Οι σκλάβοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους

Γράφει ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ
ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ μέρες, ο Ιρλανδός ευρωβουλευτής, Λουκ «Μινγκ» Φλάναγκαν, υπέγραφε -μπροστά στην...

κάμερα- δεσμευτικά συμβόλαια μυστικότητας ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στα έγγραφα της ΤΤΙP. Την ίδια ώρα, ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, Ζ. Γκάμπριελ, ανακοίνωνε στους βουλευτές της  ομοσπονδιακής Βουλής ότι, τα ντοκουμέντα της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) είναι προσβάσιμα για τους ενδιαφερόμενους βουλευτές, αλλά δεν επιτρέπεται να κρατήσουν -αυτολεξεί- σημειώσεις ή και να μεταδώσουν με οποιοδήποτε τρόπο αυτά που ανέγνωσαν.

ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ κάποιος, γιατί τόση μυστικοπάθεια, και προς τι οι μαφιόζικες πρακτικές που επιβάλλουν «ΟΜΕΡΤΑ»; Η απάντηση είναι απλή. Όταν μιλάμε για την ΤΤΙΡ, μιλάμε για την μετουσίωση  του οράματος του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο. Η Διατλαντική συμφωνία εξασφαλίζει, δια παντός, τα κέρδη του κεφαλαίου· ανεμπόδιστα, ανεξέλεγκτα, ανενδοίαστα· καταβαραθρώνοντας την ίδια στιγμή τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τις ελευθερίες των πολιτών.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ στην επανάσταση των καπιταλιστών! Όλα για το κέρδος, τίποτα για το λαό. Μια αυτοκρατορία ζωντανεύει, η ΡΑΧ ΑΜΑRICANA, που χρόνια «ζέσταινε τις μηχανές της», αποκτά υπόσταση με στρατηλάτη το γκοβέρνο της Ε.Ε. Οριοθετεί την επικράτεια της… Ο κόσμος δικός μας! Πρώτα οι εταιρείες μετά οι λαοί.

Ας περάσουμε, όμως, στο προκείμενο.

Επί της ουσίας, λοιπόν:

• Μέσω της ΤΤΙΡ, τα εθνικά κράτη καλούνται να εκχωρήσουν τις αρμοδιότητες και την κυριαρχία τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο, επιτρέποντας την άλωση πεδίων προς εκμετάλλευση που μέχρι πρότινος ήταν απρόσιτα.
• Με σειρά διατάξεων, απαγορεύεται στις κρατικές εταιρείες να κοστολογούν τις υπηρεσίες τους φθηνότερα από τους (ιδιώτες) ανταγωνιστές τους ή να τις προσφέρουν δωρεάν, ωφελώντας το Δημόσιο. Ουσιαστικά, το κράτος παύει να έχει την ευχέρεια της προσφοράς αγαθών σε χαμηλότερη τιμή, ελέγχοντας ή θέτοντας      συγκεκριμένες προδιαγραφές στην ποιότητα των προσφερόμενων αγαθών    (κυρίως στα τρόφιμα), καθώς κάτι τέτοιο αποτελεί «ανεπιθύμητο γεγονός».
• Η ΤΤΙΡ, δεν αναδιανέμει, απλώς, την πίττα, προσελκύοντας νέους παίκτες, αλλά δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να καθορίζουν αποκλειστικά τις τιμές της αγοράς, ακόμη και σε βασικά αγαθά όπως το νερό και το ρεύμα.
• Προτείνεται και προκρίνεται, εκτός των άλλων, η ακύρωση οποιουδήποτε ειδικού προνομίου σε κρατικές εταιρείες με εξαίρεση, αυτές που λειτουργούν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Ως τέτοιες, ορίζονται μόνο τα μονοπώλια που προσφέρον δωρεάν τις υπηρεσίες τους.

Προσοχή!  Τα προαναφερθέντα μονοπώλια, θα εξαιρούνται από την ακύρωση των ειδικών προνομίων -πρόταση της Ε.Ε- εφόσον δεν προκαλούν ζημία στους «επενδυτές». Αν βλάπτουν το «επενδυτικό κλίμα», σύμφωνα με την αμερικανική πρόταση, θα πρέπει να καταργούνται. (βλ. [US: Article 6: Adverse Effects 1], ΤΤΙΡ Leaks).

• Το μεγαλύτερο όφελος, για τους μετέχοντες σ’ αυτήν τη διμερή συμφωνία είναι και, τυπικά, η κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η εμπορευματοποίηση των πάντων: της υγείας, της παιδείας, των ΜΜΜ, των δημόσιων φυσικών αγαθών· η ραχοκοκαλιά της κάθε κοινωνίας· καθώς και η ασύστολη μεταφορά προσωπικών δεδομένων κι η διαγραφή αιώνων αγώνων της ανθρωπότητας, με μόνη στόχευση τον γιγαντισμό των πολυεθνικών· πλέον θα γίνεται χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση από τους πολίτες. Νόμος είναι το δίκιο της πολυεθνικής και όσα συμφωνούνται σε φουαγέ ή… Κουζίνες πολυτελών και μη ξενοδοχείων.

ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ διάθεση δονκιχοτισμού και μεγαλομανίας, διαπιστώνουμε ότι, βρισκόμαστε σε πόλεμο, ταξικό πόλεμο. Δεν πρόκειται, για κάποιο φληνάφημα ή κάποια θεωρία συνομωσίας της Αριστεράς, όπως θα προτρέξουν πολλοί να πουν. Την ύπαρξη ταξικού πολέμου, ομολογεί το νούμερο 4 της ετήσιας λίστας του περιοδικού “Forbes”, με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, ο κύριος Μπάφετ : «Η πάλη των τάξεων υπάρχει, και είναι η δική μου που κερδίζει», δηλώνει.

ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΜΕΘΑ φυσικά, από την “φιλαλήθεια» και τον ξεδιάντροπο κυνισμό ενός εκ των μεγαλυτέρων τοκογλύφων της οικουμένης. Είναι η αίσθηση δύναμης και υπεροχής, που του εξασφαλίζει η τάξη του κι ο μοναδικός καπιταλισμός που μπορεί να υπάρξει, ο αρπακτικός. Αυτός που γεννιέται βουτηγμένος «από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρομιά, στάζοντας αίμα από όλους τους πόρους» ( Καρλ Μαρξ, Κεφάλαιο, τόμος Ά, σελ. 785).

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ο κόσμος τους, αυτή είναι  η ζέουσα πραγματικότητά μας. Από τον Πινοτσέτ και την Θάτσερ στο παρελθόν, μέχρι  την λίστα Λαγκάρντ, τα “Panama Pappers’’ και την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, ένας παγκόσμιος ταξικός πόλεμος μαίνεται. Κοιτάτε γύρω σας….

• Την ίδια περίοδο που πενήντα χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από αίτια σχετιζόμενα με τη φτώχεια, ο αριθμός των πολυεκατομμυριούχων υπερδιπλασιάζεται. 793 ήταν οι δισεκατομμυριούχοι το 2008, 1830 το 2016.

• Την ίδια περίοδο που το μέσο -παγκόσμιο- εισόδημα των εργαζομένων έχει καταβαραθρωθεί, οι αποδοχές των ανώτερων τάξεων έφτασαν να απέχουν έως και 400 φορές από τις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου, ενώ η συνολική περιουσία των, από 2, 4 τρις. $, που υπολογιζόταν το 2008, στις μέρες μας ανέρχεται στα 6,480 τρις. $.

• Την ίδια περίοδο που, στην Αμερική, πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι σιτίζονται αποκλειστικά από τα συσσίτια, ανασφάλιστοι και άστεγοι, ενώ το 23,1% των παιδιών, σύμφωνα με τη UNICEF, χαρακτηρίζονται «αποστερημένα», οι δισεκατομμυριούχοι από 359 το 2008, αριθμούνται σε 540 το 2016, 4 περισσότεροι από το 2015 (536).

• Στην Ευρώπη των μνημονίων, της λιτότητας, των 30εκ. ανέργων (24, 4% στην Ελλάδα) και των 600χιλ. εξώσεων στην Ισπανία · στην Ε.Ε των 13εκ. παιδιών που «στερούνται βασικών αγαθών για την ανάπτυξή τους»· σ’ αυτήν την Ευρώπη, οι πολυεκατομμυριούχοι ανέρχονται σε 323, όταν προ οκταετίας δεν υπερέβαιναν τους 200, 196 συγκεκριμένα. Οι περισσότεροι εξ αυτών, βρίσκονται στη Γερμανία (120), εκεί όπου το ποσοστό φτώχειας μετά την πτώση του Τείχους, ανέρχεται στο 15,5%  του συνολικού πληθυσμού.

• Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται στη λίστα του αμερικανικού περιοδικού ‘’Fortune’’, fortune 500· «oι διευθύνοντες σύμβουλοι 100 αμερικανικών κολοσσών(…) παραμένουν πάμπλουτοι ανεξάρτητα από την κρίση -ενώ- τα περιουσιακά τους στοιχεία για την κάλυψη των συντάξεών τους ανέρχονται συνολικά στα 4,93 δισ. δολάρια και ισούνται με τα όσα έχουν εξοικονομήσει για τη σύνταξή τους 20,5 εκατομμύρια οικογένειες, δηλαδή το 41% στη χώρα»*. Να σημειωθεί μάλιστα, ότι οι συντάξιμες αποδοχές των εν λόγω κυρίων είναι μεγαλύτερες, ακόμη, και από του Μπαράκ Ομπάμα:  16.975 δολάρια/μήνα για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, 950.000 δολάρια/μήνα για τον Ντέιβιντ Κόουτ της Honeywell. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που, οι εργαζόμενοι των εν λόγω ομίλων (YUM Brands, Taco Bell, Pizza Hut και ΚFC) δεν προβλέπεται μέσω μηχανισμών της εταιρείας να λάβουν σύνταξη», όπως αναφέρεται στην έκθεση του  Ινστιτούτου Σπουδών Πολιτικής και του Κέντρου Αποτελεσματικής Κυβέρνησης (ΗΠΑ).

• Τέλος, την στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, ο «κομμουνιστής» Ομπάμα, ο «καθαριστής» της κόπρου του τραπεζικού Αυγεία, αφήνει ελεύθερο να κάνει διαλέξεις επί πληρωμή, τον «σπεσιαλίστα» στα δομημένα ομόλογα και καταδικασθέντα το 2013, Φαμπρίς Τουρέ, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει στα «μαλακά» τους λοιπούς εγκληματίες της Wall Street «αναγκάζοντάς» τους να καταβάλλουν, συνολικά,  το αστείο ποσό των 50 δις δολαρίων, όταν ο εβδομαδιαίος τζίρος της Goldman Sachs είναι 5 δις δολάρια.

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ μας οδηγούν σε ένα απλό, πλην σημαντικό, συμπέρασμα: Ζούμε κοσμογονικές στιγμές. Για πολλούς, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της Ιστορίας, κατά την οποία καλούμαστε να δοκιμάσουμε τις αντοχές και τα κουράγια μας. Για τον γράφοντα, όλα όσα βαθαίνουν τη θλίψη μας και προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και την ταξική συνείδησή μας, έχουν -πρέπει να έχουν- μία μόνο απάντηση: μαζική, στεντόρεια, λαϊκή απάντηση. Πεδίο αγώνα η γειτονιά μας, το σπίτι, το γραφείο, το εργοτάξιο και το χωράφι μας.  Καθημερινή πάλη για ένα καλύτερο μέλλον, για μάς, για τα παιδιά μας· για όσους δεν θεωρούν ουτοπία έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΝΥΠΑΚΟΗ! Ούτε βήμα πίσω στις πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, παρά μόνο τις αλυσίδες μας.

ΕΝΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Για όσους φίλους με ρωτούν, απορώντας με την πορεία και την αποδοχή του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος  από το σύστημα· του νούμερου (γενικώς) -ειδικώς, 324 της λίστας «Forbes», ας ψάξουν να βρουν τους προωθητές του. Ο Τrump είναι το «θείο βρέφος» της οικονομικής ελίτ της Νέας Υόρκης και των άλλων μεγάλων λόμπι των ΗΠΑ. Αυτό το «φασιστοειδές υποκείμενο», αγαπημένος χαρακτηρισμός των πολέμιων του, δεν αποτελεί ένα ιστορικό ατύχημα, αλλά μια στρατηγικής σημασίας επιλογή των  Αμερικανών «εχόντων» για την προάσπιση των συμφερόντων τους, και την καταστολή του ριζοσπαστικού κινήματος που έχει αρχίσει να αναδύεται στις φτωχογειτονιές και τα στα γκέτο των ΗΠΑ, με σαφές Αριστερό πρόσημο. Όταν ο λαός σηκώνει κεφάλι, η λύση είναι η βία και η μισαλλοδοξία, τόσο απλά.

*Πηγή: ‘’Fortune Greece.com’’

atexnos