Ψάχνω για δουλειά. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, μα ζω στο εξωτερικό. Διαφορετική...κουλτούρα, ελάχιστοι "φίλοι".
Η ανεργία πλήττει και το εξωτερικό. Συγκεκριμένα και την Αυστραλία. Όχι όμως τόσο άσχημα όπως στην Ελλάδα.
Το έτερον ήμισυ έχει σταθερή καλή δουλειά. Δυστυχώς αυτό το γεγονός δεν μειώνει τις ανασφάλειες και τις φοβίες μου για το μέλλον και τη σχέση μας.
Όταν έφυγα από Ελλάδα έκοψα σταδιακά κάθε επαφή. Καλώς ή κακώς. Σαν μια συμφωνία με το διάολο...
Είμαι άνεργος, μα όχι στην Ελλάδα. Το πήρα το ρίσκο και ορκίστηκα ότι θα υποστώ τις συνέπειες. Ακόμα κι αν καταλήξω να κοιμάμαι σε κάποιο παγκάκι της Αυστραλίας. Η μήπως θα ήταν καλύτερα ένα παγκάκι της Ελλάδας;
Ώρες σαν κι αυτή που γράφω αυτό το κείμενο, νιώθω φοβερή μοναξιά, η πληκτρολόγηση στα ελληνικά μού προσφέρει μια προσωρινή ηρεμία και γαλήνη, σαν να νιώθω ότι ανήκω κάπου...
Είμαι ένας κάτοικος αυτού του πλανήτη. Τα κάθε είδους σύνορα είναι ανθρώπινα...
Μεταναστης
imerologioanergou

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου