Η <<πολιτικοποιημένη>> αποπολιτικοποίηση αποτελεί σύγχρονο αστικό ιδεολόγημα, ενταγμένο στο κυρίαρχο σύστημα , στους μηχανισμούς της ιδεολογικής χειραγώγησης. Αφού πρώτα το σύστημα διαστρεβλώνει συνειδητά την έννοια της πολιτικής και την...
Το έδαφος της <<πολιτικοποιημένης>> αποπολιτικοποίησης στρώνεται μέσο της λογικής, <<εμένα δεν με ενδιαφέρει η πολιτική, δεν ασχολούμαι >> , <<όλοι τα παίρνουν, είναι για την πάρτη τους >>, << όλοι είναι ίδιοι >>,ώστε ο λαός να ζει απογοητευμένος, να μην πιστεύει τίποτα, να αποστρατεύεται από την οργανωμένη λαϊκή πάλη, της διεκδικήσεις, την αμφισβήτηση, να απαξιώνει την συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες σαν μορφή λαϊκής παρέμβασης και σε θέση αναμονής να περιμένει <<μεσσίες>> που θα τον σώσουν.
Αυτά τα κοινωνικά λαϊκά τμήματα <<εκπαιδεύονται>> από το σύστημα που πολλές φορές δήθεν αντιστρατεύονται και το σιχτιρίζουν, <<εκπαιδεύονται>> ασυνείδητα, στην στείρα αντίδραση, με έντονα σημάδια συντηριτικοποίησης και γίνονται άθελα τους φορείς αποκρουστικών θέσεων.
Με ενημερώσεις που έχουν, από αμφιβόλου ποιότητας <<κοινωνικά>> μέσα διαδικτύου, με γύρισμα της πλάτης στην αληθινή γνώση και μόρφωση, στο όνομα της δήθεν ανεξαρτησίας τους, γίνονται κοινωνοί της ιδεολογίας του << ΤΙΠΟΤΑ >> για λογαριασμό του συστήματος.
Το αστικό αυτό ιδεολόγημα, εξισώνει τους πάντες και τα πάντα με την ρεμούλα, την αρπαχτή, την ιδιοτέλεια και έχει για αρχή, <<αφού καίγομαι εγώ θα κάψω και τον δίπλα>>. Στην κατεύθυνση ο λαός να μην καταλαβαίνει της αιτίες των δυσκολιών και τον αδιεξόδων του και κυρίως της αιτίες που βρίσκονται μέσα στο σύστημα, στο πεδίο της οικονομίας και της σχέσης της με την πολιτική.
Αυτά τα ιδεολογήματα βρίσκουν έδαφος, σε ανώριμα κοινωνικά τμήματα από την συμμετοχή τους σε αγωνιστικές διεργασίες ,που πλήγηκαν με την καπιταλιστική οικονομική κρίση, αλλά και πριν από αυτήν τα έβγαζαν δύσκολα και λειτουργούν με τον <<μανδύα>>, να μην ενοχοποιηθεί το σύστημα, το κυρίαρχο κοινωνικό υποκείμενο σε αυτό και τα πολιτικά υποκείμενα που το υποστηρίζουν. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα για να γίνει κατανοητό τι εννοούμε.
Για αυτούς δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Μέση Ανατολή, όξυνσης αντιθέσεων - ανταγωνισμών ιμπεριαλιστών, ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις και πόλεμοι για ενεργειακά κοιτάσματα και έλεγχο των δρόμων μεταφοράς τους.
Βλέπουν μόνο είσοδο μουσουλμάνων, (μιλάμε για τους πρόσφυγες και μετανάστες αυτόν των περιοχών) που δήθεν υλοποιούν ένα σχέδιο ισλαμοποίησης της Δυτικής Ευρώπης.
Με αυτό τον τρόπο πέφτουν εύκολα στα δίχτυα της προπαγάνδας εθνικιστικών – φασιστικών ομάδων, που δρουν για τον εξωραϊσμό του συστήματος, σαν σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης και διευκολύνουν τα άνομα σχέδια των ιμπεριαλιστών για το ξαναμοίρασα των αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους.
Για αυτό οι εθνικιστές, φασίστες, οι ναζί της << χρυσής αυγής >>, δρουν άλλοτε συγκαλυμμένα και άλλοτε όχι για λογαριασμό του συστήματος και καμιά μάσκα << αντισυστιμισμού>> που φοράνε δεν μπορεί να ξεπλύνει της μέρες και τα έργα τους.
Για αυτούς ο <<ΙSIS>> δεν είναι εργαλείο, κατασκεύασμα των ΗΠΑ, μέσο της χρηματοδότησης τους από την Σαουδική Αραβία και όχι μόνο, για να δημιουργούν τεχνητές εντάσεις, συρράξεις και να αποτελούν το άλλοθι για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αλλά επιδιώκουν να παίζουν στα παιχνίδια των ιμπεριαλιστών, διαλέγοντας ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, για να προωθούσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας. Ανάλογα πράττουν αντιδραστικές δυνάμεις για της αστικές τάξεις άλλων χωρών, συμφέροντα που είναι βαμμένα με το αίμα των λαών.
Αυτή η κοινωνική πλειάδα ανθρώπων που έρπουν στην συντήρηση και τον φασισμό, μέσο της προπαγάνδας, του ανορθολογισμού και της υποκειμενικής κρίσης που παρουσιάζουν για αντικειμενική, χαρακτηρίζονται και από φοβερό αντικομουνισμό και μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό.
Γιατί αυτή είναι η ουσία και αυτό επιδιώκουν οι θεματοφύλακες του συστήματος μέσα από τα διάφορα αστικά ιδεολογήματα που προωθούν.
Προσπαθούν να λοβοτομήσουν, να απαξιώσουν την γνώση, την ιστορική πείρα, πραγματικότητα.
Στόχος είναι τα λαϊκά φτωχά στρώματα, για να μάθουν να ζούνε υποταγμένοι, συμβιβασμένοι, να αποδέχονται σαν φυσικά φαινόμενα και σαν να μην μπορούν να κάνουν κάτι για την καθημερινή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, την φτώχεια, την ανασφάλεια, αβεβαιότητα, να μην αμφισβητούν, να μην παλεύουν, να μην αγωνίζονται, για να αλλάξουν αυτό που ζούνε.
Είναι στο χέρι τους να δουν, ότι στην όχθη που βρίσκονται δεν είναι το σωστό σημείο. Η συντήρηση είναι οπισθοδρόμηση, στασιμότητα.
Την ιστορία οι λαοί δεν την γράφουν με αδράνεια, αναμονή και ανάθεση. Αλλά με ανυπακοή και πάλη ταξική.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου