Η αμηχανία των κομμάτων

Σε δυο βδομάδες έχουμε και τις εκλογές.

Παρακολουθώ την αμηχανία με την οποία χειρίζονται όλα τα κόμματα το θέμα της...

ανεργίας.

Εγώ μπορώ να τους καταλάβω. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις όταν η ανεργία έχει φτάσει στο 30%.

Σίγουρο είναι όμως πως αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν εμένα.

Όταν μιλάνε για αλληλεγγύη, για συσσίτια, για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης, για κοινωνικά παντοπωλεία, τότε μου υπενθυμίζουν πως τα επόμενα χρόνια που έρχονται εγώ θα παραμένω στην ίδια κατάσταση, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς ελπίδα.

Πάλι καλά που μέχρι τώρα δεν έχουν αφαιρέσει από τους ανέργους το δικαίωμα να ψηφίζουν.


Apelpisia