Μεγαλέξανδρος: Γι αυτόν γίνονται όλα

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Εάν παρακολουθήσει κάποιος προσεκτικά τα πανό, τα συνθήματα και τις δηλώσεις πολλών διαδηλωτών στα Σκόπια, αλλά και στις ελληνικές πόλεις, θα διαπιστώσει, ότι...
το βασικό πρόβλημα και η κύρια «έγνοια» των διαδηλωτών δεν είναι, ούτε ο γεωγραφικός προσδιορισμός, ούτε καν το όνομα. Το πραγματικό «μήλο της Εριδος» είναι «Εκείνος», ο Αλέξανδρος ο επιτυχημένος και Μέγας. Εάν οι Ελληνες λέγαμε «σας δίνουμε τον Μέγα Αλέξανδρο, δεχόμαστε ότι ήταν ένας από εσάς, παραιτηθείτε όμως από την ανεξαρτησία σας και γίνετε μια αυτόνομη Ελληνική επαρχία όπως ήσασταν την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας», δεν νομίζω πως θα έλεγαν όχι. Για να είμαι όμως ειλικρινής και δίκαιος, νομίζω, πως και για τους περισσότερους Ελληνες η κληρονομιά του ονόματος Εκείνου είναι το ζητούμενο. Ο Αλέξανδρος είναι «το μήλο της Εριδος» και όχι η ονομασία.

Είναι μίζερο να είσαι γεννημένος σε μια χώρα, όπως τα Σκόπια, δίχως κάποιο σημαντικό παρελθόν, δίχως κάποια σημαντική ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά και ταυτότητα και γενικώς δίχως κάτι για το οποίο θα μπορείς να είσαι υπερήφανος. Είναι λοιπόν επόμενο να βρεις κάτι από το παρελθόν, που θα σου δώσει διεθνές κύρος και να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να υπερασπιστείς το δικαίωμα σ’ αυτήν τη σπουδαία και μοναδική κληρονομιά, που δεν είναι άλλη από τον Μεγαλέξανδρο.

Οσο περισσότερες «σφαλιάρες τρως» διεθνώς και όσο περισσότερο αμφισβητείται η αξία σου ως λαός, τόσο περισσότερο αναζητάς διέξοδο στο σοβινισμό και αυτό ισχύει περισσότερο για τους Σκοπιανούς αλλά τα τελευταία χρόνια και για τους Ελληνες.

Πόσοι Σκοπιανοί, αλλά και Ελληνες, διαδηλωτές γνωρίζουν π.Χ ότι ο Αμύντας ο 1ος (540-495 π.Χ) ήταν ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας και ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν ο Αλέξανδρος ο 3ος , γιατί πριν από αυτόν υπήρξαν ο Αλέξανδρος ο Φιλέλλην( (495-454 π.Χ) ο 1ος και ο Αλέξανδρος ο 2ος .(370-368 π.Χ)

Πόσοι Σκοπιανοί, αλλά και Ελληνες, διαδηλωτές θα ένιωθαν κληρονόμοι του Μεγαλέξανδρου, αν είχε την τύχη του τελευταίου Μακεδόνα Βασιλιά, του Περσέα(212-162 π.Χ), ο οποίος ηττήθηκε από το Ρωμαίο Υπατο Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο και με ολόκληρη την οικογένειά του σύρθηκε αλυσοδεμένος και διαπομπευμένος σε πομπή θριάμβου στη Ρώμη για να πεθάνει τέσσερα χρόνια αργότερα και να ταφεί σε έναν κοινό τάφο έξω απ’ τη Ρώμη.

Ο βασιλιάς Περσέας παραδίδεται στον Αιμίλιο Παύλο. Πίνακας του Jean-François-Pierre Peyron, Βουδαπέστη.

Δυστυχώς, ο Μεγαλέξανδρος δεν άφησε κάποια γραπτή κληρονομιά, γιατί δε γνώριζε ότι θα υπάρξουν κάποιοι οι οποίοι θα έρθουν αιώνες αργότερα να κατοικήσουν στα εδάφη που έζησε διεκδικώντας το δικαίωμα της κληρονομιάς του ονόματός του και τίποτα παραπάνω.