Γράφει ο Νίκος ΜότταςΉταν πριν 43 χρόνια, στις 23 Σεπτέμβρη 1974, όταν η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ανακοίνωνε επίσημα την υπογραφή νομοθετικού διατάγματος, με... το οποίο νομιμοποιούνταν, έπειτα από 27 ολόκληρα χρόνια το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ταυτόχρονα, καταργούνταν ο περιβόητος νόμος 509, που αποτέλεσε πηγή διωγμών, εξοριών, βασανιστηρίων και εκτελέσεων για χιλιάδες κομμουνιστές.
Στο πρωτοσέλιδο του πρώτου νόμιμου φύλλου του «Ριζοσπάστη», που εκδόθηκε στις 25 Σεπτέμβρη 1974, δέσποζε το Χαιρετιστήριο Μήνυμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ προς την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους εργαζόμενους, όλο το λαό. Στο μήνυμα της, η ΚΕ σημείωνε, μεταξύ άλλων:
«Επειτα από 27 χρόνια συνεχούς παρανομίας, το ΚΚΕ κατακτά τη νομιμότητα. Είκοσι επτά χρόνια το ΚΚΕ, η ύπαρξή του, η δράση του, θεωρούνταν απ’ το επίσημο κράτος με ειδικό νόμο, το νόμο 509, έγκλημα. Χιλιάδες είναι τα μέλη και στελέχη του, οι οπαδοί του, που τα χρόνια αυτά συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, εκτοπίστηκαν, φυλακίστηκαν και πολλοί εκτελέστηκαν με βάση το νόμο αυτό. Στρέφουμε ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή τη σκέψη μας στους χιλιάδες ήρωες, οπαδούς, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που έδωσαν τα πάντα, έδωσαν τη ζωή τους στους αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας.
Το Κ.Κ., παρά τον συνεχή και απηνή διωγμό, δε δίπλωσε ποτέ τη σημαία του. Κυνηγημένο, κατασυκοφαντημένο, χτυπημένο, τραυματισμένο, βρισκόταν πάντοτε στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας, έβρισκε τη δύναμη και τον τρόπο να συνεχίσει την πάλη του για τα συμφέροντα τη εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων. Να σταθεί συνεπής πολέμιος των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων […] Η κατάργηση του 509 δεν είναι νίκη μόνον του ΚΚΕ. Είναι νίκη της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, όλου του λαού. Είναι νίκη της Δημοκρατίας. Είναι η αναγνώριση του δημοκρατικού δικαιώματος της δράσης των πολιτικών κομμάτων, του δικαιώματος του πολιτικού στοχασμού και δράσης. Είναι ένα χτύπημα στις σκοτεινές δυνάμεις, στις δυνάμεις της αντίδρασης που με το νόμο αυτόν δικαιολογούσαν τη δίωξη κάθε σκέψης και δράσης που στρέφονταν ενάντια τους. […]
Η ΚΕ, με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελε να διακηρύξει για μιά φορά ακόμα ότι το ΚΚΕ, πιστό στη θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού και στον προλεταριακό διεθνισμό, πιστό στην υπόθεση της εργατικής τάξης της χώρας μας θα συνεχίσει για την απαλλαγή της από την εκμετάλλευση, θα σταθεί πρωταγωνιστής για τη δημοκρατία, για το σοσιαλισμό» .
26/8/1974 – Ο Α’ Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Χαρ. Φλωράκης δίνει την πρώτη του συνέντευξη στην Ελλάδα.
Τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ χαίρετισαν, μέσω τηλεγραφημάτων και δηλώσεων στον Τύπο, πληθώρα κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων απ’ όλο τον κόσμο. Σε τηλεγράφημα του προς τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο Γραμματέας της ΚΕ του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας Έριχ Χόνεκερ υπογράμμιζε μεταξύ άλλων: «Δεκαετίες ολόκληρες οι Έλληνες κομμουνιστές έκαναν σκληρό και γεμάτο θυσίες αγώνα ενάντια στο φασισμό και την καταπίεση. Με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, χωρίς την οποία δε μπορούν να πραγματοποιηθούν δημοκρατική πρόοδος και εθνική ανεξαρτησία για τον Ελληνικό λαό, δημιουργούνται καινούργιες δυνατότητες για όλες τις αντιφασιστικές, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της Ελλάδας στον αγώνα για δημοκρατία και κοινωνική πρόοδο».
Το ενοποιημένο Εργατικό Πολωνικό Κόμμα, σε επιστολή του προς την ΚΕ του ΚΚΕ, επισήμαινε: «Τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ τη θεωρούμε σα μεγάλη επιτυχία των κομμουνιστών και όλων των αριστερών δυνάμεων. Είναι αποτέλεσμα ηρωϊκών αγώνων των καλύτερων δυνάμεων του ελληνικού έθνους εναντίον του φασισμού για τα δίκια του λαού και τη δημοκρατία» (“Ρ”, 28/9/74).
Από την πλευρά της, η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) σημείωνε σε μήνυμα της προς τον Α’ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη: «Η νίκη αυτή μπόρεσε να πραγματοποιηθεί χάρη στον επίμονο, μακρόχρονο και γεμάτο αυταπάρνηση αγώνα των Ελλήνων Κομμουνιστών, της εργατικής τάξης και των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας ενάντια στη ντόπια και ξένη αντίδραση. Ευχόμαστε στο αδερφό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας να κρατάει και στο μέλλον ψηλά τη σημαία του Μαρξισμού-Λενινισμού και του Προλεταριακού Διεθνισμού» (“Ρ”, 29/9/74).
«Πάνω από πέντε δεκαετίες», υπογράμμιζε σε τηλεγράφημα του το Κ.Κ. Βουλγαρίας, «αντιμετωπίζοντας τις πιο βαριές δοκιμασίες, το ΚΚΕ θαρραλέα και με συνέπεια υπερασπίζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης της Ελλάδας, όλων των εργαζομένων, αγωνίζεται για μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα» (“Ρ”, 1/10/74).
Κατάκτηση των λαϊκών αγώνων- όχι παραχώρηση του αστικού κράτους
Μιλώντας από το βήμα του 10ου Συνεδρίου του ΚΚΕ- του πρώτου συνεδρίου που έλαβε χώρα σε συνθήκες νομιμότητας το Μάη του 1978- ο Χαρίλαος Φλωράκης σημείωνε: «Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ δεν ήταν μόνο μια επιτυχία της εργατικής τάξης, αλλά και μια νίκη του δημοκρατικού κινήματος και της δημοκρατικής ζωής του τόπου γενικότερα. Το δεύτερο δίδαγμα της ζωής στα χρόνια αυτά είναι ότι το ΚΚΕ δεν εξαφανίζεται επειδή έτσι το θέλουν η ολιγαρχία του χρήματος κι ο ιμπεριαλισμός, ότι, παρά τους σκληρούς διωγμούς μελών του, το ΚΚΕ συνέχισε αδιάλειπτα την ύπαρξη και τη δράση του. Αυτό δεν οφείλεται σε καμιά συγκυρία ή ιδιοτροπία της ιστορίας. Η ύπαρξή του αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα».
Πράγματι, πολύ πριν την τυπική του νομιμοποίηση από την κυβέρνηση Καραμανλή, το ΚΚΕ είχε πετύχει τη νομιμοποίηση του στην πράξη. Οι συνεχείς, επίμονοι και ηρωϊκοί αγώνες των κομμουνιστών, που βρίσκονταν πάντα στην πρώτη γραμμή της λαϊκής πάλης, πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, είχαν εμπεδώσει στην συνείδηση του λαού την ανάγκη της ενεργό παρουσίας του ΚΚΕ στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ο πρωτοπόρος αντιδικτατορικός αγώνας των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, υπό συνθήκες παρανομίας και διώξεων, είχε καταστήσει τη νομιμοποίηση του Κόμματος της εργατικής τάξης απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημοκρατική αποκατάσταση μετά την πτώση της Χούντας.
Κατάκτηση των εργατικών-λαϊκών αγώνων ήταν, λοιπόν, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και όχι δείγμα της υποτιθέμενης «μεγαλοψυχίας» του αστικού συστήματος. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
atexnos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου