Η ΧΩΡΑ Ή Ο ΧΩΡΟΣ;

Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Κατά κανόνα επαινετικά άρθρα και αρθρίδια του καθεστωτικού Τύπου ή λόγοι και λογίδρια των ανά την Τηλοψία γιουσουφιών της ΝεοΟθωμανικής κατοχής, θα δύναντο με την κατάλληλη... επεξεργασία να συστήνουν την πρώτη ύλη επιθεωρήσεων.. Και η αιτία βρίσκεται στον τρόπο και τις μεθόδους εξόρυξής της από τους πάτρονές τους.. Αν δεν συμβαίνει τρεις λόγοι συντρέχουν: Πως πρώτον η επιθεώρηση είναι συνήθως καλοκαιρινό θεατρικό γεγονός ενώ το επί του Μαξίμου θέατρο λειτουργεί όλο το χρόνο, δεύτερον έχουν εκλείψει εκείνοι οι -τύπου Ψαθά και άλλων που με την σατιρική διαχείρισή τους θα παρήγαγαν άφθονο, υψηλής κοπής και ραφής γέλιο- εμπνευσμένοι θεατρικοί συγγραφείς και τρίτον, ότι σε όλους εμάς, ο κατ’ αυτούς πληθυσμός και όχι ο λαός της χώρας ετούτης, το πρόσωπό μας έχει παγώσει εδώ και χρόνια στον μορφασμό της οργής. Την εικόνα αυτή της κατήφειας εντείνουν πολλαπλασιαστικά οι μαύρες πινελιές που προσθέτουν καθημερινά οι ανά την επικράτεια “their’s master voice”.. Για παράδειγμα χθες και εν μέσω μιας (από τις μυριάδες) εξώφθαλμης και εξοργιστικής θεσμικής εκτροπής από το πρώτο τη ιεραρχία συγκυβερνητικό ανδρείκελο, αυτής του Σαμαρά, βομβαρδιστήκαμε από διθυραμβικά πυρά για τις επιτυχίες ενός κράτος ημιδιαλυμένου. «Πετύχαμε πολλά σαν χώρα , γράφουν. Αυτή η κυβέρνηση την κράτησε όρθια και τη βάζει στην τροχιά της σταθεροποίησης και της ανάπτυξης. Αυτή η χώρα θέλει να γυρίσει σελίδα. Για να πεισθεί περιμένει από τους ηγέτες της να δείξουν με τρόπο απτό ότι, ναι, γυρνούν σελίδα και οι ίδιοι». Και προς απόδειξη τούτου επικαλούντο και τον πρωθυπουργικό λόγο στο ΕΚΟΦΙΝ που επί λέξει είπε τα εξής: «Εμείς, οι Ελληνες, μετατρέψαμε μια επώδυνη κρίση σε ευκαιρία για να αλλάξουμε τη χώρα μας και να απελευθερώσουμε τις δυνατότητές μας». Πράγματι, η κρίση έγινε ευκαιρία για να κατολισθήσουν οι μισθοί σε επίπεδα Ασίας, τα σημεία εργασίας να μετεξελιχθούν σε γκέτο δουλείας, οι συντάξεις να μεταφράζονται σε φιλοδωρήματα, ο λαός κατά το ήμισυ να είναι ως φτερό στον άνεμο των επιδημιών έκθετος και ανασφάλιστος, η εκπαίδευση από βασικό και πάντα εν ανεπαρκεία αγαθό να καταταγεί μεταξύ των προϊόντων πολυτελείας, η ανεργία να υπερβεί σιωπηρά και κατά πολύ το κατά τον Μαρξ όριο της επανάστασης (αν δεν συνέβη οφείλεται στο γεγονός της νεομετανάστευσης που απορρόφησε τους πρώτους ισχυρούς κραδασμούς) και να σκουπίζονται -αντισυνταγματικά και ατιμωρητί- σαν θραύσματα από τα σπασμένα γυαλιά του δημοσίου οι υπάλληλοί του.. . Πράγματι πετύχαμε πολλά ως ΧΩΡΑ και ως ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ για τους δραγάτες της εγχώριας και αλλοδαπής τοκογλυφίας. Προϋπόθεση όμως της επιτυχίας αυτής ήταν ο αφανισμός του λαού που επί των εδαφών της ΧΩΡΑΣ αυτής είχε με αίμα ανοικοδομήσει το κράτος του μετά από δυο εθνικοαπελευρωτικές και ταξικές επαναστάσεις, (1821- 1940), και μια μυθική για τις δυνάμεις του καταστροφή. (1922) Μια άνευ σημασίας λεπτομέρεια ήταν.. Μην ενοχλείστε..


            klydonas