Γκράφιτι αντίστασης και ελπίδας στους δρόμους της Βενεζουέλας

Επιμέλεια: Οικοδόμος
Όταν το γκράφιτι από προσωπικός τρόπος έκφρασης γίνεται εκφραστής των πόθων για ελευθερία και κοινωνικά δικαιώματα, για καλύτερη ζωή· τέχνη στρατευμένη στο πλευρό των καταπιεσμένων που...
αναζητούν ένα κομμάτι περισσότερο ουρανό. Στους τοίχους της πρωτεύουσας Καράκας και άλλων πόλεων της Βενεζουέλας καθρεφτίζονται τα αισθήματα εκατομμυρίων Βενεζουελάνων.  Αισθήματα αντιιμπεριαλιστικά, εχθρικά προς την παντοδύναμη αυτοκρατορία του αμερικανικού βορρά που επιβουλεύεται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της μεγάλης χώρας της Λατινικής Αμερικής και επιχειρεί με διάφορα μέσα να απομονώσει και να ανατρέψει την κυβέρνηση Μαδούρο. Το ρόλο του πρώτου βιολιού στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια του ιμπεριαλισμού κατέχει η ντόπια αντιδραστική αντιπολίτευση.

Η επίθεση αυτή που στοχεύει να τσακίσει κάθε «απόκλιση» από τον δρόμο της υποταγής στους ιμπεριαλιστές και στο κεφάλαιο, που προβάλλεται παγκοσμίως σήμερα ως ο μόνος «ρεαλιστικός» δρόμος των λαών, έρχεται να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων της Βενεζουέλας για τις ουρές στα καταστήματα και τις ελλείψεις, που οφείλονται στην καπιταλιστική κρίση και στην πτώση της τιμής του πετρελαίου (του βασικού εξαγωγικού προϊόντος της χώρας), αλλά και στη δυνατότητα των ντόπιων καπιταλιστών, που ελέγχουν την παραγωγή ειδών διατροφής και πρώτης ανάγκης, και δημιουργούν αυτές τις ελλείψεις.  Έρχεται να εκμεταλλευτεί επίσης και τα αδιέξοδα του «ειρηνικού» δρόμου  προς τον σοσιαλισμό. Οι εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων στη Βενεζουέλα καταδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός, παρά τις όποιες διακηρύξεις και τα σημαντικά φιλολαϊκά μέτρα κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από Τσάβες και Μαδούρο, δεν ανατρέπεται αν δεν συντριβεί η  οικονομική του βάση, όπως συνέβη στη γειτονική σοσιαλιστική Κούβα.

Στους τοίχους της Βενεζουέλας οι μορφές του ελευθερωτή Μπολίβαρ, του οραματιστή Τσάβες, αλλά και του επαναστάτη Απόστολου της Ανεξαρτησίας Χοσέ Μαρτί, του ηγέτη του παγκόσμιου προλεταριάτου Λένιν και του μισητού “γκρίνγκο-γιάνκη” ενσαρκώνουν τα οράματα και την πάλη για ελευθερία, ανεξαρτησία και δικαιοσύνη και για το δικαίωμα ο λαός της Βενεζουέλας και οι λαοί όλου του κόσμου να διαχειρίζονται τις τύχες τους χωρίς επεμβάσεις από αφεντικά και «προστάτες». Η δοκιμαζόμενη σήμερα Βενεζουέλα δεν μπορεί παρά να έχει αλληλέγγυους τους εργαζόμενους και το λαό της Ελλάδας.

atexnos