Όταν την προβιά τη φοράει η "κοκκινοσκουφίτσα"

Ο λύκος είναι ένα από το πιο παρεξηγημένα άγρια ζώα. Σύμβολο δύναμης εξυπνάδας αλλά και φόβου, κυνηγήθηκε –και δυστυχώς ακόμη και σήμερα κυνηγιέται- επίμονα από τον άνθρωπο ...

Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου

Τέλος τα παραμύθια που παρουσίαζαν τους λύκους ως τους κακούς της υπόθεσης. Δεν γίνεται η «κοκκινοσκουφίτσα» να είναι πάντα Άγια και άμοιρη ευθυνών και  την ίδια ώρα ο λύκος να βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης .
Ναι το υπέροχο αυτό θηλαστικό που «πολεμιέται» από τον άνθρωπο από την κοινή τους ύπαρξη βρίσκεται σε δεινή θέση ειδικά στην Ελλάδα.

Ο λύκος είναι ένα από το πιο παρεξηγημένα άγρια ζώα. Σύμβολο δύναμης εξυπνάδας αλλά και φόβου, κυνηγήθηκε επίμονα από τον άνθρωπο.
Υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη μετά τον άνθρωπο, αλλά σήμερα αποτελεί ένα είδος που απειλείται με εξαφάνιση.
Από το 14οαι. και μετά οι συστηματικές προσπάθειες εξόντωσής του οδήγησαν στην εξαφάνιση του από 14 χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης και γενικά από ένα μεγάλο μέρος του Βορείου Ημισφαιρίου.
Αποτέλεσμα της επικήρυξης ήταν η οριστική εξαφάνιση του λύκου από τη Πελοπόννησο ήδη από το 1940.
Για αρκετές δεκαετίες οι κάτοικοι των αγροτικών κυρίως περιοχών, εξόντωναν τους λύκους με δόκανα και δολώματα και επιδεικνύοντας μέλη του ζώου εισέπρατταν αμοιβή από τα κατά τόπους δασαρχεία. Το 1993 απαγορεύτηκε η εξόντωσή του με την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Κοινοτικής  Οδηγίας 92/43(για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας) και ο λύκος συμπεριλήφθηκε στη λίστα των απειλούμενων ειδών, που προστατεύονται.

Ο λύκος στην Ελλάδα

Ο λύκος πριν το 1924 εξαπλωνόταν με μεγάλους πληθυσμούς σε όλες τις ηπειρωτικές περιοχές. Το 1924 ξεκίνησε η επικήρυξή του μαζί με άλλα "επιβλαβή" είδη, όπως η αλεπού, το τσακάλι και το κουνάβι. Μέχρι το 1981 η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων που περιείχαν στρυχνίνη ήταν από τις πιο διαδεδομένες πρακτικές θανάτωσης
-Στην Κεντρική Μακεδονία και Θράκη, ανατολικά του ποταμού Αξιού. Ο πληθυσμός αυτός επικοινωνεί με τον πληθυσμό του λύκου στη Βουλγαρία.
-Δυτικά του ποταμού Αξιού μέχρι το Νομό Φωκίδας.
Τα τελευταία χρόνια, έχει παρατηρηθεί ανάκαμψη του πληθυσμού προς τις νοτιότερες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας, (Φωκίδα, Αιτωλοακαρνανία, και Ευρυτανία), από όπου είχε εξαφανιστεί για πολλά χρόνια. Η ανάκαμψη αυτή, οφείλεται στη μείωση της χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων, στο νομικό καθεστώς προστασίας του καθώς και στην εγκατάλειψη ή μείωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε κάποιες περιοχές.
Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη πεποίθηση ότι ο λύκος αντιμετωπίζει εχθρικά τον άνθρωπο η αλήθεια είναι ότι τον φοβάται και τον αποφεύγει.
Οι συναντήσεις λύκου και ανθρώπων που καταγράφονται δεν γίνονται από την πρόθεση του λύκου να βλάψει τον άνθρωπο, αλλά από την ανάγκη του για...

Διαβάστε την συνέχεια στο pinakio!