ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ

Τείνω να πιστέψω ότι όσο πιο πολλά σκατά έχει στο κλούβιο του μυαλό, όσο πιο ξοφλημένος από την ιστορία είναι ένας όχλος, τόσο απαξιώνει τον περίγυρο, αυτόν...

ιδιαίτερα, που θεωρεί αντίπαλο, γιατί δεν τον πιάνει ούτε στο νυχάκι! 

Πόσο καιρό, χρόνια πολλά πριν σας το έλεγα ακόμα και από το κρατικό ραδιόφωνο, μαύροι, γαλάζιοι, ροζ εθνικιστές και λοιποί γεωπολιτικοί ανεγκέφαλοι;

 Σε ανύποπτο για σας καιρό με την ιδιότητα του στρατιωτικού συντάκτη τον είχα καλά γνωρίσει από τα γραπτά του. Σας είχα προειδοποιήσει: Μην υποτιμάται κι απαξιώνεται τον Αχμέτ Νταβούτογλου, τεράστιο θεωρητικό κεφάλαιο για τον τουρκικό μεγαλοκρατισμό συνάμα και σχετικά ιδιοφυής διπλωμάτης.


Εσείς όλοι αγρόν αγοράσατε, τον αφήσατε εγχώριοι πολιτικοί δοσίλογοι και λοιποί γερμανοτσολιάδες να κάνει αφανώς και συστηματικά διπλωματικό και γεωπολιτικό παιχνίδι. Κάθε βήμα, που πραγματοποιούσε και σας στρίμωχνε, απαντούσατε με απαξιωτικές ανοησίες: Ο πασάς, ο εφέντης, ο βεζίρης κ. ά. Αλήθεια, δείξτε μου στην σκλαβωμένη Γκραικυλία έναν πολιτικό ή διπλωμάτη, που να διαθέτει το 30% των ικανοτήτων του Αχμέτ Νταβούτογλου! Δεν μιλώ για θεωρητική κατάρτιση.

Εκεί δεν έχετε να αντιπαραθέσετε ούτε 10% δυνατότητα επεξεργασίας και προώθησης των συμφερόντων της χώρας στην Μεσογειακή κονίστρα. ΄Όπως όταν έγινε υπουργός εξωτερικών, έτσι και τώρα, που ανέλαβε την πρωθυπουργία της γειτονικής χώρας, καθαρίσατε, νομίζετε, με την ίδια ανόητη απαξιολογία. «Ο αντ’ αυτού», «ο μεγάλος βεζίρης», «η μαριονέτα του Σουλτάνου», που επέλεξε ο Ταγίπ Ερντογάν για να μην τον αμφισβητεί ποτέ... στον δρόμο του Κεμάλ.

Ρε συνέλθετε, ξυπνήστε όσο είναι ακόμα νωρίς! Αλλιώς πάντα θα είστε από κάτω και μάλιστα σε μια καυτή γεωπολιτική περίοδο για ολόκληρη την Ευρώπη. Μάλλον εσαεί θα είστε, όσο παραμένετε ραγιάδες, όσο ζείτε υπό τον ξενικό ζυγό. Είσαστε, λοιπόν, τόσο τυφλωμένοι και ανόητοι, τόσο τιποτάκηδες και γεωπολιτικά αδαείς ώστε να μην καταλαβαίνετε το προφανές και εδραιωμένο για την ώρα ιστορικά:

Ο Νταβούτογλου επεξεργάζεται την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας κι όχι μόνο πια. Μετά την σύγκρουση του Ερντογάν με τον πνευματικό του μουλά, αυτόν, που από τις Η.Π.Α. καθοδηγεί το θρησκευτικό του «τάγμα», ο Νταβούτογλου ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά στην ιεραρχία ακριβώς γιατί με ένα τρόπο κάλυψε το ιδεολογικό κενό, αλλά και τρέχουσες μεγαλοκρατικές, ιστορικές φιλοδοξίες, ματαιοδοξίες του Ερντογάν, πέρα από την στρατηγική και την διπλωματία, ή καλύτερα σε αμεσότητα συνάρτηση με αυτές.

Ο Ερντογάν βέβαια, είναι με την σειρά του μέτριος ηγέτης, αλλά όπως έχω ξαναπεί, όλους τους τωρινούς φλούφληδες, που παριστάνουν τους ηγέτες της Ευρώπης να «στύψεις», μισό Ερντογάν δεν βγάζεις (πλην Πούτιν).

Ο πρόεδρος πλέον Ερντογάν δεν θέλει να αφήσει στην προτέρα θέση του έναν ανίκανο, κάποιον φασουλή, που θα του ξεφύγει το κράτος, το κόμμα, ο κοσμάκης. Χρειάζεται χαρισματικό θεωρητικό του τουρκικού μεγαλοκρατισμού, που δεν θα είναι εγκλωβισμένος σε οθωμανικά στερεότυπα και πασάδικες σκουριές. Ίσα - ίσα πρέπει να διαθέτει ικανότητα να ντύνει με σύγχρονες θεωρητικές επεξεργασίες τις παλιές αυτοκρατορικές βλέψεις της μεγάλης μουσουλμανικής χώρας, που θέλει να είναι η πιο ισχυρή περιφερειακή δύναμη.

Θέλει κάποιον καπάτσο γραφιά, που να παράγει και εσωτερική ιδεολογία, ουτοπία για τον όχλο, αλλά να μην έχει και μεγάλες ηγετικές ικανότητες, που να τον αμφισβητήσει. Αναζήτησε πιστό ιδεολογικό σύμμαχο στις μεγάλες του νεοκεμαλικές φιλοδοξίες. Τον βρήκε, του είναι απαραίτητος, ευτύχησε να έχει συνεργάτη τον Νταβούτογλου.

Μην μου πείτε τώρα: Και ο Γκιουλ; Τον αξιοποίησε στην πρώτη μεγάλη φάση της πορείας του. Αλίμονο ένας ηγέτης, που θέλει να λέγεται χαρισματικός και επιθυμεί να υπερβεί τον Ατατούρκ, αν δεν «αλέθει», κατά το μάλλον ή ήττον και ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, ικανούς συνεργάτες, αλίμονο αν αρκείται σε ανεγκέφαλους μόνο χειροκροτητές. Ο Γκιουλ έπαιξε για την ώρα τον ρόλο του κατά τον καλύτερο τρόπο. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι ο Γκιουλ είναι μόνο οργανωτικός και δεν διαθέτει το θεωρητικό οπλοστάσιο του Νταβούτογλου. Άλλες εποχές, άλλα πρόσωπα, διαφορετικές ανάγκες και επιλογές. Στις τωρινές συνθήκες της γειτονικής Τουρκίας στο θεωρητικό και ιδεολογικό επίπεδο ο Νταβούτογλου επηρεάζει σημαντικά τον Ερντογάν και όχι αντιθέτως. Αυτό προφανώς συνεχίζει να έχει τις επιδράσεις του τουλάχιστον και στο διπλωματικό και γεωπολιτικό παιχνίδι της γείτονος.

Στην Γκραικυλία, όταν φλέγεται η Ευρώπη, ιδιαίτερα η Μεσόγειος, πέρα βρέχει! Πετάνε ένας «σουλτάνος» και ένας «βεζίρης» και νομίζουν οι γερμανοτσολιάδες και δοσίλογοι πολιτικοί ανδρείκελα των ξένων επιβητόρων της χώρας και του όχλου της, ότι ξέμπλεξαν με την βαριά (όχι μόνο τουρκική) εγκυμοσύνη της ιστορίας.

Με αυτήν την τακτική και στρατηγική όχι μόνο θα είναι ραγιάδες αλλά και πάντα θα χρειάζονται... δραγουμάνο του βεζίρη. Είτε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, που μείναμε σκλάβοι 400 χρόνια, είτε στην τωρινή κατοχή του Δ’ Γερμανικού Ράιχ, που κατ’ ευφημισμό λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, ελέω Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού και Εβραϊκού Κεφαλαίου.

Παρεμπιπτόντως, είδατε πόσα χρόνια εύστοχα και έξυπνα η Τουρκία παίζει, βασικά επ’ όφελός της, τα παιχνίδια μπαίνω δεν μπαίνω στο Δ’ Ράιχ και μετέχω με... αστερίσκους ή όχι στις επιδρομές του ΝΑΤΟ; Εμείς; Φτωχοί συγγενείς! Θέλουμε... δραγουμάνο του βεζίρη. Σήμερα λέγεται Τρόικα. Λειράτοι ραγιάδες!

klydonas