Αυτή η καραμέλα δεν αντέχεται. ΄΄Ψηφίστε στις εκλογές αυτούς που θα σας σώσουν΄΄.
Αυτούς... που προ κρίσης, όταν το Υπουργείο Εργασίας έγινε Απασχόλησης κι
εσύ από εργαζόμενος με διεκδικήσιμα δικαιώματα στην ζωή είσαι πια
απασχολήσιμος και μετρήσιμος στο κατά κεφαλήν κόστος προϊόντος, δεν
έβγαλαν άχνα. Προϊδέασαν και προκατέλαβαν.
Όποιος ακόμα ελπίζει στην όποια κυβέρνηση και στο όποιο κόμμα είναι από άλλη διάσταση. Θυμάται άραγε κανείς τη γενιά των 700 ευρώ προ κρίσης ή θαρρείτε πώς τότε δεν είχαμε κρίση και όλα ήταν μέλι γάλα; Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει κανείς είναι μια ελάφρυνση στους φόρους και τίποτα παραπάνω από αυτούς σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την ανισότητα και την φοροδιαφυγή. Άλλοι που δεν έχουν να πληρώσουν και να ζήσουν και άλλοι που φοροδιαφεύγουν και σε κάθε ευκαιρία κλαίγονται ότι αδικούνται πρώτοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν λέγοντας το μάλιστα και με κάποια υπερηφάνεια. Και οι μεν και οι δε εγωιστές και αδαείς. Από εμάς ως κοινωνία πηγάζουν οι πολιτικοί και σε εμάς ξαναγυρίζουν. Και η Αριστερά δεύτερο κόμμα, σε αυτό το σκηνικό έτοιμη να κυβερνήσει, όπου ο καθένας στην πρώτη ευκαιρία να φοροδιαφύγει, να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, να καταπατήσει την παραλία, να εισφοροδιαφύγει, να δώσει το φακελάκι είναι έτοιμος να το κάνει για πλάκα. Για ποια δωρεάν Δημόσια καθολική Υγεία και πραγματική Παιδεία χωρίς φροντιστήρια, για ποιο εγγυημένο εισόδημα και για τόσα άλλα. Η κατάσταση ήταν και θα είναι δυστυχώς τραγελαφική.
Το χειρότερο όμως απ΄όλα δεν είναι αυτό. Είναι ότι είμαστε 1.500.000 άνεργοι που ο αριθμός μας αυξάνεται καθημερινά και δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια για συνεργασίες, braistorming, για κοινά επιχειρείν και όρους δικούς μας για καλύτερη ζωή.
Κάντε μια προσπάθεια μ' έναν άλλο άνεργο για μια κουβέντα ουσιαστική. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει και κατόπιν καθένας πάλι στην ουρά και τον ανταγωνισμό σε ένα περιβάλλον φαιδρό.
Και σ' αυτό το περιβάλλον, η ανεργία είναι ατομικό και προσωπικό φαινόμενο και γίνεται συλλογικό μονάχα όταν αποπειράται ή επιτυγχάνεται η λύση του δια μέσω ημών των ιδίων με τους όρους που εμείς θέτουμε.
Όποιος ακόμα ελπίζει στην όποια κυβέρνηση και στο όποιο κόμμα είναι από άλλη διάσταση. Θυμάται άραγε κανείς τη γενιά των 700 ευρώ προ κρίσης ή θαρρείτε πώς τότε δεν είχαμε κρίση και όλα ήταν μέλι γάλα; Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει κανείς είναι μια ελάφρυνση στους φόρους και τίποτα παραπάνω από αυτούς σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την ανισότητα και την φοροδιαφυγή. Άλλοι που δεν έχουν να πληρώσουν και να ζήσουν και άλλοι που φοροδιαφεύγουν και σε κάθε ευκαιρία κλαίγονται ότι αδικούνται πρώτοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν λέγοντας το μάλιστα και με κάποια υπερηφάνεια. Και οι μεν και οι δε εγωιστές και αδαείς. Από εμάς ως κοινωνία πηγάζουν οι πολιτικοί και σε εμάς ξαναγυρίζουν. Και η Αριστερά δεύτερο κόμμα, σε αυτό το σκηνικό έτοιμη να κυβερνήσει, όπου ο καθένας στην πρώτη ευκαιρία να φοροδιαφύγει, να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, να καταπατήσει την παραλία, να εισφοροδιαφύγει, να δώσει το φακελάκι είναι έτοιμος να το κάνει για πλάκα. Για ποια δωρεάν Δημόσια καθολική Υγεία και πραγματική Παιδεία χωρίς φροντιστήρια, για ποιο εγγυημένο εισόδημα και για τόσα άλλα. Η κατάσταση ήταν και θα είναι δυστυχώς τραγελαφική.
Το χειρότερο όμως απ΄όλα δεν είναι αυτό. Είναι ότι είμαστε 1.500.000 άνεργοι που ο αριθμός μας αυξάνεται καθημερινά και δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια για συνεργασίες, braistorming, για κοινά επιχειρείν και όρους δικούς μας για καλύτερη ζωή.
Κάντε μια προσπάθεια μ' έναν άλλο άνεργο για μια κουβέντα ουσιαστική. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει και κατόπιν καθένας πάλι στην ουρά και τον ανταγωνισμό σε ένα περιβάλλον φαιδρό.
Και σ' αυτό το περιβάλλον, η ανεργία είναι ατομικό και προσωπικό φαινόμενο και γίνεται συλλογικό μονάχα όταν αποπειράται ή επιτυγχάνεται η λύση του δια μέσω ημών των ιδίων με τους όρους που εμείς θέτουμε.
Skylark
imerologioanergou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου