Στα κακότυχα τα χρόνια που αρμενίσαν,βλέπω ανθρώπους,σε μάχες και εχθρούς.
Σταυροφόροι τα σπαθιά τους ακονίσαν
κι οι ηττημένοι θάβουν τους νεκρούς.
Θεοσεβούμενοι ηγέτες καμαρώνουν,
κι υπερήφανοι μετρούν καταστροφές,
του Αλάριχου οι ορδές τους...
στεφανώνουν
και στο χρόνο τους αγειάζουν τις αιμάτινες μορφές.
Της Αθήνας τα αγάλματα σώπασαν κι οι Ολύμπιοι Θεοί το νέκταρ δεν κερνούν,
οι "Φιλόσοφοι του κήπου" ξαποστάσαν
και οι Βάνδαλοι κυρίαρχοι περνούν.
Όλοι αντάμα τους Θεούς ευχαριστούμε,
σε γιορτές που έχουν έκσταση βαθιά,
των βαρβάρων τα μιλιούνια ακολουθούμε,
κι οι παπάδες ευλογάνε τα σπαθιά.
Της αγάπης τα κηρύγματα αρχίσαν,
στα πεδία των μαχών,ξωμείναν οι λαοί,
της ειρήνης τα πουλιά δεν τραγουδήσαν
κι οι αιώνες περιμένουν σιωπηλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου