Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΣτη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ στις 5 Σεπτεμβρίου του 1999, είχε πει ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης:«Το Χρηματιστήριο είναι ένας θεσμός σημαντικός για την...
πρόοδο της οικονομίας, είναι ένας θεσμός, ο οποίος εξυπηρετεί την οικονομία». Είναι το Χρηματιστήριο πράγματι ένας θεσμός ο οποίος εξυπηρετεί την οικονομία ή ένας θεσμός ο οποίος υπηρετεί, κυρίως τους κερδοσκόπους και τους απατεώνες;. Ο διασημότερος γκουρού σε χρηματιστηριακά θέματα, ο εβραϊκής καταγωγής Ουγγροαμερικανός André Bartholomew Kostolany(1906-1999), ο οποίος πέντε φορές έχασε στο χρηματιστήριο τα πάντα και τα ξανακέρδισε, είχε ακριβώς την ίδια άποψη με τον κ Σημίτη. Λίγους μήνες πριν το θάνατό του όμως, όταν δεν είχε πια κανένα λόγο να εκθειάζει το «Ναό του Χρήματος» χάρη στον οποίο έζησε μέσα στη χλιδή με τα λεφτά των άλλων, άλλαξε γνώμη λέγοντας: «Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που παίζουν (και όχι επενδύουν) στο χρηματιστήριο. Α. Εκείνοι που έχουν πολλά λεφτά - τους συμβουλεύω να τα επενδύσουν σε σταθερές αξίες Β. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν λίγα λεφτά – τους συμβουλεύω να τα επενδύσουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους Γ. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν έχουν καθόλου χρήματα – είναι οι μόνοι που τους συμβουλεύω να παίξουν στο χρηματιστήριο (με τα λεφτά των άλλων) γιατί δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι το χρηματιστήριο είναι ο τόπος που μπορεί μια επιχείρηση να βρει σχετικά φτηνό χρήμα, έναντι μετοχών(χαρτιών), να κάνει με λίγα λόγια συνεταίρους, ανθρώπους που δεν γνωρίζει ούτε καν τα ονόματά τους. Ισχύει αυτή η αρχή στα χρηματιστήρια όλων των χωρών, ή υπάρχουν και χρηματιστήρια, που ήταν πάντοτε τόποι γενικευμένης απάτης. Θα αναφέρω τα παραδείγματα δυο διάσημων ελλήνων κερδοσκόπων και ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα. Ο πρώτος, ο John Rigas «μεγαλούργησε» στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και ο δεύτερος, ο Ανδρέας Συγγρός, στο χρηματιστήριο της Αθήνας.
1.John Rigas: «ο Αγαπητός» που πλήρωσε ακριβά το αμερικανικό όνειρο Όταν ο Δημήτρης Ρήγας και η Ελένη Βραζά, πήραν στις αρχές του περασμένου αιώνα την απόφαση να εγκαταλείψουν το χωριό τους στην Αρκαδία για να πάρουν το καράβι για τη Ν. Υόρκη, ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους δε θα μπορούσαν να φανταστούν, ότι το όνομα Ρήγας θα γινόταν κάποτε πρωτοσέλιδο σε όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ κι αυτό χάριν του πρωτότοκου γιου τους John Rigas.
Ο ανήσυχος και φιλόδοξος John, που από την ηλικία των εννέα ετών εργαζόταν στο εστιατόριο του πατέρα του, ιδρύει το 1952 (28 ετών) με μόλις 300 δολάρια την καλωδιακή τηλεόραση “Adelphia Communications Corporation” με έδρα την Coudesport, μια μικρή κωμόπολη 2 500 κατοίκων της πολιτείας της Pennsylvania. Μέσα σε λίγα χρόνια, κατάφερε ο «δαιμόνιος Ελληνας» να καταστήσει την “Adelphia ….” την τέταρτη σε μέγεθος καλωδιακή τηλεόραση των ΗΠΑ με 110 000. συνδρομητές σε 27 πολιτείες και ετήσιους τζίρους δισεκατομμυρίων (3,61 δις δολ. το 2003). Όπως έγραφαν οι τοπικές εφημερίδες, «όταν ο αξιότιμος Mr John Rigas έβγαινε το πρωί απ’ το σπίτι του για να πάει με τα πόδια στο γραφείο του, που βρισκόταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, χρειαζόταν τουλάχιστον μισή ώρα, αφού θα έπρεπε να χαιρετήσει σχεδόν τους μισούς κατοίκους της μικρής κωμόπολης, γιατί δεν υπήρχε ούτε μια οικογένεια της Coudesport, που να μην είχε, τουλάχιστον έναν, εργαζόμενο στην “Adelphia Communications Corporation”.
Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Goodyear για «τα πρωτοποριακά του επιτεύγματα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης»
Μετά απ’ αυτήν την οικονομική και κοινωνική αναγνώριση, το επόμενο βήμα του John Rigas ήταν η είσοδος στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, το λεγόμενο «Ναό του Χρήματος», όπου στην ουσία βάζεις «συνεταίρους» στην επιχείρησή σου που δεν τους γνωρίζεις, δίνοντάς τους μετοχές(χαρτιά) έναντι ζεστού χρήματος. Αφού, ως γνήσιος Ελληνας, που δεν του αρέσει ιδιαίτερα να μοιράζεται, έκανε συνεταίρους που δεν τους γνώριζε και είδε ότι άρχισε να ρέει άφθονο ξένο χρήμα στα ταμεία της εταιρείας, η οποία πλέον δεν του ανήκε ολοκληρωτικά, είχε όμως τη διαχείρισή της, σκέφτηκε τη μεγάλη κομπίνα, μια κομπίνα διόλου δύσκολη σε μια μικρή και απομονωμένη κωμόπολη όπως ήταν η Coudesport.
Δημιούργησε τρεις εντελώς οικογενειακές εταιρείες με διαχειριστή το μεγαλύτερο από τους τρεις γιους του, αρχίζοντας τις μεταγγίσεις αθρόων χρηματοροών από την “Adelphia…”, που δεν ήταν πλέον μόνο δική του, στις οικογενειακές εταιρείες. Η πρώτη κομπίνα ήταν η απόφαση της “Adelphia .. να δημιουργήσει ένα γήπεδο γκολφ σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από το κέντρο της Coudesport, σε μια έκταση την οποία αφού αγόρασε η μια από τις οικογενειακές εταιρείες για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, την μεταπούλησε τον ίδιο χρόνο στην “Adelphia...” για 13 εκατομμύρια δολάρια! Επειδή όμως στην κατ’ εξοχήν χώρα του καπιταλισμού, ισχύουν κάποιοι κανόνες, διότι διαφορετικά θα κατέρρεε όλο το σύστημα, όταν το 2005, αποκαλύφτηκε, ότι «η οικογένεια του John Rigas είχε πάρει δάνεια $3,1 δισεκατομμυρίων από την “Adelphia…”, τα οποία όμως δεν καταγράφηκαν στα βιβλία της, ο 80χρονος πλέον John James Rigas, βρέθηκε στη φυλακή για 15 χρόνια και ο γιος του Timothy για 20. Ήταν οι, μέχρι τότε, μεγαλύτερες ποινές που επιβλήθηκαν σε αμερικανούς πολίτες για οικονομικό σκάνδαλο.
Στην απολογία του, είπε με λυγμούς : «Δεν είχα την πρόθεση να κάνω κακό σε κανέναν. Πρώτο μου καθήκον ήταν η ευημερία των συνεργατών μου και των κατοίκων της πόλης μου……..Ευτυχώς που δεν ζουν πλέον οι γονείς μου για να με δουν στη φυλακή». Το τελευταίο ήταν αυτό που τον τρόμαζε πάνω απ’ όλα. Καθότι ο κύριος John James Rigas, ήταν ένας από τους σημαντικότερους χρηματοδότες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και ένας «Αμερικανός πολίτης πιστός στις συντηρητικές αμερικανικές αξίες»(όπως τεκμηριώνεται απ’ το βιογραφικό του), υπέβαλε τον Ιανουάριο του 2009, αίτηση για προεδρική χάρη αλλά, ο George W. Bush, δεν έκανε καν τον κόπο να του απαντήσει. Εντέλει, πέρυσι και αφού εκπλήρωσε τα 12 από τα 15 χρόνια της ποινής του αφέθηκε επιτέλους ελεύθερος σε ηλικία 92 ετών, με την αιτιολογία ότι πάσχει από καρκίνο του προστάτη.
Η επιστροφή στην πόλη που αγάπησε και η οποία τον λάτρεψε σαν Θεό
Η επιστροφή στην πόλη που αγάπησε και η οποία τον λάτρεψε σαν Θεό
2. Ανδρέας Συγγρός «ο Μισητός». Ο αδίστακτος, ο οποίος λήστεψε τους πάντες και στο τέλος ανακηρύχτηκε σε «Εθνικό Ευεργέτη».
Σε αντίθεση με τον John Rigas(γεν. 1924- ), «το παιδί του λαού» που τόλμησε να κάνει το μεγάλο άλμα, να μπει ακόμη και στο σημαντικότερο χρηματιστήριο του κόσμου, ο Ανδρέας Συγγρός(1830-1899) (Τσιγγρός ήταν το όνομά του, προτού το "εξευγενίσει") ήταν ένας κοσμοπολίτης αστός από την Κωνσταντινούπολη που απέφυγε τις εμπορικές δραστηριότητες και τις βιομηχανικές επενδύσεις. Ο γιος του αρχίατρου της Υψηλής Πύλης(του Σουλτάνου), που αξιοποιώντας τη θέση και τις γνωριμίες του πατέρα του έγινε ζάμπλουτος στην Κωνσταντινούπολη, με την έναρξη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (1870-1871) βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ένα ταξίδι του στην Ελλάδα και η διαπίστωση ότι το κλίμα ήταν ευνοϊκό για χρηματιστηριακές απάτες, αφού είχε πολλούς αφελείς που ήθελαν να γίνουν εκατομμυριούχοι αλλά ελάχιστους που γνώριζαν πως λειτουργεί ένα χρηματιστήριο, εγκαταστάθηκε το 1872 μόνιμα στην Αθήνα ασχολούμενος μόνο με τραπεζικές εργασίες και κρατικό δανεισμό. Εχοντας τη φήμη του κοσμοπολίτη αστού που γνωρίζει «πως κάνεις λεφτά δίχως κόπο και δίχως να παράγεις κάτι», μπαίνει στα λεγόμενα μεγάλα σαλόνια, δημιουργώντας σχέσεις με όλο τον «καλό» και πολιτικό κόσμο της Αθήνας, αλλά και με το παλάτι, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του Βασιλιά Γεώργιου του Α’. Το 1873, η γαλλο-ιταλική μεταλλευτική εταιρεία Λαυρίου ήταν στα πρόθυρα πτώχευσης και το λεγόμενο «Λαυρεωτικό Ζήτημα» ήταν το μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδος. Όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε τη βοήθειά του, ο Συγγρός άρπαξε την ευκαιρία για τη μεγάλη κομπίνα. Αγοράζει την εταιρεία και αφού τη μετοχοποιεί, βάζει τους εκδότες φίλους του, με το αζημίωτο, να διαδίδουν, ότι, η γη του Λαυρίου δεν έχει μόνο ασήμι και μόλυβδο, αλλά «αμύθητα πλούτη», μια είδηση που έκανε τους Αθηναίους να τρέχουν να πάρουν κι αυτοί ένα μέρος αγοράζοντας μετοχές. Η αξία της μετοχής εκτινάχτηκε στα ύψη και όταν αποδείχτηκε ότι ο χρυσός ήταν άνθρακας, χιλιάδες Αθηναίοι «επενδυτές» έχασαν όλες τις οικονομίες τους.
Ήταν το πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στην Ελλάδα και οι ίδιες εφημερίδες που πριν έγραφαν για «αμύθητα πλούτη», άρχισαν να τον κατηγορούν για κερδοσκοπία και απάτη σε βάρος του απλού λαού, χρησιμοποιώντας τον όρο «λαϊκή πτώχευση». Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Ολες οι συναλλαγές γίνονταν στο καφενείο «Η Ωραία Ελλάς»!
Τρία χρόνια μετά τη «Μεγάλη Ληστεία» των Αθηναίων, τη λεγόμενη «λαϊκή πτώχευση» και την οργή του κόσμου, προκειμένου να αποκαταστήσει τη φήμη του, άρχισε τις αγαθοεργίες, χρηματοδοτώντας μια σειρά από δημόσια έργα(φυλακές, πτωχοκομείο, δημοτικό θέατρο, μουσεία στην Ολυμπία και τους Δελφούς, κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών, νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη κ.α). Πεθαίνοντας, άφησε με τη διαθήκη του 100.000 λίρες στον "Ευαγγελισμό" για την ανέγερση ειδικής πτέρυγας, καθώς και τα ποσά που απαιτούνταν για την κατασκευή της ομώνυμης λεωφόρου Αθήνας-Φαλήρου και τη δημιουργία νοσοκομείου για μεταδοτικές ασθένειες που φέρει το όνομά του.Ο Ανδρέας Συγγρός πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου
1899. Η κηδεία του έγινε στο Α' Νεκροταφείο με την παρουσία του βασιλιά, της κυβέρνησης και του διπλωματικού σώματος. Σε ένδειξη πένθους, παρέμειναν τα σχολεία κλειστά για τρεις μέρες.
Ο "λαυριοφάγος" εκμεταλλευτής έγινε εθνικός ευεργέτης
Εάν ο John Rigas ήταν στην Ελλάδα θα ήταν σήμερα ευεργέτης, γιατί μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, αντί να του δημευτεί η περιουσία του και να πουληθεί η εταιρεία του για ασήμαντο ποσό, θα διέθετε την περιουσία του σε φιλανθρωπικά έργα και σε προσφορές προς το δημόσιο. Η Adelphia Communications Corporation πουλήθηκε το 2005, στην Pioneer Telephone για περίπου 1,2 εκατομμύρια δολάρια. Τον Οκτώβριο του 2011, είχε η Pioneer Telephone περισσότερους από 2.000.000 πελάτες σε 48 πολιτείες. Αυτό που έκανε ο John Rigas στις ΗΠΑ είναι στην Ελλάδα, ο κανόνας, από την εποχή του Α. Συγγρού. Δεκάδες αμερικανοί επιχειρηματίες έχουν βρεθεί στις φυλακές για οικονομικά-χρηματιστηριακά σκάνδαλα. Ακόμη και στη Γερμανία, μόνο τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν μπει στη φυλακή πάνω από 15 μάνατζερ και επιχειρηματίες.
Σε αντίθεση με τον John Rigas(γεν. 1924- ), «το παιδί του λαού» που τόλμησε να κάνει το μεγάλο άλμα, να μπει ακόμη και στο σημαντικότερο χρηματιστήριο του κόσμου, ο Ανδρέας Συγγρός(1830-1899) (Τσιγγρός ήταν το όνομά του, προτού το "εξευγενίσει") ήταν ένας κοσμοπολίτης αστός από την Κωνσταντινούπολη που απέφυγε τις εμπορικές δραστηριότητες και τις βιομηχανικές επενδύσεις. Ο γιος του αρχίατρου της Υψηλής Πύλης(του Σουλτάνου), που αξιοποιώντας τη θέση και τις γνωριμίες του πατέρα του έγινε ζάμπλουτος στην Κωνσταντινούπολη, με την έναρξη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (1870-1871) βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ένα ταξίδι του στην Ελλάδα και η διαπίστωση ότι το κλίμα ήταν ευνοϊκό για χρηματιστηριακές απάτες, αφού είχε πολλούς αφελείς που ήθελαν να γίνουν εκατομμυριούχοι αλλά ελάχιστους που γνώριζαν πως λειτουργεί ένα χρηματιστήριο, εγκαταστάθηκε το 1872 μόνιμα στην Αθήνα ασχολούμενος μόνο με τραπεζικές εργασίες και κρατικό δανεισμό. Εχοντας τη φήμη του κοσμοπολίτη αστού που γνωρίζει «πως κάνεις λεφτά δίχως κόπο και δίχως να παράγεις κάτι», μπαίνει στα λεγόμενα μεγάλα σαλόνια, δημιουργώντας σχέσεις με όλο τον «καλό» και πολιτικό κόσμο της Αθήνας, αλλά και με το παλάτι, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του Βασιλιά Γεώργιου του Α’. Το 1873, η γαλλο-ιταλική μεταλλευτική εταιρεία Λαυρίου ήταν στα πρόθυρα πτώχευσης και το λεγόμενο «Λαυρεωτικό Ζήτημα» ήταν το μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδος. Όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε τη βοήθειά του, ο Συγγρός άρπαξε την ευκαιρία για τη μεγάλη κομπίνα. Αγοράζει την εταιρεία και αφού τη μετοχοποιεί, βάζει τους εκδότες φίλους του, με το αζημίωτο, να διαδίδουν, ότι, η γη του Λαυρίου δεν έχει μόνο ασήμι και μόλυβδο, αλλά «αμύθητα πλούτη», μια είδηση που έκανε τους Αθηναίους να τρέχουν να πάρουν κι αυτοί ένα μέρος αγοράζοντας μετοχές. Η αξία της μετοχής εκτινάχτηκε στα ύψη και όταν αποδείχτηκε ότι ο χρυσός ήταν άνθρακας, χιλιάδες Αθηναίοι «επενδυτές» έχασαν όλες τις οικονομίες τους.
Ήταν το πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στην Ελλάδα και οι ίδιες εφημερίδες που πριν έγραφαν για «αμύθητα πλούτη», άρχισαν να τον κατηγορούν για κερδοσκοπία και απάτη σε βάρος του απλού λαού, χρησιμοποιώντας τον όρο «λαϊκή πτώχευση». Την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Ολες οι συναλλαγές γίνονταν στο καφενείο «Η Ωραία Ελλάς»!
Τρία χρόνια μετά τη «Μεγάλη Ληστεία» των Αθηναίων, τη λεγόμενη «λαϊκή πτώχευση» και την οργή του κόσμου, προκειμένου να αποκαταστήσει τη φήμη του, άρχισε τις αγαθοεργίες, χρηματοδοτώντας μια σειρά από δημόσια έργα(φυλακές, πτωχοκομείο, δημοτικό θέατρο, μουσεία στην Ολυμπία και τους Δελφούς, κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών, νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη κ.α). Πεθαίνοντας, άφησε με τη διαθήκη του 100.000 λίρες στον "Ευαγγελισμό" για την ανέγερση ειδικής πτέρυγας, καθώς και τα ποσά που απαιτούνταν για την κατασκευή της ομώνυμης λεωφόρου Αθήνας-Φαλήρου και τη δημιουργία νοσοκομείου για μεταδοτικές ασθένειες που φέρει το όνομά του.Ο Ανδρέας Συγγρός πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου
1899. Η κηδεία του έγινε στο Α' Νεκροταφείο με την παρουσία του βασιλιά, της κυβέρνησης και του διπλωματικού σώματος. Σε ένδειξη πένθους, παρέμειναν τα σχολεία κλειστά για τρεις μέρες.
Ο "λαυριοφάγος" εκμεταλλευτής έγινε εθνικός ευεργέτης
Εάν ο John Rigas ήταν στην Ελλάδα θα ήταν σήμερα ευεργέτης, γιατί μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, αντί να του δημευτεί η περιουσία του και να πουληθεί η εταιρεία του για ασήμαντο ποσό, θα διέθετε την περιουσία του σε φιλανθρωπικά έργα και σε προσφορές προς το δημόσιο. Η Adelphia Communications Corporation πουλήθηκε το 2005, στην Pioneer Telephone για περίπου 1,2 εκατομμύρια δολάρια. Τον Οκτώβριο του 2011, είχε η Pioneer Telephone περισσότερους από 2.000.000 πελάτες σε 48 πολιτείες. Αυτό που έκανε ο John Rigas στις ΗΠΑ είναι στην Ελλάδα, ο κανόνας, από την εποχή του Α. Συγγρού. Δεκάδες αμερικανοί επιχειρηματίες έχουν βρεθεί στις φυλακές για οικονομικά-χρηματιστηριακά σκάνδαλα. Ακόμη και στη Γερμανία, μόνο τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν μπει στη φυλακή πάνω από 15 μάνατζερ και επιχειρηματίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου