Οπου υπάρχουν πολλοί αφελείς στήνουν χορό οι απατεώνες και οι…..

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Μια γερμανική παροιμία λέει, «όπου υπάρχουν πολλοί αφελείς και εύπιστοι, εκεί στήνουν χορό οι απατεώνες», οι...

τυχοδιώκτες, οι κερδοσκόποι, οι καιροσκόποι, οι δημαγωγοί και οι πατριδοκάπηλοι, που βλέπουν την ευκαιρία της ζωής τους για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους για «Δόξα» και προπάντων για «Χρήμα» και «εξουσία».

Δεν ξέρω αν αυτήν την παροιμία την γνώριζε και ο δημαγωγός, ο καιροσκόπος και «Χασάπης των Γάλλων», που είχε ως ίνδαλμά του τον Μακεδόνα στρατηλάτη, αλλά την εφήρμοσε με επιμονή και συνέπεια.

Μια από τις λίγες σοφές ρήσεις του Ιούλιου Καίσαρα ήταν, «οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν σ’ αυτό που εύχονται» και βάσει αυτής της λογικής πήρε την εξουσία στη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε μέχρι τότε η ανθρωπότητα, υλοποιώντας την επιθυμία του, κάνοντάς την ταυτόχρονα επιθυμία των πολλών αφελών, απλών και μοχθηρών Ρωμαίων πολιτών, που διψούσαν για αίμα και μάλιστα των γειτόνων με την κρυφή ελπίδα να πάρουν κι εκείνοι κάτι απ’ το πλιάτσικο. Το μόνο που πήραν απ’ τον «ισόβιο δικτάτορα», ήταν ένας εμφύλιος και η κατάλυση της δημοκρατίας.

Στη χώρα μας δεν έλειψαν ποτέ οι απατεώνες, οι τυχοδιώκτες, οι κερδοσκόποι, οι καιροσκόποι, οι δημαγωγοί και οι πατριδοκάπηλοι σωτήρες του εαυτού τους, που στο όνομα της σωτηρίας του έθνους, της σωτηρίας μας δηλαδή, κατάντησαν την Ελλάδα «ζήτουλα της Ευρώπης» (βλέπε 1897 το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν») συρρικνώνοντας, το 1922 και το 1974, την Ελλάδα των τριών Ηπείρων και των πέντε θαλασσών (με τις πλούσιες ελληνικές κοινότητες στα Βαλκάνια, στη Μ. Ασία και στην Αίγυπτο) θυσιάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες στο βωμό του μεγαλοϊδεατισμού τους.

Το χθεσινό συλλαλητήριο για το μακεδονικό, αποκορύφωμα της ανενόχλητης δράσης των κάθε λογής «σωτήρων του έθνους», που μέσα από τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, έχουν μολύνει, με το αζημίωτο βεβαίως, μεγάλη μερίδα αφελών και εύπιστων Ελλήνων, που τείνουν να πιστεύουν σε αυτά που εύχονται, συγχέοντας το συμφέρον τους με την μελλοντική συμφορά τους, γιατί δεν έμαθαν τίποτα από τις δραματικές εμπειρίες του 1897, του 1922 και του 1974.

Ως Μακεδόνας και Πόντιος στην καταγωγή, είχα πάντοτε μια απορία. «Γιατί οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι-απατεώνες έχουν, τόσο υπέρμετρα δυσανάλογη επιρροή στη Μακεδονία, από ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας»;

Πιστεύω, πως σήμερα έχω την εξήγηση ή τουλάχιστον μια εξήγηση, με βάση τη λεγόμενη «πρωταρχική αρχή» του Φ. Νίτσε, που λέει, ότι «Οποιαδήποτε εξήγηση είναι καλύτερη απ’ τη μη ανεύρεση εξήγησης», γιατί η συσχέτιση και η αναγωγή ενός αγνώστου πράγματος σε κάτι ήδη γνωστό προκαλεί αισθήματα ικανοποίησης, ανακούφισης και προπάντων ηρεμίας.

Όταν πρωτοήρθα το 1967 στην Αθήνα ως φοιτητής και συγχρόνως, ως αφελής και εύπιστος επαρχιώτης και μάλιστα Πόντιος (δεν απαιτούνται συστάσεις για το πόσο εύπιστοι και αφελείς είναι οι Πόντιοι) πήρα μια γεύση του τι σημαίνει Μακεδονία και Μακεδόνας για μια μερίδα «παλαιολλαδιτών». Θα έπρεπε σε κάθε μου επαφή με πολλούς (ευτυχώς όχι τους έξυπνους και καλλιεργημένους παρά μόνο εκείνους με ορατή νοητική υστέρηση), να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ούτε τουρκόσπορος, ούτε Βούλγαρος. Η πιο ήπια και καθησυχαστική φράση ήταν «εντάξει μωρέ Ελληνες είσαστε κι εσείς», όπου η μειλίχια σκέψη μου ήταν «σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τη γενναιοδωρία σου και τη γαλαντόμο φιλοφρόνησή σου ανώτερε πατριώτη μου που έβαλες κι εσύ το χεράκι σου για να χάσω το 1922 το μισό σόι μου».

Χρειάστηκα αρκετό καιρό για να πάρω κάτι από την πονηριά, το ζεμαφουτισμό και την «εξυπνάδα»(το αντίθετο του αφελούς)του Καλαματιανού και του Πυργιώτη και να πάψω να ενοχλούμαι από τους υπαινιγμούς περί εθνικοφροσύνης, παριστάνοντας, ως αντίβαρο τον υπερπατριώτη. Δεν είναι λοιπόν διόλου ανεξήγητη αυτή η σύγχυση εθνικισμού με πατριωτισμό, με τον πρώτο να ανθεί έντονα, στη Μακεδονία. Η επιστήμη της εθνολογίας και της κοινωνιολογίας εξηγούν γιατί οι πιο φανατικές ομάδες σε όλο τον κόσμο είναι εκείνες οι μειονότητες των οποίων αμφισβητείται η εθνική ταυτότητά τους(βλέπε ελληνόφωνοι Λαζοί της Τουρκίας, Σουδήτες της Γερμανίας, Τυρολέζοι της Βόρειας Ιταλίας και μετανάστες δεύτερης γενιάς πολλών ευρωπαϊκών χωρών που μισούν τους νεοφερμένους πρόσφυγες πιο πολύ από τους αυθεντικούς Γερμανούς). Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι εκτός από αφελείς και εύπιστοι, είναι οι Μακεδόνες γενικώς, οι πρόσφυγες και οι Πόντιοι ειδικώς, τόσο δειλοί και ανόητοι να φοβούνται ένα λαό δύο εκατομμυρίων, από τον οποίο το 40% δεν ταυτίζεται με το όνομα Μακεδονία (25% Αλβανοί, 10% Τούρκοι, 3% Ρομά και 2% Σέρβοι, Βόσνιοι κ.α), εκτός και αν πιστεύουν ότι αυτό το κράτος πρέπει να διαλυθεί και να ενσωματωθεί σε μια Μεγάλη Αλβανία.

Είναι περίεργο, που πολλοί πρώην υπουργοί και δήμαρχοι της Θεσσαλονίκης, όπως και ο σημερινός θρησκευτικός ηγέτης τους υπήρξαν και είναι από το μέρος της Ελλάδος που βγάζει τους πιο πονηρούς και «έξυπνους» (δηλαδή λιγότερο αφελείς). Και εδώ υπάρχει μια εξήγηση. Είναι πολύ πιο εύκολο για έναν πονηρό και «έξυπνο» «λύκο» να κάνει καριέρα (πολιτική, θρησκευτική, οικονομική) μέσα σε πολλούς αφελείς και εύπιστους αμνούς, όπως είναι οι Μακεδόνες. Ας ευχηθώ να πάρουν επιτέλους λίγη απ’ την «εξυπνάδα τους και οι πατριώτες μου οι Μακεδόνες. Αν και αμφιβάλλω πολύ, γιατί μια γιαπωνέζικη παροιμία λέει «πολύ έξυπνα, κρύβουν οι λύκοι τα δόντια τους».