Γιώργος Σαρρής
Όσο περνάει ο καιρός έχω όλο και περισσότερες άγνωστες λέξεις.
Για παράδειγμα η λέξη καθήκον...
Το ψάχνω...
"αυτό που οφείλει να πράξει κάποιος, ακολουθώντας γραπτούς ή άγραφους κανόνες, τη συνείδηση ή τη θρησκεία, την κοινωνία, το έθιμο ή τον ηθικό νόμο"...
Μάλιστα. Σωστό ακούγεται. Ωραίο και γενικό...

Άλλο..."ό,τι επιβάλλεται από ένα σύστημα ηθικών αξιών και ρυθμίζει τις ενέργειες του ατόμου· η συνείδηση του τι πρέπει να κάνει ή να αποφύγει κάποιος"

Τώρα αυτό με το σύστημα αξιών λίγο με βάζει σε κάποιες υποψίες αλλά το ξεπερνάμε.

Ας βρούμε κανένα παράδειγμα...

"Άξιος όποιος αγαπά τον Θεό και άξιος όποιος κάνει το καθήκον του, και το καθήκον του το κάνει καλά αυτός που εργάζεται για το κοινό καλό και όχι για τον εαυτό του" 

Ωραίο! Αυτό είναι... το κοινό καλό...

Για να βρούμε άλλο ένα...

Θεοδώρα Τζάκρη: "Εκανα το καθήκον μου προς την πατρίδα..."

Τέλειο! Αυτά με συγκινούν. Το καθήκον προς την πατρίδα..., αν έβρισκα και την ημερομηνία...

Αλλά δε βαριέσαι, η Θεοδώρα είναι άνθρωπος του καθήκοντος οπότε τι σημασία έχει...

Μπορει να το είπε ΄τοτε που ψήφιζε "ναι σε όλα" στα μνημόνια, μπορεί και τώρα που δήλωσε ότι συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλα. Για το καλό της πατρίδας...

Για να το λέει πάντως το ίδιο άτομο μάλλον θα εννοεί την ίδια πατρίδα.

Ποιανού την πατρίδα όμως να εννοεί;

Γιατί για κάποιους η μόνη πατρίδα που υπάρχει είναι τα κέρδη. "Πατρίδα" τους είναι το κράτος της κερδοφορίας, ο νόμος και η τάξη "όλων" που όμως εντελώς τυχαία έχουν φτιάξει οι λίγοι για να στηρίζουν την εξουσία τους εναντίον των πολλών και εξαθλιωμένων.

Για κάποιους άλλους όμως, πατρίδα μας είναι ο λαός, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί που υποφέρουν κι "αυτό το χώμα που είναι δικό τους και δικό μας". 

Τι να εννοεί η Θεοδώρα όμως;

Για ποιο πράγμα να ενδιαφέρεται; Και τότε με τα "ναι σε όλα" αλλά και τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ.

Για ποιο πραγμα να ανησυχεί και αυτή και ο περίγυρος που την ανακάλυψε και τη στήριξε ως τώρα;

Για τη σωτηρία του λαού ή για τη σωτηρία του συστήματος;

Γιατί και για τα δύο δεν υπάρχει κοινή λύση.

Αυτό το "κοινό καλό" τρελό παραμύθι. Ο μύθος! Έτσι  για να καθεσαι εσύ και τρώς όλη τη δυστυχία του κόσμου στο κεφάλι για να μπορεί τ' αφεντικό να αγοράζει σπίτια στο Λονδίνο, σκάφη και νησιά, να μπορεί να φουσκώνει τις καταθέσεις του στις οφ-σορ! 

Για το κοινό καλό! Καλό!!!

Βέβαια κι εμείς έχουμε δικαίωμα να έχουμε οφ-σορ. Απλά δεν έχουμε τι να βάλουμε μέσα...

Ας το πάρουμε αλλιώς λοιπόν, ας αφήσουμε το παραμύθι με το καλό "όλων" κι ας δούμε το καλό των πολλών, το καλό της τάξης μας όπως κοιτάζουν κι αυτοί το καλό της δικής τους τάξης στον πόλεμο εναντίον μας.

Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες... και με τους δύο δε γίνεται.
Εκτός κι αν ο  κόσμος έπαψε να είναι χωρισμένος στα δύο και δεν το έμαθα.

Η Θεοδώρα όμως έκανε και πάλι το καθήκον της. Και βεβαια δεν άλλαξε πατρίδα. Κόμμα αλλάζει. Αυτό επιβάλει το καθήκον προς την "πατρίδα" που λέγαμε...

Όσο για μας πρέπει να κάνουμε το δικό μας. Να τους απαλλάξουμε όλους αυτούς από τα "καθήκοντα" τους. Αυτά που τους έχουν αναθέσει οι προστάτες τους.

Το καθήκον μας κόντρα στο δικό τους καθήκον. 

Μόνο έτσι γίνεται.


 giorgossarris