The London stories

Γράφει ο Δον Τομασίνο

Όταν Τράπεζες αναλαμβάνουν την παρουσίαση κυβέρνησης (αυτοαποκαλούμενης...

αριστερής)  κυρίαρχου(;) κράτους σε άλλες τράπεζες. Οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις. Μία ιστορία χωρίς γραβάτα.

«Όταν ένα αεροπλάνο σπάει το φράγμα του ήχου, αυτός που βρίσκεται στο έδαφος γυρνάει το κεφάλι από την πλευρά που ακούει τον κρότο. Όμως, το αεροπλάνο,επειδή ο ήχος καθυστερεί να φτάσει στο έδαφος, ήδη βρίσκεται στην άλλη πλευρά». Φυσική Β΄ Γυμνασίου.

Από την Δευτέρα 26/1/2015 κάτι περίεργο συμβαίνει στη χώρα. Άπαντες ασχολούνται, δια της προτροπής των ΜΜΕ με το dress code του Υπ. Οικ., με την γραβάτα, που δεν φοράει ο πρωθυπουργός και γενικώς με τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Λίγοι διαβάζουν και μελετούν τα λεγόμενά τους.

Αυτό συνέβη και με το ταξίδι του Υπ. Οικονομικών στο Λονδίνο. Πληροφορηθήκαμε ενδελεχώς για τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του Υπ. Οικ., αλλά από ουσία;

Ας πάμε λοιπόν και στην  ουσία.

Πέραν της συνάντησης με τον κο Όζμπρον (Υπ. Οικ. της Μ. Βρετανίας), ο κος Βαρουφάκης συμμετείχε και σε ένα άλλο meeting, που δεν έλαβε έκταση στη δημοσιότητα.

Την ίδια μέρα η Bank of America – Meryll Lynch και η Deutche Bank, ανέλαβαν να παρουσιάσουν την ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς …σε άλλες τράπεζες.

Τώρα, για το πόσο «αριστερό» είναι η κυβέρνηση, να παρουσιάζεται σε τράπεζες από τράπεζες και τελικώς με ποιων συμφέροντα επιλέγει να συμπορευθεί, είναι στην κρίση του καθενός

Η σχέση  Βαnk of America – Meryll Lynch με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει από τα τέλη Νοεμβρίου 2014, όταν Σταθάκης – Μηλιός μεταβαίνουν στο Λονδίνο, για να ενημερώσουν Τράπεζες για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η αποτίμηση της συνάντησης αυτή για την Bank of America τότε, σε αντίθεση με τη θέση του fund «capital», ήταν «Φυσικά προβληματίζει η αβεβαιότητα, θα υπάρξουν διακυμάνσεις στην αγορά, αλλά όχι ακραία σενάρια»…

Ας επανέλθουμε όμως στη συνάντηση της Δευτέρας 2 Φεβρουαρίου.

Σύμφωνα με διαρροές του οικονομικού επιτελείου που επικαλούνται ξένα media, ο Υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωσε τους αντιπροσώπους της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας πως η Ελλάδα θα μπορέσει να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της κατά τρόπο που δε θα έχει επιζήμιες επιπτώσεις για τους ομολογιούχους και ειδικά τους ιδιώτες.
Επιπλέον, επιχειρήθηκε να δοθεί μήνυμα πως η χώρα παραμένει ανοιχτή σε επενδύσεις, ότι η κυβέρνηση δε σκοπεύει να κρατικοποιήσει τις τράπεζες και ότι θα προχωρήσει η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με διαφορετικό όμως μοντέλο, αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες.

Υπενθυμίζεται,ότι πριν κάποιες ημέρες ο Υπ. Οικ. διαβεβαίωσε τους «εγχώριους θεσμικούς», ότι δε θα πειραχθεί δημόσια περιούσια, που τους εκποιήθηκε ή τους εκχωρήθηκε, η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ θα συνεχιστεί απρόσκοπτα, ενώ στο Λονδίνο δηλωσε, ότι προτίθεται να πουλησει σε ιδιώτες τους σιδηροδρόμους (ΟΣΕ) ακόμα και με 1 ευρώ, αλλά θέλει να κάνουν έργα…

Οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις είναι σαφείς.

1. Εξυπηρέτηση χρέους, μη επιζήμια για τα ιδιωτικά συμφέροντα (συνοδεύθηκε και από τη δέσμευση, περί εγκατάλειψης της προεκλογικής θέσης για διαγραφή χρέους).
2. Επενδύσεις ξένων οικονομικών συμφερόντων (εννοείται επωφελείς για τους επενδύοντες, για τους εργαζομένους σε αυτές και γενικώς για τα λαϊκά συμφέροντα είναι άλλο θέμα).
3. ΟΧΙ κρατικοποίηση τραπεζών (εγκατάλειψη της προεκλογικής ρητορείας για το ζήτημα).
4. «Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, διαφορετικού μοντέλου». Εδώ προφανώς ενσκύπτει η εμμέσως εκφρασθείσα και προεκλογικώς θέση του ΣΥΡΙΖΑ, για Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), πρακτική που φυσικά ακολουθείται από τη δεκαετία του ΄90, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Αναρρωτάται λοιπόν κανείς, ποια είναι η διαφορά στην προσέγγιση και αντιμέτωπιση των «ξένων θεσμικών», βλ. εξωχώριο κεφάλαιο, από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά; Καμία.

Ίσως η μοναδική διαφορά να είναι, ότι κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση, τουλάχιστον ξένες τράπεζες δε διοργάνωναν παρουσιάσεις της κυβέρνησεις σε άλλες τράπεζες. Αυτό όντως αποτελεί μία πρωτοτυπία.

Οι δεσμεύσεις αυτές της κυβέρνησης και η επιλογή της συμπόρρευσης με αυτό, που σε γλώσσα «ξύλινη» ονομάζεται ταξικός αντίπαλος και σε μιντιακή «ξένοι θεσμικοί, επενδυτές, αγορές, εγχώριοι επενδυτές», είναι πλέον και εκφρασμένη.

Επειδή σε αυτό το παιχνίδι, που λέγεται είτε καπιταλισμός, είτε σύστημα, είτε μοντέλο, όταν ο ένας κουβάς γεμίζει, ο άλλος αδειάζει, η κυβέρνηση επέλεξε τον «κουβά», που θέλει να γεμίσει.

Για τους πληβείους, αρκεί μία υπόσχεση για σταδιακή μετάβαση μετά διαπραγματεύσεων για 751 ευρώ μεικτά μηνιαίως και ένα επίδομα φτώχειας 700 ευρώ για τους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ τα Χριστούγεννα του 2015.

Η κυβέρνηση έκανε την επιλογή της.

Σύντομα – όταν τελειώσει και η ενασχόληση των ΜΜΕ με τις ενδυματολογικές προτιμήσεις  –  κοινωνικά θα βρει αντιμέτωπο το λαϊκό – εργατικό κίνημα.

Πολιτικά απέναντι της, θα βρει τη μοναδική πολιτική δύναμη, που δεν συγκλίνει στρατηγικά μαζί της. Το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Πηγές:
www.capital.gr
www.reporter.gr
www.euro2day.gr
www.ft.com
www.dailymail.co.uk
www.nerit.gr

 atexnos