Συγκεντρώσεις, πορείες, πανό και συνθήματα...
Απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, συμπαραστεκόμαστε όλοι ενάντια στις διαθεσιμότητες, ενάντια στις απολύσεις, στα άδικα νέα μέτρα και στην καταστροφή ενός ολόκληρου λαού.
Για άλλη μια φορά θα ψάχνω να βρω ένα πανό, ένα σύνθημα που θα με κάνει να νιώσω πως ανήκω κι εγώ σε κάποια συλλογικότητα.
Το έχω ξαναπεί από 'δω μέσα, είμαι άνεργος τρία χρόνια τώρα, συμμετέχοντας σε όλες τις διαμαρτυρίες από την αρχή. Ούτε τότε ούτε τώρα, όμως, που η ανεργία καλπάζει δεν υπάρχει η παρουσία των ανέργων.
Δεν το γράφω αυτό για να διαμαρτυρηθώ , αλλά για να δείξω πόσο βαθύ είναι το ψυχολογικό πρόβλημά μας, πόσο μεγάλη η απογοήτευσή μας ώστε εμείς οι ίδιοι έχουμε αποσυρθεί περιμένοντας να έρθει με μαγικό τρόπο η λύση στην κατάστασή μας.
Μπορώ να πω για τον εαυτό μου πως με άλλον τσαμπουκά και ελπίδα διεκδικούσα θέση στην κοινωνία στην αρχή της ανεργίας μου και εντελώς απογοητευμένος και τσακισμένος ψελλίζω αυτή τη στιγμή πως πρέπει να αντιδράσουμε.
Θα κατέβω για μια ακόμα φορά στη συγκέντρωση για συμπαράσταση, και περιμένω κάποια στιγμή κι όλοι οι άλλοι να δείξουν αλληλεγγύη, διεκδικώντας προνόμια και για τους ανέργους σε κάποια αντίστοιχη κινητοποίηση. Όχι ως ανταπόδοση, αλλά ως χειρονομία δικαιοσύνης.
Μάριος
imerologioanergou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου