The Act of Killing (ολόκληρο το ντοκιμαντέρ -δυστυχώς χωρίς ελληνικούς υπότιτλους-)

Το "The Act of Killing" είναι το ψυχολογικό στριπτίζ ενός δολοφόνου που θριαμβολογεί σαν ήρωας,ενώ λογικά θα πρεπε να σέρνεται από ντροπή ως απεχθής δήμιος,για τις θηριωδίες του...

Το 1965, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ινδονησίας ανατρέπεται από στρατιωτικό πραξικόπημα  (με την υποστήριξη της CIA) και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώνονται μέσα στην ίδια χρονιά. Ο Ανουάρ και η συμμορία του βασάνισαν και σκότωσαν εκατοντάδες κομμουνιστές, μένοντας μέχρι και σήμερα ατιμώρητοι. Για την ακρίβεια, πολλοί από αυτούς βρίσκονται ακόμη στην εξουσία. Στο φιλμ αυτό, έχουν συμφωνήσει να εξιστορήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους, με την προϋπόθεση ότι η αφήγηση θα προβάλλεται μέσα από σκετς, στα οποία θα πρωταγωνιστούν οι ίδιοι με βάση το αγαπημένο τους είδος ταινίας: γουέστερν, κατασκοπική και μιούζικαλ. Οι ίδιοι γράφουν το σενάριο, υποδύονται τους εαυτούς τους, ενίοτε και τα θύματά τους. Το αποτέλεσμα; Τρομακτικό και ταυτόχρονα σουρεαλιστικό, καθώς από τη μια ο θεατής γίνεται μάρτυρας μιας απίστευτα κυνικής ομολογίας εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, κι από την άλλη παρακολουθεί τους βασανιστές και δολοφόνους, μασκαρεμένους να πρωταγωνιστούν σε κιτς σκετσάκια. Όχι, δεν πρόκειται για μαύρη κωμωδία, αλλά για ντοκιμαντέρ που καταγράφει την πραγματικότητα.

Οι τρεις σκηνοθέτες -ο ένας παραμένει ανώνυμος για λόγους ασφαλείας- φέρνουν τον θεατή σε εξαιρετικά άβολη θέση, καθώς του προσφέρουν τον ρόλο του δικαστή, χωρίς να του δίνουν τη δυνατότητα να επιβάλλει ποινή στους κατηγορούμενους που προφανώς και είναι ένοχοι. Δεν του παραθέτουν απλά κάποια γεγονότα, αλλά αποσπούν ομολογίες δολοφόνων, υπεύθυνων για τους θανάτους εκατοντάδων ανθρώπων, οι οποίοι όχι μόνο μένουν ατιμώρητοι, αλλά χαίρουν αναγνώρισης από το κοινωνικό σύνολο, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν τη διεστραμμένη φαντασία τους, τη ματαιοδοξία τους και τον διαταραγμένο ψυχικό τους κόσμο. Αυτή είναι και η επιτυχία του εν λόγω ντοκιμαντέρ, με τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησαν οι σκηνοθέτες να ξεπερνούν κάθε προσδοκία, αφού καταλήγουν σε απόσπαση ομολογίας, δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο. Παράλληλα, οι δημιουργοί ακολουθούν τους δολοφόνους πριν και μετά τις ομολογίες τους, καταγράφοντας έτσι τη συμπεριφορά τους, που άλλοτε χαρακτηρίζεται προκλητική, άλλοτε απαθής κι άλλοτε …ενοχική. 

Να σημειωθεί ότι  η χούντα είχε στρατολογήσει μαφιόζους για τη βρώμικη δουλειά, νονούς της νύχτας...

Μια δύσκολη κινηματογραφική εμπειρία για γερά στομάχια, που θα ζορίσει τον θεατή και θα ενισχύσει την άποψη ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία διαπράχθηκαν από ψυχοπαθείς. 

Μπορείτε να διαβάσετε ακόμη περισσότερα για αυτά τα γεγονότα και στη wikipedia εδώ.

Και εδώ είναι το "επίσημο" Δελτίο τύπου του ντοκιμαντέρ -έγγραφο σε μορφή .pdf

Άραγε  με την άνοδο του νεοναζισμού στην Ελλάδα και την δύναμη που τείνουν να αποκτήσουν  αυτού του  είδους άνθρωποι θα πρέπει να περιμένουμε και εδώ ανάλογα  αποτρόπαια εγκλήματα;

Αν αναρωτιέστε τι σχέση  μπορεί να έχει αυτό με την Ελλάδα δείτε και ένα σκετσάκι (σαν αυτά που συμμετείχαν και αυτοί στο ντοκιμαντέρ "The Act of Killing") όπου με  αρρωστημένα παρόμοιο  τρόπο πρωταγωνιστεί κάποιος με το ίδιο ήθος καθώς και την ίδια πολιτική ιδεολογία...



        

        kathimerini
        cine
        kritikidiepistimonikotita
        wikipedia
        youtube
        salonikara