Είσαι το νούμερο οχτώ

Πριν από πολλά χρόνια ο μακαρίτης ο πατέρας μου με είχε πάει σε μια συναυλία του Λάκη Χαλκιά, κομμουνιστής γαρ... Δεν θυμάμαι και πολλά από τότε,ήμουν δεν...

ήμουν δημοτικό, αυτό που έμεινε ανεξίτηλο στο μυαλό μου είναι το τραγούδι αυτό: Η φάμπρικα.

Τώρα πια στα 35 μου χρόνια σχεδόν το ακούω με εντελώς διαφορετικό τρόπο ή, καλύτερα, κάθε φορά που το ακούω έχει και μια διαφορετική απήχηση μέσα μου. Όχι τόσο συναισθηματική απαραίτητα, αλλά μια ενσυναίσθηση κοινωνική - ίσως να είναι και αδόκιμος ο όρος. Στίχοι γραμμένοι μιαν άλλη εποχή σίγουρα, σε άλλη κοινωνία, αλλά, δυστυχώς, επίκαιροι σήμερα, το 2014!

Συνθήκες εργασιακού "μεσαίωνα", αποξένωση, αλλοτρίωση, εργάτες χωρίς ειδίκευση, μετανάστευση για ένα καλύτερο αύριο...
Αλήθεια,τι συμβαίνει σήμερα; Αναρωτήθηκες; Σίγουρα πολλές φορές σιχτίρισες την τύχη σου για τη δουλειά σου, ή μήπως όχι; 

Ξέρω, ίσως ένιωσες ενοχή και τύψεις που έχεις δουλειά, που μπορείς ακόμα κουτσά στραβά να ταΐσεις τα παιδιά σου, να πληρώσεις ρεύμα, νοίκι και να ζεις κάπως ανθρώπινα. Δεν αναγκάστηκες να ξενιτευτείς....ακόμα. Είσαι όμως και θα είσαι το νούμερο οχτώ, που θα σε ξέρουν όλοι με αυτό. Εσύ εγώ και όλοι μας!

Γιατί; Γιατί αυτό τους συμφέρει, να είσαι ένα νούμερο που θα τους κάνει τη δουλειά, κακοπληρωμένο ή και απλήρωτο, να μη μιλάς, γιατί τα νούμερα, οι αριθμοί, δεν μιλάνε, δεν φωνάζουν, δεν διεκδικούν, είναι σιωπηλοί, σκυμμένοι,υποταγμένοι. Κι έτσι σαν νούμερο θα σε διώξουν όταν δεν θα τους βγαίνουν τα νούμερα, οι υπολογισμοί. Μάλλον όχι "θα". Έτσι έχουν κάνει μέχρι τώρα, σε έχουν διώξει κοιτώντας μόνο το νούμερο που έχεις στη λίστα, δεν είσαι μέσα στο ποσοστό που τη γλιτώνει προς το παρόν, τον "μπούλο".

Τι κι αν δεν είσαι ο εργάτης της φάμπρικας, ακόμα χειρότερα, είσαι ο πτυχιούχος με τα διδακτορικά και τις ξένες γλώσσες... είσαι ένα νούμερο... κι έτσι απλά σε σβήνουν. Είμαστε στη φάμπρικα του 21ου αιώνα. Αλλά μην κρατάς το όνομά σου κρυφό, φώναξέ το να το ακούσουν, φώνάξέ το δυνατά, όσο μπορείς πιο δυνατά!


Αγγελική

           imerologioanergou