Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΑναρωτιούνται πολλοί «αναλυτές», γιατί κοινωνικές ομάδες που παλαιότερα ψήφιζαν «Δημοκρατικούς» στις ΗΠΑ, «Σοσιαλδημοκράτες» στη Γερμανία και... στις Σκανδιναβικές χώρες και «Σοσιαλιστές» στη Γαλλία, στρέφονται τα τελευταία χρόνια προς «Ακροδεξιούς Λαϊκιστές»; Μεταμορφώθηκαν αίφνης πρώην δημοκράτες σε φασίστες ή μήπως θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εκφράσουν την οργή τους γιατί εξαπατήθηκαν από εκείνους που πίστευαν πως είναι δίπλα τους; Μια λογική εξήγηση έρχεται από δύο Αμερικανούς καθηγητές του περίφημου πανεπιστημίου της Αμερικανικής «ελίτ», του Harvard .
Ενας είναι o Michael J. Sandel, καθηγητής βιοηθικής, ο οποίος επιρρίπτει την ευθύνη για πολλά από τα σημερινά δεινά της ανθρωπότητας και όχι μόνο της αριστεράς, στα κόμματα εκείνα που επαγγέλθηκαν πως προασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και στην πράξη έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Παρότι γνήσιος φιλελεύθερος, μίλησε σκληρά για τα κόμματα της κεντροαριστεράς στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, λέγοντας ότι «πρόδωσαν την εργατική τάξη και τις αξίες της κι αυτό οδήγησε πολλούς, από απογοήτευση, να στραφούν προς τους δεξιούς λαϊκιστές ή στην αποχή από τις εκλογές». Στο πρόσφατο βιβλίο του” και σε συνέντευξή του σε Γερμανική εφημερίδα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, γι αυτά που φέρνει η ψηφιακή τεχνολογία και προειδοποιεί: «Ερχονται επικίνδυνες ημέρες για τη δημοκρατία. Η απόλυτη ανυπαρξία της κοινωνικής κινητικότητας και η εδραιωμένη ανισότητα, έχουν μετατρέψει το αμερικανικό όνειρο του "μπορείς να πετύχεις το ακατόρθωτο αρκεί να προσπαθήσεις", σε έναν εφιάλτη. Αυτό έχει ως συνέπεια την καταστροφή του μύθου της κοινωνικής αρμονίας και συνοχής». Προς έκπληξη πολλών, δήλωσε ο Sandel σε συνέντευξή του: «κατανοώ όλους εκείνους που ψήφισαν Τραμπ, αφού δεν ήταν σε θέση να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, στο πλαίσιο ενός άκρως ανταγωνιστικού καπιταλισμού τον οποίο δεν κατάφεραν ή δεν θέλησαν να χαλιναγωγήσουν οι φιλελεύθερες και αριστερές πολιτικές δυνάμεις. Δίνοντας τη δυνατότητα μόνο σε παιδιά πλουσίων να πραγματοποιούν λαμπρές σπουδές στα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας και να ανέρχονται αυτομάτως στα ανώτατα κλιμάκια της πυραμίδας της αμερικανικής κοινωνίας».
Την ίδια ακριβώς άποψη συμμερίζεται και ο καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας στο ίδιο πανεπιστήμιο, ο Dani Rodrik, προειδοποιώντας μάλιστα, πως: «εάν δεν ελεγχθούν η τεχνολογία και η αυτοματοποίηση, θα επιδεινωθούν τα πράγματα και θα προκληθούν κοινωνικές αναταραχές με οδυνηρές πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Στην ίδια γραμμή περίπου βρίσκεται και η Sahra Wagenknecht, πρώην αντιπρόεδρος του αριστερού Γερμανικού κόμματος “LINKE” και σήμερα απλό μέλος της αριστερής πτέρυγας, η οποία διαφοροποιείται από τους σοσιαλδημοκράτες.
Για την Wagenknecht, «ενώ η αριστερά καθιερώθηκε στη συνείδηση των λαών ως η παράταξη, που ως κύριο μέλημά της είχε τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη Βελτίωση της Ποιότητας Ζωής της, εγκατέλειψε αυτήν τη θέση για να υιοθετήσει θέσεις “κοινωνικής αφύπνισης”,(κλιματική αλλαγή, Ρατσισμός, Φεμινισμό, κ.λ.π.) που είναι αρεστές σε ΜΜΕ φιλικά προσκείμενων προς ένα μοντέρνο “Λαϊφσταϊλισμό”». Οχι πως τα ζητήματα αυτά δεν είναι σημαντικά, αλλά σύμφωνα με την Wagenknecht, «δεν μπορούν να είναι ιεραρχικά πάνω από τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη Βελτίωση της Ποιότητας Ζωής της, διότι αυτά προϋποθέτουν τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους».
Σύμφωνα με την κατά Α, Μάσλοου «Πυραμίδα των Ανθρωπίνων Αναγκών», το οικολογικό, το φεμινιστικό και το αντιρατσιστικό κίνημα, συνδέθηκαν με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των οικονομικώς χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων. Αλλωστε, ακόμη και εκείνος που αγνοεί τον Α. Μάσλοου, γνωρίζει, ότι, «όταν το μυαλό του ανθρώπου είναι διαρκώς απασχολημένο με το που θα βρει τα χρήματα για το επόμενο γεύμα, τον επόμενο λογαριασμό, το επόμενο νοίκι ή την επόμενη δόση του δανείου, τότε δεν υπάρχει χώρος για σκέψεις χειραφέτησης, αυτοπραγμάτωσης και φυσικά, ούτε διάθεση για αγώνες προς μια καλύτερη ζωή». Εάν συνεχιστεί η φτωχοποίηση της Εργατικής και της λεγόμενης Μεσαίας τάξης, με τον ίδιο μέχρι σήμερα ρυθμό, είναι θέμα χρόνου ο υποβιβασμός τους στο πρώτο στάδιο της πυραμίδας, εκείνο της απλής επιβίωσης και τότε θα είναι πολύ αργά για «αφυπνίσεις».
Ενας είναι o Michael J. Sandel, καθηγητής βιοηθικής, ο οποίος επιρρίπτει την ευθύνη για πολλά από τα σημερινά δεινά της ανθρωπότητας και όχι μόνο της αριστεράς, στα κόμματα εκείνα που επαγγέλθηκαν πως προασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων και στην πράξη έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Παρότι γνήσιος φιλελεύθερος, μίλησε σκληρά για τα κόμματα της κεντροαριστεράς στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, λέγοντας ότι «πρόδωσαν την εργατική τάξη και τις αξίες της κι αυτό οδήγησε πολλούς, από απογοήτευση, να στραφούν προς τους δεξιούς λαϊκιστές ή στην αποχή από τις εκλογές». Στο πρόσφατο βιβλίο του” και σε συνέντευξή του σε Γερμανική εφημερίδα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, γι αυτά που φέρνει η ψηφιακή τεχνολογία και προειδοποιεί: «Ερχονται επικίνδυνες ημέρες για τη δημοκρατία. Η απόλυτη ανυπαρξία της κοινωνικής κινητικότητας και η εδραιωμένη ανισότητα, έχουν μετατρέψει το αμερικανικό όνειρο του "μπορείς να πετύχεις το ακατόρθωτο αρκεί να προσπαθήσεις", σε έναν εφιάλτη. Αυτό έχει ως συνέπεια την καταστροφή του μύθου της κοινωνικής αρμονίας και συνοχής». Προς έκπληξη πολλών, δήλωσε ο Sandel σε συνέντευξή του: «κατανοώ όλους εκείνους που ψήφισαν Τραμπ, αφού δεν ήταν σε θέση να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, στο πλαίσιο ενός άκρως ανταγωνιστικού καπιταλισμού τον οποίο δεν κατάφεραν ή δεν θέλησαν να χαλιναγωγήσουν οι φιλελεύθερες και αριστερές πολιτικές δυνάμεις. Δίνοντας τη δυνατότητα μόνο σε παιδιά πλουσίων να πραγματοποιούν λαμπρές σπουδές στα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας και να ανέρχονται αυτομάτως στα ανώτατα κλιμάκια της πυραμίδας της αμερικανικής κοινωνίας».
Την ίδια ακριβώς άποψη συμμερίζεται και ο καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας στο ίδιο πανεπιστήμιο, ο Dani Rodrik, προειδοποιώντας μάλιστα, πως: «εάν δεν ελεγχθούν η τεχνολογία και η αυτοματοποίηση, θα επιδεινωθούν τα πράγματα και θα προκληθούν κοινωνικές αναταραχές με οδυνηρές πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Στην ίδια γραμμή περίπου βρίσκεται και η Sahra Wagenknecht, πρώην αντιπρόεδρος του αριστερού Γερμανικού κόμματος “LINKE” και σήμερα απλό μέλος της αριστερής πτέρυγας, η οποία διαφοροποιείται από τους σοσιαλδημοκράτες.
Για την Wagenknecht, «ενώ η αριστερά καθιερώθηκε στη συνείδηση των λαών ως η παράταξη, που ως κύριο μέλημά της είχε τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη Βελτίωση της Ποιότητας Ζωής της, εγκατέλειψε αυτήν τη θέση για να υιοθετήσει θέσεις “κοινωνικής αφύπνισης”,(κλιματική αλλαγή, Ρατσισμός, Φεμινισμό, κ.λ.π.) που είναι αρεστές σε ΜΜΕ φιλικά προσκείμενων προς ένα μοντέρνο “Λαϊφσταϊλισμό”». Οχι πως τα ζητήματα αυτά δεν είναι σημαντικά, αλλά σύμφωνα με την Wagenknecht, «δεν μπορούν να είναι ιεραρχικά πάνω από τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη Βελτίωση της Ποιότητας Ζωής της, διότι αυτά προϋποθέτουν τη χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους».
Σύμφωνα με την κατά Α, Μάσλοου «Πυραμίδα των Ανθρωπίνων Αναγκών», το οικολογικό, το φεμινιστικό και το αντιρατσιστικό κίνημα, συνδέθηκαν με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των οικονομικώς χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων. Αλλωστε, ακόμη και εκείνος που αγνοεί τον Α. Μάσλοου, γνωρίζει, ότι, «όταν το μυαλό του ανθρώπου είναι διαρκώς απασχολημένο με το που θα βρει τα χρήματα για το επόμενο γεύμα, τον επόμενο λογαριασμό, το επόμενο νοίκι ή την επόμενη δόση του δανείου, τότε δεν υπάρχει χώρος για σκέψεις χειραφέτησης, αυτοπραγμάτωσης και φυσικά, ούτε διάθεση για αγώνες προς μια καλύτερη ζωή». Εάν συνεχιστεί η φτωχοποίηση της Εργατικής και της λεγόμενης Μεσαίας τάξης, με τον ίδιο μέχρι σήμερα ρυθμό, είναι θέμα χρόνου ο υποβιβασμός τους στο πρώτο στάδιο της πυραμίδας, εκείνο της απλής επιβίωσης και τότε θα είναι πολύ αργά για «αφυπνίσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου