Παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς ή αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς;

Γράφει η Ελένη Κακναβάτου

Πολλή κουβέντα το τελευταίο διάστημα για τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία(ΠΠΣ)...

Παρά τις βολές ορισμένων, των πιο αντιδραστικών κύκλων, ενάντια στη συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ) για τη δήθεν κατάργηση των εξετάσεων και των Πρότυπων σχολείων, η κυβέρνηση διατηρεί στο ακέραιο σχεδόν το θεσμό αυτών. Η εκπαίδευση των «αρίστων»! Μια μορφή ελιτίστικης εκπαίδευσης, αντιπαιδαγωγική και καταδικασμένη στη συνείδηση χιλιάδων εκπαιδευτικών. Αυτός ο τύπος σχολείου νομιμοποιεί και συνεχίζει τον ήδη κοινωνικά άνισο χαραχτήρα της εκπαίδευσης. Ο νέος Υπ. Παιδείας  διατηρεί με απόφασή του 10 Πρότυπα σχολεία και ζητάει από τους Συλλόγους των εκπαιδευτικών, στο όνομα της «αυτονομίας της σχολικής μονάδας», επικαλούμενος μάλιστα τον αντιδραστικό νόμο 3639/2011 για τα Πρότυπα σχολεία, να γνωμοδοτήσουν για τα κριτήρια και τον τρόπο εισαγωγής μαθητών στην Α’ Γυμνασίου. Πώς είναι δυνατόν το σχολείο να ορίζει με ποιο τρόπο θα εγγράφονται οι μαθητές του, ποιους θα δέχεται και ποιους όχι; Πόσο «παιδαγωγικό» είναι για ένα 12χρονο παιδί να απορρίπτεται ως μη «ικανό» και «χαρισματικό» για να εισαχθεί σε ένα σχολείο; Γιατί αυτό το σχολείο δεν είναι κατάλληλο για όλα τα παιδιά της περιοχής του και είναι μόνο για ορισμένα; Η απάντηση είναι φανερή. Θέλουν να δημιουργήσουν σχολεία ελίτ για λίγους κι εκλεκτούς, που θα αξιοποιεί φυσικά η αστική τάξη προς όφελος της. Προφανώς η αντίθεση μας στη δημιουργία Πρότυπων δε σημαίνει κατάργηση των Πειραματικών σχολείων. Αυτά μπορούν να λειτουργούν σε διάφορες περιοχές, με εναλλαγή γεωγραφική, ώστε να υπάρχουν μαθητές που θα εγγράφονται κατόπιν κλήρωσης. Στα Πειραματικά αυτά σχολεία που θα βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με Πανεπιστημιακές σχολές και Παιδαγωγικά τμήματα, μπορούν να εφαρμόζονται και να δοκιμάζονται νέες μέθοδοι διδασκαλίας, νέα βιβλία και παιδαγωγικές προτάσεις, πράγμα ωφέλιμο και χρήσιμο για τον εκπαιδευτικό και τους μέλλοντες συναδέλφους του που φοιτούν σε Πανεπιστήμια.

Το ζήτημα όμως με τα Πρότυπα ως σχολεία ελίτ δεν είναι καινούριο! Η ταξικότητα στην εκπαίδευση υπήρχε και θα υπάρχει, όσο θα υπάρχουν κοινωνικές τάξεις. Είναι συνυφασμένη και με την στρατηγική της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που θέλουν να διατηρηθεί η κυριαρχία της αστικής τάξης. Σχολεία για ελίτ λοιπόν και σχολεία για την «πλέμπα». Η ταξικότητα στην εκπαίδευση είναι εδώ είτε με «δεξιά» είτε με «αριστερή» κυβέρνηση. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός κάνει πιο ταξική της παιδεία στην ΕΕ και στις άλλες χώρες αυτού του συστήματος, γιατί η παιδεία δεν είναι κοινωνικό αγαθό αλλά θυσιάζεται στο βωμό των αγορών, των «θεσμών» και του κέρδους. Την ίδια στιγμή που διατηρούνται τα ΠΠΣ διατηρούνται κι οι Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) παρά τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης για κατάργηση. Αυτά είναι τα σχολεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης, που δεν μπορούν να φοιτούν όπου και οι «άριστοι». Ψευτοκατάρτιση, ανάπτυξη κάποιων δεξιοτήτων, έτοιμο το ευέλικτο, φτηνό, εργατικό δυναμικό!

Τα σχολεία «των πολλών» είναι τα σχολεία όπου ακόμα και σήμερα στο μέσο της σχολικής χρονιάς έχουν τεράστια κενά, έχουν άθλιες υποδομές- όπως στην Ιθάκη, όπου τα σχολεία έχουν ρωγμές και τρέχουν νερά από τα ταβάνια, σύμφωνα με καταγγελία της τοπικής ΕΛΜΕ- έχουν απλήρωτους δασκάλους αναπληρωτές, που καλύπτουν κενά μακριά από τις οικογένειες και τα σπίτια τους και έχουν να πληρωθούν από το Γενάρη, παρά τις υποσχέσεις του Υπουργού ότι θα πληρωθούν αρχές του Μάρτη. Την ίδια στιγμή βέβαια τα λεφτά δεν λείπουν από την Κυβέρνηση για να πληρώσει « τις δανεικές μας υποχρεώσεις». Είναι τα εκατομμύρια ευρώ που πάνε στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ και είναι αυτά που πληρώνει ο εργαζόμενος γονιός με φόρους για να έχει το παιδί του παιδεία και περίθαλψη. Ούτε ευρώ όμως για τους εκπαιδευτικούς ούτε ευρώ για τους γιατρούς!

Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές χρειάζεται χωρίς καθυστέρηση να απαιτήσουν εδώ και τώρα ένα 12χρονο ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, υποχρεωτικό σχολείο για όλο το λαό, σύμφωνο με τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού μας, σχολείο που θα βοηθήσει το νέο να πάρει τη ζωή στα χέρια του, αφού πρώτα γίνει ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Γιατί όπως έλεγε κι ο Δ. Γληνός «Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είναι ζήτημα ζωής».
atexnos