Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΠριν 24 αιώνες περίπου, ο οικουμενικότερος των φιλοσόφων, ο Αριστοτέλης, είχε διακρίνει τα πολιτεύματα σε τρεις κύριες κατηγορίες:
2. Στην Ολιγαρχία, όπου «άρχουν» «οι ολίγοι»
3. Και στη Δημοκρατία, όπου «κυριαρχούν οι πολλοί»
Αυτή η διάκριση των πολιτευμάτων έχει καθιερωθεί στη συνταγματική θεωρία, μέχρι σήμερα, ή καλύτερα μέχρι χθες, διότι απέδιδε την ιστορική εξέλιξη του τρόπου συγκρότησης της «κυριαρχίας» και ανταποκρινόταν στην ιστορική πραγματικότητα του σύγχρονου κράτους.
Η χθεσινή απόφαση του Ιταλού προέδρου και συνταγματολόγου. Σ. Ματαρέλα, να αρνηθεί στα κόμματα της πλειοψηφίας του ιταλικού λαού να σχηματίσουν κυβέρνηση και προτίμησε να δώσει την εντολή σε κάποιον τον οποίο δεν ψήφισε κανένας, αλλά είναι το αγαπημένο παιδί των τραπεζιτών της Μέρκελ και του Μακρόν, επιβεβαίωσε τη γνωστή ρήση του Oscar Wilde :«Δημοκρατία είναι η επιβολή, της βούλησης των λίγων πάνω στο λαό, για το λαό, στο όνομα του λαού, με το ρόπαλο».
Είναι να απορεί κανείς για την ευκολία με την οποία κάποιοι «προστάτες-φύλακες» της δημοκρατίας, «βιάζουν» ωμά και απροκάλυπτα το θεσμό της δημοκρατίας, στο όνομα της δήθεν σωτηρίας της, παραποιώντας και στρεβλώνοντας λέξεις και έννοιες, που είχαν το ίδιο νόημα εδώ και χιλιετίες.
Είναι σκάνδαλο το γεγονός ότι όλοι, μα όλοι σχεδόν εκείνοι που υπερασπίζονται δήθεν το θεσμό της δημοκρατίας επικαλούνται το φιλόσοφο της δήθεν «Ανοιχτής Κοινωνίας», τον Καρλ Πόπερ, ο οποίος, δίχως να έχει μελετήσει συστηματικά όλο το έργο του Πλάτωνα, τον χαρακτήρισε ως τον μεγαλύτερο ηθικό αυτουργό και υπεύθυνο για όλα τα αυταρχικά καθεστώτα της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα.
Και Μπορεί μεν ο Πλάτων να πίστευε, ότι η ελευθερία του αδαούς κι εκείνου που στερείται αυτοελέγχου είναι πολλές φορές ένα άχρηστο και επιβλαβές προνόμιο, γιατί δεν έχει την απαραίτητη γνώση άσκησης του δικαιώματος της ψήφου του, άρα ούτε και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού στο να κάνει τα δικά του λάθη, αλλά πίστευε τουλάχιστον ότι έπρεπε να κυβερνηθεί ο λαός από ανιδιοτελείς και χωρίς φιλαυτία εκπαιδευμένους κυβερνήτες – φύλακες, οι οποίοι δεν θα είχαν καμία ιδιοκτησία, ώστε να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της διαφθοράς.
Ποιοι είναι λοιπόν οι σημερινοί φύλακες της δημοκρατίας, οι οποίοι κατηγορούν πλειοψηφικά κόμματα (βλέπε Ιταλία, Ελλάδα, κ.α.) ως λαϊκιστικά , αρνούμενοι συνάμα το δικαίωμα του λαού να κάνει τα δικά του λάθη; Πολλοί είναι πρώην στελέχη τραπεζών ή πολιτικοί, που μόλις συνταξιοδοτηθούν γίνονται σύμβουλοι τραπεζών με μυθικές αμοιβές. Είναι όλοι εκείνοι οι «καθωσπρέπει» τεχνοκράτες και δημοκράτες της τσέπης, που, εδώ και δεκαετίες σε Ιταλία και Ελλάδα χρεοκόπησαν τις χώρες τους για την τσέπη τους σε βάρος των λαών τους και μάλιστα στο όνομα των λαών τους, δίχως να έχουν υποστεί τις συνέπειες των εγκληματικών, αλλά σκόπιμων( με το αζημίωτο) λαθών τους.
Για όσο καιρό δηλαδή οι λαοί της Ελλάδος και της Ιταλίας, συγχέοντας το συμφέρον τους με τη συμφορά τους, ψήφιζαν εκείνους που οδήγησαν τις χώρες τους στην κόλαση, ήταν ώριμοι λαοί. Μόλις τους γύρισαν την πλάτη έγιναν αίφνης ανώριμοι λαοί, που ψηφίζουν μόνο κακούς λαϊκιστές.
Και επιτέλους μάθαμε τελευταία ποιοι είναι οι Λαϊκιστές οι οποίοι απειλούν τη Δημοκρατία τους, τη Δημοκρατία του Χρήματος: Είναι όλοι όσοι ασκούν κριτική στη μέχρι σήμερα Ευρωπαϊκή Πολιτική της Λιτότητας και της Ανεργίας, είναι όλοι όσοι ασκούν κριτική στις τοκογλυφικές πολιτικές των κεντρικών τραπεζών που ανεβάζουν και κατεβάζουν κατά βούληση τα επιτόκια για να μη μείνει σπίτι σε χέρια πολίτη, είναι όλοι όσοι αρνούνται να δεχτούν ότι ο λαός και μόνο ο λαός, είναι υπαίτιος της αθλιότητάς του, βάσει της λογικής εκείνων που δε δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, ότι οι φτωχοί είναι από το μυαλό τους φτωχοί γιατί εξακολουθούν να πιστεύουν στον άνθρωπο και στην ισότητα, που δίχως αυτά τα δύο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αληθινή δημοκρατία.
Αν αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ιταλία, περάσει δίχως κινητοποιήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, θα αποτελέσει το πείραμα για ένα μελλοντικό μοντέλο διακυβέρνησης, που μόνο δημοκρατικό δε θα είναι. Η προπαγάνδα των Μέσω Μαζικής «Ενημέρωσης»(παραπληροφόρησης), έχει καταφέρει να πείσει τους λαούς ότι για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας δεν φταίνε εκείνοι που αποφασίζουν (πολιτικοί- τραπεζίτες και τεχνοκράτες) αλλά οι λαοί του «μαζί τα φάγαμε»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου