Καιροσκοπισμός, η παιδική ασθένεια της «αριστεράς»;

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Ο καιροσκοπισμός κάποιου είναι η πολιτική ικανότητα κάποιου άλλου»...

Ο όρος Καιροσκοπισμός, ή Οπορτουνισμός (από το λατινικό opportunism), χαρακτηρίζει συμπεριφορές ομάδων και ατόμων που προδίδουν τις αρχές τους και τις πάγιες ιδεολογίες τους για να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, καιροσκόπος χαρακτηρίζεται οποιοσδήποτε, ο οποίος εκμεταλλεύεται μια κατάσταση με κίνητρο το προσωπικό του συμφέρον. Το ότι οι άνθρωποι ενεργούν και κατευθύνονται με βάση το προσωπικό τους συμφέρον είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση κι αυτό δεν είναι διόλου κακό. Γίνεται κακό και χυδαίο, όταν οι άνθρωποι αυτοί διαδίδουν παντού γύρω τους ηθικές αξίες αλλά δεν τις εφαρμόζουν οι ίδιοι ποτέ ώστε να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των άλλων για να έχουν εκείνοι το πλεονέκτημα στον αγώνα της ζωής. Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις για να γίνει αυτό κατανοητό. Όταν δυο δρομείς ξεκινούν έναν αγώνα ζωής, ο ένας πρέπει να ξεπεράσει διλήμματα-εμπόδια αρχών και ηθικών φραγμών και ο άλλος τρέχει δίχως αρχές και ηθικά εμπόδια, δεν απαιτούνται προφητικές ικανότητες για να προβλεφθεί ποιος θα είναι ο τελικός νικητής.

Ο καιροσκόπος, είναι ένα είδος ανθρώπου, που κινείται πάντοτε στους διαδρόμους της εξουσίας. Τον βλέπουμε συχνά στην ιστορία να ελίσσεται δίχως να παίρνει ξεκάθαρη θέση και μόλις μυριστεί ότι μια νέα εξουσία ανέρχεται, την κατάλληλη στιγμή μεταμορφώνονται από Σαύλος σε Παύλος, γίνεται φανατικός κόλακας και όπως έγραφε ο Πλούταρχος: «γένος ουδέν έστι εξωλέστερον των κολάκων – δεν υπάρχει καταστρεπτικότερο είδος από τους κόλακες». Τους παρομοίαζε με πανώλη που ενδημεί κυρίως στις αυλές της εξουσίας. Όλα τα ιδεολογικά, τα θρησκευτικά και γενικώς τα ανθρωπιστικά κινήματα, όταν ανήλθαν στην εξουσία, αλώθηκαν απ’ αυτό το είδος, που σύμφωνα με τη δαρβινική θεωρία της φυσικής επιλογής είναι από τα πιο προσαρμοστικά - ανθεκτικά πάνω στη φύση.

Όταν δημιουργείται ένα νέο και προοδευτικό για την εποχή του ιδεολογικό ρεύμα, το είδος αυτό είναι πρωτοπόρο στην καταπολέμησή του. Όταν όμως αντιληφθεί ότι η επικράτηση του νέου στην κατάκτηση της εξουσίας είναι αναπόφευκτη, τότε μπαίνει μπροστάρης σ’ αυτό και για να μπορέσει να επιβιώσει, η πρώτη του δουλειά είναι η κατασυκοφάντηση όλων των έντιμων, των ηθικών και πιστών στην ιδεολογία (βλέπε Χριστιανισμό και Σοσιαλισμό που όταν επικράτησαν πολιορκήθηκαν, κυριολεκτικώς, από καιροσκόπους-συκοφάντες που παραγκώνισαν τους αληθινούς ιδεολόγους). Αυτό είναι και το μυστικό επιτυχίας των καιροσκόπων. Γνωρίζουν, ενστικτωδώς ή από εμπειρία, άριστα, πως όλοι, σχεδόν όλοι, οι άνθρωποι της εξουσίας αρέσκονται στις κολακείες και στο βολικό ψέμα, ανήμποροι ή ανίκανοι να δουν αυτό που συμβαίνει κάτω απ’ τη μύτη τους.

Είναι τελικώς ο Καιροσκοπισμός και μια παιδική ασθένεια της αριστεράς ή, όπως έλεγε ο Μίλτος απ’ το Σικάγο «είναι η πολιτική ικανότητα κάποιων άλλων» να εκμεταλλεύονται τον αδύναμο κρίκο της ανθρώπινης ψυχής εξαγοράζοντας και διαφθείροντας εκείνους που είναι πρόθυμοι να πουλήσουν για λίγη εξουσία και υλική αμοιβή ακόμη και την ψυχή τους, όπως ο Φάουστ;

Είναι τυχαίο ότι οι καιροσκόποι είναι ηθικολόγοι και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της διδασκαλίας των «ιεραπόστολων» της ηθικής όπως π.χ. των Κομφούκιου, Βούδα, Σωκράτη, Ιησού, Μωάμεθ, Λούθηρου και άλλων, που μας έδειξαν μεν τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, τι είναι καλό και τι κακό αλλά κανείς τους δεν μας είπε πως θα εναντιωθούμε στους καιροσκόπους-κακούς και που γι αυτόν το λόγο εξακολουθούν να εξουσιάζουν, σχεδόν παντού, πάνω στη γη;

Είναι τυχαίο ότι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές όλων αυτών των ηθικολόγων «ιεραπόστολων» της ηθικής είναι εκείνοι, που τη μόνη αλλαγή που χαιρετίζουν είναι την αλλαγή μέσα μας και όχι την αλλαγή της κοινωνίας ;

Είναι τυχαίο ότι ακόμη και καιροσκόποι της αριστεράς υιοθετούν το σύνθημα, «για να αλλάξουμε την κοινωνία θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι», απολογούμενοι για τη δική τους προσωπική αλλαγή, που θυμίζει τη ρήση «θα πρέπει να μπούμε μπροστάρηδες στον αγώνα για αλλαγή, θα πρέπει να τα αλλάξουμε όλα, ώστε να παραμείνουν όλα όπως ήταν πριν»;

Είναι τυχαίο το ότι βιώνουμε αυτή τη στιγμή τον «αριστερό» καιροσκοπισμό του 3% που αίφνης έγινε 33%, στην πιο χυδαία του μορφή και στη χώρα μας;

Όχι, δεν είναι τυχαίο, όπως δε θα είναι τυχαίο το γεγονός, πως αφού θα κάνει τη βρώμικη δουλειά, που του έχει ανατεθεί, θα δει τους καιροσκόπους να πηδούν σαν τα ποντίκια απ’ το σκάφος τους μόλις αρχίσει να βουλιάζει.