Χαίρετε. Αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου όχι τόσο γιατί καίγομαι να
την έχω κάπου...
γραμμένη αλλά κυρίως γιατί με βαραίνει και δεν έχω που
αλλού να την πω. Πουθενά μιλάμε. Πίκρα.
Να πω ότι τα γεγονότα, αν και αληθινά όσο δεν πάει, θα τα θολώσω λίγο γιατί δεν θέλω κανένας περίεργος να με αναγνωρίσει και ν' αρχίσει να λέει για μένα γύρω γύρω. Ελπίζω να το καταλαβαίνετε.
Η ιστορία ξεκινά πριν από κάποια χρόνια, όταν το ένα από τα δύο πιο κοντινά μου πρόσωπα πεθαίνει. Αυτό κι αν ήταν χτύπημα. Εκεί που είχα έναν άνθρωπο να με ακούει, να με καταλαβαίνει, να με "ξέρει", να με παρηγορεί, να με φροντίζει, να με καθοδηγεί, απότομα αυτή η σχέση χάθηκε!
Εκείνη την περίοδο στη δουλειά μου η φάση ήταν αρκετά ζόρικη και για άσχετους - με μένα - λόγους είχα ακούσει διάφορες κακίες. Ζορίστηκα. Λίγους μήνες μετά, η σύμβασή μου λύθηκε. Τέλος.
Το βάρος μου έπεσε στο άλλο πρόσωπο. Ήταν το μόνο άτομο που μου είχε απομείνει, μέχρι που έσβησε κι αυτό από βαριάς μορφής καρδιακή ανεπάρκεια. Δεν είναι εύκολο να το χωνέψει κανείς, αλλά έγινε.
Από τότε παλεύω μόνη. Τελείως μόνη. Είχα ένα φίλο μια περίοδο, αλλά κι αυτός με εγκατέλειψε γιατί, όπως μου είπε, "είναι ζυγός και όπως όλοι οι ζυγοί επηρεάζεται πολύ από τις γνώμες των άλλων, και του είπαν να ξεκόψει μαζί μου". Τρελή ωριμότητα. Εξάλλου, "δεν βγαίναμε καθόλου". Είναι αλήθεια αυτό. Πώς να βγω; Εδώ ολόκληρο χειμώνα και το θερμόμετρο στο σπίτι κατέβηκε έως τους 9 βαθμούς από την οικονομία στη σόμπα. Θα έβγαινα κιόλας; Δεν.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Προσπαθώ να ορθοποδήσω. Θέλω να ορθοποδήσω. Ελπίζω να ορθοποδήσω γιατί θα μου άρεσε να κατάφερνα κάποια πράγματα στη ζωή μου. Όπα. Βλέπω τελειώνουν οι χαρακτήρες. Να συντομεύω. Τελευταία γνώρισα μια κοπέλα - τη Σωτηρία (είναι αληθινό το όνομα) - που με συγκίνησε πολύ. Η κοπέλα αυτή πάσχει από του διαόλου τα πράγματα αλλά δεν το βάζει κάτω! Φοιτά σε μια σχολή και προσπαθεί να πάρει το πτυχίο της παρόλο που η υγεία της είναι μαύρα χάλια.
Σωτηρία, ελπίζω να είσαι καλά. Μου δίνεις κουράγιο! Σ' ευχαριστώ!
Να πω ότι τα γεγονότα, αν και αληθινά όσο δεν πάει, θα τα θολώσω λίγο γιατί δεν θέλω κανένας περίεργος να με αναγνωρίσει και ν' αρχίσει να λέει για μένα γύρω γύρω. Ελπίζω να το καταλαβαίνετε.
Η ιστορία ξεκινά πριν από κάποια χρόνια, όταν το ένα από τα δύο πιο κοντινά μου πρόσωπα πεθαίνει. Αυτό κι αν ήταν χτύπημα. Εκεί που είχα έναν άνθρωπο να με ακούει, να με καταλαβαίνει, να με "ξέρει", να με παρηγορεί, να με φροντίζει, να με καθοδηγεί, απότομα αυτή η σχέση χάθηκε!
Εκείνη την περίοδο στη δουλειά μου η φάση ήταν αρκετά ζόρικη και για άσχετους - με μένα - λόγους είχα ακούσει διάφορες κακίες. Ζορίστηκα. Λίγους μήνες μετά, η σύμβασή μου λύθηκε. Τέλος.
Το βάρος μου έπεσε στο άλλο πρόσωπο. Ήταν το μόνο άτομο που μου είχε απομείνει, μέχρι που έσβησε κι αυτό από βαριάς μορφής καρδιακή ανεπάρκεια. Δεν είναι εύκολο να το χωνέψει κανείς, αλλά έγινε.
Από τότε παλεύω μόνη. Τελείως μόνη. Είχα ένα φίλο μια περίοδο, αλλά κι αυτός με εγκατέλειψε γιατί, όπως μου είπε, "είναι ζυγός και όπως όλοι οι ζυγοί επηρεάζεται πολύ από τις γνώμες των άλλων, και του είπαν να ξεκόψει μαζί μου". Τρελή ωριμότητα. Εξάλλου, "δεν βγαίναμε καθόλου". Είναι αλήθεια αυτό. Πώς να βγω; Εδώ ολόκληρο χειμώνα και το θερμόμετρο στο σπίτι κατέβηκε έως τους 9 βαθμούς από την οικονομία στη σόμπα. Θα έβγαινα κιόλας; Δεν.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Προσπαθώ να ορθοποδήσω. Θέλω να ορθοποδήσω. Ελπίζω να ορθοποδήσω γιατί θα μου άρεσε να κατάφερνα κάποια πράγματα στη ζωή μου. Όπα. Βλέπω τελειώνουν οι χαρακτήρες. Να συντομεύω. Τελευταία γνώρισα μια κοπέλα - τη Σωτηρία (είναι αληθινό το όνομα) - που με συγκίνησε πολύ. Η κοπέλα αυτή πάσχει από του διαόλου τα πράγματα αλλά δεν το βάζει κάτω! Φοιτά σε μια σχολή και προσπαθεί να πάρει το πτυχίο της παρόλο που η υγεία της είναι μαύρα χάλια.
Σωτηρία, ελπίζω να είσαι καλά. Μου δίνεις κουράγιο! Σ' ευχαριστώ!
Παυλίνα
imerologioanergou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου