Μήπως η Υφεση Κοστίσει Περισσότερες Ζωές, Αλλά και την ανθρώπινη Αξιοπρέπεια;

Γράφει ο Αλεξανδρός Πιστοφίδης
Εάν τη δήλωση, πως «η ζωή δεν έχει πάντοτε την απόλυτη προτεραιότητα» την έκανε ένας οποιοσδήποτε πολιτικός και όχι ο Β. Σόϊμπλε, ίσως να μην είχε τον αρνητικό αντίκτυπο που είχε παγκοσμίως και ιδιαίτερα στη χώρα μας. Δε νομίζω πως θα...
διαφωνήσει κάποιος με το χαρακτηρισμό, ότι ο Γερμανός γίνεται πολλές φορές κυνικός, ούτε όμως και με το χαρακτηρισμό ότι δεν είναι ηθικολόγος και υποκριτής. Εμένα μου θυμίζει σε πολλά τον Νικολό Μακιαβέλι, για τον οποίο όλοι σχεδόν πιστεύουν πως είναι εκείνος που είπε, ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ενώ δεν το είπε ποτέ. Είπε απλώς «εγώ δεν περιγράφω έναν κόσμο όπως θα τον ήθελα, αλλά έναν κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα».

Εάν δούμε τι συμβαίνει παγκοσμίως στην πράξη, θα διαπιστώσουμε, ότι ποτέ και πουθενά δεν είχε η ζωή την απόλυτη προτεραιότητα. Κάθε χρόνο σκοτώνονται ή μένουν ανάπηροι εκατομμύρια και στη χώρα μας αφανίζεται μια μικρή κωμόπολη, με νέους κυρίως από αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Κανείς δε σκέφτεται καν τη ζωή του δίχως αυτοκίνητο. Κάθε χρόνο πεθαίνουν από τις συνέπειες του τσιγάρου, του αλκοόλ και των ναρκωτικών εκατομμύρια και μην πει κάποιος, ότι δεν είναι εύκολο να συμφωνήσουν όλα τα κράτη για να επιβάλλουν την απόλυτη απαγόρευση. Μήπως δε θέλουν κάποιοι γιατί δε συμφέρει, δήθεν στην οικονομία;

Όταν οι φτωχοί χρηματοδοτούν τις συντάξεις των πλουσίων

Εκατομμύρια εργάτες σε όλο τον κόσμο, σκοτώνονται, μένουν ανάπηροι ή πεθαίνουν πριν την ώρα τους, κάθε χρόνο, από λεγόμενες «επαγγελματικές ασθένειες», λες και τις δημιούργησε ο «πανάγαθος». Οταν πεθαίνει ή σκοτώνεται σε ατύχημα ένας σταρ, όπως π.χ. ο μπασκετμπολίστας Κόμπι Μπράϊντ, η είδηση απασχολεί τα ΜΜΕ για ημέρες και συνοδεύεται από δακρύβρεχτα σχόλια. Όταν σκοτώνονται δεκάδες και εκατοντάδες σε εργατικά ατυχήματα και συμβαίνει συχνά, κυρίως σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, δεν αποτελεί καν είδηση εάν δεν έχει εντυπωσιακές εικόνες.

Σύμφωνα με πολλές διεθνείς έρευνες, άτομα που ασκούν χειρονακτικές εργασίες ή εργασίες με χαμηλά εισοδήματα, πεθαίνουν κατά μέσο όρο 18 χρόνια νωρίτερα από άτομα που εργάζονται σε υψηλόβαθμες θέσεις και είναι εύποροι. Ποιόν ενδιαφέρει η είδηση;

Λαμβάνοντας υπόψη του αυτή τη διαφορά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εργάτες και φτωχοί αρχίζουν να εργάζονται πολλές φορές απ’ τα 15 τους γεμίζοντας τα ασφαλιστικά ταμεία τουλάχιστον 10 χρόνια νωρίτερα από ένα γιατρό ή δικηγόρο και πεθαίνοντας επίσης 18 χρόνια νωρίτερα, πολύ σωστά δήλωσε ένας Γερμανός καθηγητής υγείας πως «πρακτικά, οι φτωχοί χρηματοδοτούν τις συντάξεις των πλουσίων». Εε και μετά;

Ποιος νοιάζεται για τους καταραμένους της γης;

Σύμφωνα με τη UNICEF, εκατομμύρια παιδιά σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου πεθαίνουν από την πείνα πριν συμπληρώσουν τα 5. Η οικονομική ύφεση που θα ακολουθήσει μετά τον κοροναϊό και η οποία θα είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του 1929, θα αυξήσει δραματικά τους πρόωρους θανάτους και γενικώς τους θανάτους από την πείνα. Εν όψει μάλιστα της μείωσης των κονδυλίων βοήθειας λόγω της ύφεσης, ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι πάνω από 250 εκατομμύρια αφρικανοί θα απειληθούν από την πείνα. Ποιος νοιάζεται αλήθεια;

Η παιδική πείνα δεν απειλεί μόνο τις χώρες του τρίτου κόσμου. Σύμφωνα με διεθνείς αναλύσεις, η ύφεση θα οδηγήσει εκατομμύρια μικρές επιχειρήσεις λιανικής στη χρεοκοπία και εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία ή στην εκ περιτροπής & στη μερική απασχόληση και πιθανόν τη χώρα μας σε νέο μνημόνιο. Είναι «πιο σίγουρο κι απ΄το βέβαιο», ότι η ύφεση θα στοιχίσει, άμεσα και έμμεσα, περισσότερες ζωές κι από τον κοροναϊό και εάν ο κοροναϊός σκότωσε άτομα, που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν και τόσο μεγάλο προσδόκιμο ζωής, η ύφεση θα σκοτώσει κυρίως νέους και φτωχά παιδιά. Αλλά ποιος ηθικολόγος ή θρησκόληπτος υποκριτής που νοιάζεται ακόμη και για το αγέννητο έμβρυο, θα νοιαστεί γι αυτούς, τους καταραμένους της γης, που πιστοί στη θεία εντολή είναι οι μόνοι που κερδίζουν ακόμη το ψωμί τους με τον ιδρώτα του προσώπου τους .

Όταν κατηγόρησαν τον Β. Σόϊμπλε για τη δήλωσή του, είπε :«πιστεύω ότι η αξιοπρέπεια της ζωής έχει μεγαλύτερη αξία απ’ την ίδια τη ζωή». Είναι η μοναδική φορά που θα συμφωνήσω μαζί του, επειδή πιστεύω ότι θα συμφωνούσαν μαζί του ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, οι οποίοι πίστευαν, πως, «όσοι είχαν μοναδικό σκοπό στη ζωή τους να εργάζονται μόνο για να παρέχουν σε άλλους τα αναγκαία αγαθά για τη ζωή τους, κατατάσσονται στους δούλους». Είναι το απόλυτο ψεύδος ότι ο Πλάτων υποστήριζε την ανθρώπινη δουλεία. Αυτός που στην «Πολιτεία» γράφει για «τη φυσική δουλικότητα των δούλων επικαλούμενος το γεγονός ότι δεν είχαν προτιμήσει την ελευθερία ή το θάνατο από την υποδούλωση, δηλαδή από το να ζουν μόνο και μόνο για να παρέχουν τα αγαθά για τις ζωές των άλλων», δε σημαίνει ότι είναι υπέρ της δουλείας. Το αντίθετο μάλιστα

Από την εποχή του Σόλωνα θεωρούσαν οι Αθηναίοι, ότι «η φιλοψυχία, δηλαδή η αγάπη για τη ζωή και η δειλία ταυτιζόταν με τη δουλικότητα», και δεν ήταν μόνο οι Αθηναίοι. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι από ένα ποίημα του ποιητή Υβρία από την Κρήτη «Τα πλούτη μου είναι το κοντάρι και το σπαθί μου. Αυτοί που δεν τολμούν να κρατήσουν κοντάρι και σπαθί, πέφτουν στα γόνατα περίφοβοι και με καλούν αφέντη τους και μέγα Βασιλέα». «Οποιος δεν έχει την αρετή να ξέρει να πεθαίνει αξιοπρεπώς, ζει αναγκαστικά τη ζωή του δούλου και του υποταγμένου».