγμένη από αντιθέσεις. Πιστεύω στις ιδέες. Δεν πιστεύω στην Ευρώπη των τραπεζών, της λιτότητας, της κατάθλιψης, της ανεργίας, της φτώχειας….».

Η γενιά μου, η οποία έζησε στον απόηχο της φρίκης του πολέμου, του Αουσβιτς και βίωσε τη φρίκη της μετεμφυλιακής Ελλάδας του κυνηγητού των ηττημένων, είχε μάθει να δέχεται τη διαφορετική άποψη με σύνεση, γιατί απεχθανόταν τη ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ. Ησουν αριστερός αλλά διάβαζες δίχως φόβο και πάθος αντικομμουνιστές συγγραφείς και ποιητές(Μυριβήλη, Τσάτσο, Κέσλερ, Νίτσε, Εζρα Πάουντ, κ.α.) ή άκουγες μουσική συνθετών ή τραγουδιστές δίχως να ρωτάς τι πιστεύουν και το ίδιο συνέβαινε με δεξιούς, οι οποίοι διαφωνούσαν με τον Μίκη αλλά τον άκουγαν με σεβασμό.

Τη συμπάθησα ακόμη περισσότερο, γιατί την εποχή που τα ζόμπι των smartphones δεν τολμούν να εκφράσουν ούτε καν τα συναισθήματά τους, τόλμησε να πει αυτά που πιστεύει.

Τη συμπάθησα λοιπόν ακόμη περισσότερο, γιατί βλέπω τη δυσανεξία, σε οποιαδήποτε άποψη που δεν συμμεριζόμαστε, να μολύνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους και το χειρότερο, σε ότι αφορά στους καλλιτέχνες, να εκφράζεται με μίσος και μια άρνηση, ακόμη και να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να ακούσουν ένα τραγούδι κάποιου δημιουργού, μόνο και μόνο επειδή διαφωνούν πολιτικά μαζί του.

Αυτό είναι ο θρίαμβος της ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ και η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ είναι ο προάγγγελος για τα επόμενα πογκρόμ και ολοκαυτώματα, την εποχή του δήθεν θανάτου των ιδεολογιών, όπου η κυρίαρχη πλέον ιδεολογία είναι ο κομφορμισμός και η συντριβή του αντιπάλου, που δεν είναι άλλος από εκείνον που αρνείται να προσδεθεί στο άρμα του εκάστοτε ισχυρού.

Εχθρός είναι οτιδήποτε εκφράζει αντικομφορμισμό, αντισυστημισμό και μειοψηφίες και όταν οι εκφραστές είναι, νεανικά, όμορφα και δημοφιλή δημόσια πρόσωπα, το μίσος είναι ακόμη μεγαλύτερο. Είναι το μίσος του κομπλεξικού και του άσχημου απέναντι στο ωραίο.