ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ" ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

H προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ) περί του τέλους των << μνημονίων >> καλά κρατεί...

Η στρατηγική του κεφαλαίου που πυρήνας της πολιτικής του είναι τα << μνημονιακά >> μέτρα,  αποτελεί κοινή σύμπλευση όλων των  αστικών κομμάτων και για τον  νέο κύκλο κερδοφορίας του διαμόρφωσαν  τους  όρους και τις προϋποθέσεις   με τους    νόμους  καταπέλτες  υποβάθμισης του βιοτικού  επίπεδου του λαού.

 Τα μέτρα αυτά θωράκισαν παραπέρα το αντεργατικό – αντιλαϊκό νομικό οπλοστάσιο, για να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου στην χώρα μας, σε συνθήκες κρίσης, ύφεσης και οξυμένου ανταγωνισμού.

Κανένα τέλος των << μνημονίων >> δεν υπάρχει, όταν είναι σε ισχύει οι 700 και πάνω << μνημονιακοί >> νόμοι που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 8 ετών  και αποτελούν την μαγιά για να εκτοξευτούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στις σύγχρονες συνθήκες της οικονομίας της αγοράς.

Είναι μέτρα που στάζουν αίμα από τον λαό και σηματοδοτούν  την παραπέρα πορεία του, για ζωή χωρίς δικαιώματα, αν δεν ανατρέψει ριζικά την κατάσταση.

Τα μέτρα που έχουν φτωχοποιήσει – εξαθλιώσει τον λαό μας, είναι ταξικά στοχευμένα, για να γίνει ακόμα πιο φθηνή  η τιμή της εργατικής δύναμης και να εξασφαλιστεί νέο ζεστό κρατικό χρήμα για να επιδοτηθεί  το κεφάλαιο.

Μοχλός αυτής της στρατηγικής είναι οι  τράπεζες, για αυτό υπήρχε η αγωνία και η προτεραιότητα για ανακεφαλαιοποιησή τους,  με τα δημοσιονομικά μέτρα, περικοπές σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, συντάξεις, κ. α και την φορολεηλασία του λαού  να εξασφαλίζουν  χρήμα, ώστε από την μια να πληρώνονται τα κρατικά χρεολύσια και από την άλλη να χρηματοδοτείται το κεφάλαιο για να ανοίξει νέος κύκλος κερδοφορίας του.

Και τα κέρδη και την κρίση στον καπιταλισμό τα πληρώνει ο λαός, που πάνε πάλι να τον κοροϊδέψουν, Σύριζα, Ανέλ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις,  τάζοντας μέτρα – αντίδωρα, για να χρυσώσουν το χάπι της ανάλγητης πολιτικής τους, διαχειρίζοντας με όρους φιλοδωρήματος την λαϊκή φτώχεια και  εξαθλίωση, που γεννάει η πολιτική τους, η πολιτική στήριξης στο κεφάλαιο.

Τα << μνημόνια >> διαρκείας είναι εδώ και είναι όλα τα σκληρά αντιλαϊκά – αντεργατικά μέτρα που αλληλοδιαδέχτηκαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, για να κουμπώσουν στην στρατηγική του κεφαλαίου, ώστε λιγότερο αναίμακτα να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που το ίδιο το σύστημα γεννάει και από αυτήν δεν μπορεί να ξεφύγει, αφού στην καρδιά του βρίσκεται το καπιταλιστικό κέρδος και ο αδυσώπητος ανταγωνισμός.

Αυτή την στρατηγική υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ιδιαίτερο ταξικό ζήλο και <<φανατισμό>> για λογαριασμό του κεφαλαίου για αυτό δέχεται τα επινίκια και τα συγχαρητήρια  από αυτούς, από  τα επιτελεία της Ε.Ε και όλους τους διεθνής οργανισμούς του κεφαλαίου.

Από αυτή την σκοπιά τα μέτρα των << μνημονίων >> όχι μόνο θα μείνουν ανέγγιχτα, θα προστεθούν και αλλά στην πορεία για την θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου με ότι συνεπάγεται αυτό για τον λαό, που αν δεν αντιστρέψει ριζικά αυτή την κατάσταση θα εγκλωβιστεί σε ένα γαϊτανάκια πολλής η λιγότερης φτώχιας, μερικής η απόλυτης, ανασφάλειας, αβεβαιότητας, εξαθλίωσης, που θα τον καταστήσει ευάλωτο και κάτω από τον πομπό της κυρίαρχης ιδεολογικής χειραγώγησης να δέχεται αδιαμαρτύρητα όλες αυτές τις πολιτικές σαν μονόδρομο που θα κάνουν κόλαση την καθημερινότητα του.

Αυτή θα είναι η << μεταμνημονιακή >> εποχή, ένα << μνημόνιο >> διαρκείας και αυτό θα ισχύει για όλους τους λαούς της Ε.Ε, που με η χωρίς << μνημόνια >> βλέπουν τα δικαιώματα τους να καταργούνται με νόμους, τα λαϊκά αδιέξοδα να πολλαπλασιάζονται εξαιτίας αυτών των πολιτικών.

Ήδη η Ε.Ε στα χρόνια της κρίσης έφτιαξε νέους μηχανισμούς εποπτείας. Με <<εξάμηνα προγράμματα>> παρακολούθησης για ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς, συγκρότησε το <<δημοσιονομικό σύμφωνο>, την <<ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση>>, το <<σύμφωνο για το ευρώ>>.

Διαμόρφωσε ένα ασφυκτικό πλαίσιο παρακολούθησης και εποπτείας των οικονομιών χωρών – μελών της και κρατικών προϋπολογισμών, που θα μπορεί να παρεμβαίνει και να υποδεικνύει τι θα χρηματοδοτείται και πως, στέλνοντας στον <<κόφτη>> πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, πολιτικές για δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, πολιτισμό και ότι έχει να κάνει  με τις λαϊκές ανάγκες, γιατί  θεωρούνται κόστη μπροστά στις ανάγκες του κεφαλαίου για την αναπαραγωγή του και να αυξάνουν τα κέρδη οι λίγοι.

 Τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κυρίου Τσίπρα περί ανάκτησης της <<ανεξαρτησίας>> μας από τον οικονομικό εναγκαλισμό της Τρόικας, τα τέλους των << μνημονίων >> και τα δήθεν περί << δίκαιης  >> ανάπτυξης  δεν πρέπει να πείσουν κανέναν.

Αποτελούν << πυροτεχνήματα >> και επικοινωνιακά τρυκ για να καλλιεργήσει την αναμονή στον λαό και να κερδίζει συνεχές χρόνο για την ανεμπόδιστη από τον λαό εφαρμογή των σκληρών, αντιλαϊκών, αντιδραστικών μέτρων -  πολιτικών.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται όλα τα αστικά κόμματα, οι ουρές και οι δορυφόροι τους ( Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ) που ο ανταγωνισμός τους βρίσκεται στο ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Η στρατηγική ταύτιση και σύμπλευση είναι κοινή, ακόμα και με την << χρυσή αυγή >> που παίζει τον ρόλο της δύναμης κρούσης για το κεφάλαιο, τα μεγάλα αφεντικά.

Καμία αυταπάτη, καμία εμπιστοσύνη από τον λαό.

Καθαρή << έξοδος >> για τον λαό δεν μπορεί παρά να σημαίνει κατάργηση όλων των  << μνημονιακών  >> νόμων που ματώνουν τον λαό εδώ και  8  χρόνια, ανάκτηση όλων των απωλειών, μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους με πλήρες μισθό και ασφάλιση, αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς, μείωση της φορολογίας,  έμμεσων και αμέσων φόρων, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών – κοινωνικών αναγκών.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παλέψει ο λαός μέχρι την λαϊκή νίκη.

Οργανωμένα, με τις ταξικές του οργανώσεις, με κοινωνική συμμαχία, να συγκροτηθεί ένα πλειοψηφικό, μαχητικό, πολιτικοποιημένο, ριζοσπαστικό ρεύμα στην κοινωνία, που θα φτάσει την λαϊκή πάλη μέχρι το τέλος, με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των κομμάτων τους.

Για να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικής απελευθέρωσης, για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας – εξουσίας, για να αλλάξει ο σκοπός της παραγωγής και κατανομής, με τον εργαζόμενο λαό να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει.

Αυτός είναι ο δρόμος του λαού και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα αποτελεί την ασφαλή δικλείδα για την φιλολαϊκή διέξοδο και προοπτική.

Σαββίδης Παναγιώτης