Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Η σωστή απάντηση προϋποθέτει σωστή ερώτηση» Martin Heidegger
Δεν υπάρχει παιδί στον κόσμο, που να μην...
ένιωσε κάποια στιγμή στη ζωή του αμηχανία μπροστά σε μια ηλίθια ερώτηση ενός ενήλικα με μηδενική ενσυναίσθηση(empathy) στο να μπει στο πετσί ενός παιδιού, είτε γιατί δεν ένιωσε ο ίδιος ποτέ φυσιολογικό παιδί, είτε γιατί γεννήθηκε και εξακολουθεί να παραμένει ηλίθιος ακόμη και ως ενήλικας.
Οι μισές ερωτήσεις που κάνουν δημοσιογράφοι, ειδικά οι του αθλητικού ρεπορτάζ σε ποδοσφαιριστές, είναι ηλίθιες και όπως είναι «λογικό» οι απαντήσεις είναι ακόμη πιο ηλίθιες.
Ενας από τους «Μέγιστους φιλοσόφους, αλλά ελάχιστους των ανθρώπων»(φιλοναζί) του περασμένου αιώνα, είχε πει ότι «Η ερώτηση, η σωστή ερώτηση είναι σημαντικότερη από την απάντηση….Η ερώτηση εκφράζει άγνοια και απαιτεί εμπιστοσύνη. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό
να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να θέτουν ερωτήσεις. Πρέπει να αγαπάμε τις ερωτήσεις των παιδιών, που σημαίνει πως θα πρέπει να απαντάμε με σεβασμό και ευγένεια στις ερωτήσεις που προκαλούν σοβαρές αναμνήσεις από το παρελθόν τους, από την παιδική τους ηλικία, και για τις οποίες δεν έχουν λάβει ικανοποιητικές απαντήσεις από το οικογενειακό ή φιλικό τους περιβάλλον. …Τα παιδιά χρειάζονται εξηγήσεις από τους ενήλικες και χρειάζονται χώρο για να θέσουν τις ερωτήσεις τους.
Τα παιδιά αναζητούν ενδείξεις ότι μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια και θαλπωρή, να βρουν χώρο για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, γιατί γνωρίζουν, ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζουν είναι δεν είναι “αγγελικά πλασμένος”….. Στο πλαίσιο αυτό, το καθήκον των εκπαιδευτικών (πόσο μάλλον των παιδοψυχολόγων) είναι να μην γίνουν συνήγοροι αμφιβολιών, αλλά να δημιουργήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που θα ενθαρρύνει το παιδί να υποβάλει ερωτήσεις»
Με λίγα λόγια, τι μας λέει ο Martin Heidegger, «κερδίστε την εμπιστοσύνη των παιδιών γιατί οι ερωτήσεις τους δίδονται σε διαφορετικό ορίζοντα: δεν απαιτούν πάντα απάντηση, αλλά πάντα προσοχή, επαφή και συζήτηση, δημιουργείστε χώρο ελεύθερης έκφρασης και μη ρωτήσετε ποτέ γιατί θέλεις να αλλάξεις φύλο, γιατί αυτό νιώθει μέσα του(βρε μακάκα ψυχολόγε της δεκάρας)».
Είμαι σε κάποιον γιατρό-παθολόγο, κοιτάει τις τιμές από τις εξετάσεις μου, βλέπει ότι έχω υψηλή χοληστερίνη και Σάκχαρο, του λέω ότι «περπατώ καθημερινά οχτώ με δέκα χιλιόμετρα» και με ρωτάει «γιατί το κάνετε αυτό»; Από ευγένεια δεν του είπα «γιατί μου το είπε μια εσωτερική φωνή» ή «ένας εξωγήινος». Απλώς άλλαξα γιατρό.
Και καλά εγώ είμαι ενήλικας και μπορούσα να αποφασίσω. Οι γονείς του παιδιού το πήγαν προφανώς σε έναν «παιδοψυχολόγο»(της δεκάρας) ως ψυχικά άρρωστο και επειδή τα παιδιά είναι πιο ειλικρινή και λιγότερο ευγενικά, θα του είπε ειρωνικά, αυτό που δεν μπορούσα να πω εγώ στο δικό μου γιατρό.
Και καλά ο «παιδοψυχολόγος»(της δεκάρας), που δε θα ‘πρεπε να πει κάτι τέτοιο στον πρόεδρο της ΝΔ (φοβάμαι μήπως του είπε και το όνομα της οικογένειάς του γιατί πιθανόν να ανήκει στον ίδιο κύκλο γνωριμιών), έκανε το ολίσθημα, επιτρέπεται όμως ο πρόεδρος ενός κόμματος και μάλιστα σε ομιλία μέσα στο λεγόμενο Ναό της Δημοκρατίας, να αναφέρει ένα παράδειγμα για να γενικεύσει, προκαλώντας τη χλεύη πολλών ακροατών του κοινοβουλίου και ακόμη περισσότερων τηλεθεατών με IQ ραδικιού, που έχουν την ίδια άποψη που είχε και ο Απόστολος Παύλος για τους ομοφυλόφιλους;
Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος έγραψε ότι «ο Θεός δημιούργησε τους ομοφυλόφιλους ως τιμωρία επειδή πίστεψαν σε ειδωλολάτρες και όχι στον αληθινό Θεό»(βλέπε Προς Ρωμαίους Επιστολή 1,25-1,26:Οίτινες μετήλλαξαν τήν αλήθειαν τού Θεού έν τώ ψεύδει …διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ό Θεός είς πάθη ατιμίας..).
Το ίδιο επιχείρημα το άκουσα προχθές σε μια εκπομπή από τον τραγουδιστή Γαϊτάνο, που δεν είναι και το πιο τέλειο παράδειγμα σκληρού ανδρός.
Σέβομαι το ερώτημα κάποιων ότι το συγκεκριμένο ζήτημα μπορεί να αποτελεί για την κυβέρνηση μέσο αποπροσανατολισμού από άλλα ζητήματα που αφορούν πλειοψηφίες, αλλά μια προοδευτική κοινωνία θα πρέπει να ενδιαφέρεται και για τις πιο μικρές μειονότητες και το σημαντικότερο να διαισθάνεται αυτό που σίγουρα βασανίζει κάποια παιδιά, όσο λίγα κι αν είναι αυτά.
Δεν υπάρχει παιδί στον κόσμο, που να μην...
ένιωσε κάποια στιγμή στη ζωή του αμηχανία μπροστά σε μια ηλίθια ερώτηση ενός ενήλικα με μηδενική ενσυναίσθηση(empathy) στο να μπει στο πετσί ενός παιδιού, είτε γιατί δεν ένιωσε ο ίδιος ποτέ φυσιολογικό παιδί, είτε γιατί γεννήθηκε και εξακολουθεί να παραμένει ηλίθιος ακόμη και ως ενήλικας.
Οι μισές ερωτήσεις που κάνουν δημοσιογράφοι, ειδικά οι του αθλητικού ρεπορτάζ σε ποδοσφαιριστές, είναι ηλίθιες και όπως είναι «λογικό» οι απαντήσεις είναι ακόμη πιο ηλίθιες.
Ενας από τους «Μέγιστους φιλοσόφους, αλλά ελάχιστους των ανθρώπων»(φιλοναζί) του περασμένου αιώνα, είχε πει ότι «Η ερώτηση, η σωστή ερώτηση είναι σημαντικότερη από την απάντηση….Η ερώτηση εκφράζει άγνοια και απαιτεί εμπιστοσύνη. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό
να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να θέτουν ερωτήσεις. Πρέπει να αγαπάμε τις ερωτήσεις των παιδιών, που σημαίνει πως θα πρέπει να απαντάμε με σεβασμό και ευγένεια στις ερωτήσεις που προκαλούν σοβαρές αναμνήσεις από το παρελθόν τους, από την παιδική τους ηλικία, και για τις οποίες δεν έχουν λάβει ικανοποιητικές απαντήσεις από το οικογενειακό ή φιλικό τους περιβάλλον. …Τα παιδιά χρειάζονται εξηγήσεις από τους ενήλικες και χρειάζονται χώρο για να θέσουν τις ερωτήσεις τους.
Τα παιδιά αναζητούν ενδείξεις ότι μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια και θαλπωρή, να βρουν χώρο για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, γιατί γνωρίζουν, ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζουν είναι δεν είναι “αγγελικά πλασμένος”….. Στο πλαίσιο αυτό, το καθήκον των εκπαιδευτικών (πόσο μάλλον των παιδοψυχολόγων) είναι να μην γίνουν συνήγοροι αμφιβολιών, αλλά να δημιουργήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που θα ενθαρρύνει το παιδί να υποβάλει ερωτήσεις»
Με λίγα λόγια, τι μας λέει ο Martin Heidegger, «κερδίστε την εμπιστοσύνη των παιδιών γιατί οι ερωτήσεις τους δίδονται σε διαφορετικό ορίζοντα: δεν απαιτούν πάντα απάντηση, αλλά πάντα προσοχή, επαφή και συζήτηση, δημιουργείστε χώρο ελεύθερης έκφρασης και μη ρωτήσετε ποτέ γιατί θέλεις να αλλάξεις φύλο, γιατί αυτό νιώθει μέσα του(βρε μακάκα ψυχολόγε της δεκάρας)».
Είμαι σε κάποιον γιατρό-παθολόγο, κοιτάει τις τιμές από τις εξετάσεις μου, βλέπει ότι έχω υψηλή χοληστερίνη και Σάκχαρο, του λέω ότι «περπατώ καθημερινά οχτώ με δέκα χιλιόμετρα» και με ρωτάει «γιατί το κάνετε αυτό»; Από ευγένεια δεν του είπα «γιατί μου το είπε μια εσωτερική φωνή» ή «ένας εξωγήινος». Απλώς άλλαξα γιατρό.
Και καλά εγώ είμαι ενήλικας και μπορούσα να αποφασίσω. Οι γονείς του παιδιού το πήγαν προφανώς σε έναν «παιδοψυχολόγο»(της δεκάρας) ως ψυχικά άρρωστο και επειδή τα παιδιά είναι πιο ειλικρινή και λιγότερο ευγενικά, θα του είπε ειρωνικά, αυτό που δεν μπορούσα να πω εγώ στο δικό μου γιατρό.
Και καλά ο «παιδοψυχολόγος»(της δεκάρας), που δε θα ‘πρεπε να πει κάτι τέτοιο στον πρόεδρο της ΝΔ (φοβάμαι μήπως του είπε και το όνομα της οικογένειάς του γιατί πιθανόν να ανήκει στον ίδιο κύκλο γνωριμιών), έκανε το ολίσθημα, επιτρέπεται όμως ο πρόεδρος ενός κόμματος και μάλιστα σε ομιλία μέσα στο λεγόμενο Ναό της Δημοκρατίας, να αναφέρει ένα παράδειγμα για να γενικεύσει, προκαλώντας τη χλεύη πολλών ακροατών του κοινοβουλίου και ακόμη περισσότερων τηλεθεατών με IQ ραδικιού, που έχουν την ίδια άποψη που είχε και ο Απόστολος Παύλος για τους ομοφυλόφιλους;
Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος έγραψε ότι «ο Θεός δημιούργησε τους ομοφυλόφιλους ως τιμωρία επειδή πίστεψαν σε ειδωλολάτρες και όχι στον αληθινό Θεό»(βλέπε Προς Ρωμαίους Επιστολή 1,25-1,26:Οίτινες μετήλλαξαν τήν αλήθειαν τού Θεού έν τώ ψεύδει …διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ό Θεός είς πάθη ατιμίας..).
Το ίδιο επιχείρημα το άκουσα προχθές σε μια εκπομπή από τον τραγουδιστή Γαϊτάνο, που δεν είναι και το πιο τέλειο παράδειγμα σκληρού ανδρός.
Σέβομαι το ερώτημα κάποιων ότι το συγκεκριμένο ζήτημα μπορεί να αποτελεί για την κυβέρνηση μέσο αποπροσανατολισμού από άλλα ζητήματα που αφορούν πλειοψηφίες, αλλά μια προοδευτική κοινωνία θα πρέπει να ενδιαφέρεται και για τις πιο μικρές μειονότητες και το σημαντικότερο να διαισθάνεται αυτό που σίγουρα βασανίζει κάποια παιδιά, όσο λίγα κι αν είναι αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου