Σε μια ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο στις 2 Δεκεμβρίου του 1823, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, οΤζέιμς Μονρόε, δήλωνε : “όποιο ευρωπαϊκό έθνος, προσπαθήσει να αναμειχθεί στα πολιτικά πράγματα των κρατών της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, αυτό θα θεωρηθεί ως επιθετική ενέργεια ενάντια στις ίδιες τις ΗΠΑ, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για το λεγόμενο «Δόγμα Μονρόε» (Monroe doctrine».
Το δόγμα αυτό, το οποίο αποτέλεσε καθοριστική στιγμή στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, έγινε αποδεκτό από όλους τους μετέπειτα Αμερικανούς προέδρους και ισχύει μέχρι σήμερα.
Αυτό το δόγμα επικαλέστηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων της Κούβας το 1962, ο τότε Πρόεδρος Τ.Κένεντι, απειλώντας τη Σοβιετική Ενωση ακόμη και με πυρηνικό πόλεμο, υποχρεώνοντας τον Ν.Χρουστσόφ να αποσύρει τους πυραύλους της από την Κούβα.
Η μοναδική φορά που Αμερικανός πρόεδρος δεν έκανε χρήση του δόγματος Μονρόε, ήταν ο Ρ Ρήγκαν, κατά τη στρατιωτική επέμβαση της Μ.Βρετανίας στα νησιά Φώλκλαντ το 1982 κι αυτό έγινε λόγω της φιλικής και ιδεολογικής σχέσης που είχε ο Αμερικανός πρόεδρος με την Μ. Θάτσερτ.
Εκτός των άλλων, ο Τ. Μονρόε, είχε δηλώσει στην ομιλία του : «Δεν έχουμε αναμειχθεί στις αποικίες και τις εξαρτημένες περιοχές καμιάς ευρωπαϊκής δύναμης και δε σκοπεύουμε να αναμειχθούμε».
Αυτό το δόγμα ισχύει εδώ και 200 χρόνια, αλλά μόνο σε ότι αφορά στα δικαιώματα των ΗΠΑ, βάσει του άγραφου, κατά τον Θρασύμαχο, κανόνα, που λέει «δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρού».
Εντωμεταξύ στην Ουκρανία έχουν σκοτωθεί χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες, στρατιώτες αλλά και άμαχοι καθώς και παιδιά και Αμερικανοί και Ευρωπαίοι κατηγορούν τον Ρώσο πρόεδρο ως δικτάτορα και τρελό εγκληματία, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, ενώ την ίδια στιγμή το Πεντάγωνο δηλώνει, πως ότι κι αν συμβεί και ξέρει πολύ καλά τι θα συμβεί, εντέλει θα βγει ο Πούτιν αποδυναμωμένος. Το αν γι αυτήν την αποδυνάμωση θα πρέπει να θυσιαστούν μερικές δεκάδες χιλιάδες ακόμη αθώοι Ουκρανοί πολίτες, φαίνεται να τους νοιάζει όσο τους ένοιαζε στο Βιετνάμ, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Το ζητούμενο είναι να αποδυναμωθεί ο Πούτιν και η ΕΕ να απεξαρτηθεί από τους Ρώσους και όποιος τολμήσει να επιρρίψει έστω ευθύνες ηθικής αυτουργίας σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ή ότι αντί να κάνουν κάτι για να σταματήσει το μακελειό, το ενισχύουν στέλνοντας όπλα στους Ουκρανούς, θεωρείται φίλος του Πούτιν. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για κάποιους μανιχαϊστές, που σε όλες τις διαμάχες και τις συγκρούσεις του κόσμου, βλέπουν «το καλό να συγκρούεται με το κακό και το φως με το σκότος» όπου το κακό και το σκότος το εκφράζουν πάντα οι άλλοι.
Ετσι, παρακολουθούμε εδώ και καιρό αμήχανοι μια επικίνδυνη σύγκρουση που θυμίζει θέατρο του παραλόγου, αλλά από στιγμή σε στιγμή μπορεί να συμβεί αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν derapage-ένα λάθος, μια παρέκκλιση ή απώλεια ελέγχου, με απρόβλεπτες συνέπειες, όπως έγινε και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Απ’ τη μια πλευρά, έχουμε ένα θηρίο με ήδη λαβωμένο κύρος και απρόβλεπτο στις κινήσεις του, τον Πούτιν, που απειλεί με πυρηνικά, απ’ την άλλη έναν υπερήλικα πρόεδρο των ΗΠΑ, που με δημόσιες δηλώσεις του πέρα από κάθε έννοια διπλωματικής δεοντολογίας για περαιτέρω αποδυνάμωση του Πούτιν, πυροδοτεί το κλίμα και ενισχύει έναν άπειρο ουκρανό πρόεδρο, να πιστεύει ότι μπορεί να βει νικητής.
Και σαν να μην έφτανε αυτό το επικίνδυνο τρίπτυχο Πούτιν-Μπάϊντεν-Σελένσκι, που δείχνει να έχασε την επαφή με την πραγματικότητα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το στοίχημα με τον εαυτό τους, έχεις και τους μοιραίους, τους άβουλους και ανύπαρκτους ευρωπαίους ηγέτες, που παρακολουθούν όλα όσα συμβαίνουν στην αυλή τους, σαν να μην τους αφορούν και όχι μόνο. Αν όχι όλοι, σίγουρα κάποιοι, περιμένουν κι άλλα θύματα αθώων, κι άλλες μαρτυρίες για εγκλήματα πολέμου, για να στριμώξου κι άλλο τον μισητό Πούτιν κι αυτό θα είναι η δικαίωσή τους. Μια δικαίωση βουτηγμένη στο αίμα, όπου το αίμα πολλών αθώων θα γίνει ο τάφος του μισητού εκφραστή του σκότους.
Απόσπασμα από την ομιλία του Τ. Μονρόε: «Η Αμερική στους Αμερικανούς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου