Tα δημοσιευμένα άρθρα εκφράζουν τις προσωπικές θέσεις και αντιλήψεις των συντακτών τους και δεν αποτελούν την επίσημη θέση του παρόντος Ιστολογίου.
Δημοσιεύματα με απρεπείς λέξεις ή εκφράσεις δεν δημοσιεύονται και ανάλογα σχόλια διαγράφονται χωρίς την παραμικρή πρόθεση λογοκρισίας.



Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΚΕΧΩΡΗΜΕΝΑ ΦΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ - ΕΞΩΡΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ( με αφορμή της εκλογές στην Γερμανία )

Τα φασιστικά – ναζιστικά κόμματα αποτελούν την ασφαλή δικλείδα για να μην αμφισβητηθούν τα οικονομικά βάθρα του συστήματος της αγοράς, όταν αυτό βρίσκεται σε οικονομικές κρίσεις η ύφεση, απόρροια των νομοτελειών του και τον οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών – ενδομονοπωλιακών ανταγωνισμών.

Οι οικονομικές κρίσεις στον καπιταλισμό αποτελούν ανίατες ασθένειες που από αυτές δεν μπορεί να ξεφύγει, αποτελούν εγγενές στοιχείο του ίδιου του συστήματος, για αυτό έχουν και αντικειμενική βάση. Η διέξοδος από την οικονομική κρίση, την ύφεση, από την σκοπιά του συστήματος, των καπιταλιστών, προϋποθέτει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ( απολύσεις εργαζομένων, κλείσιμο παραγωγικών μονάδων ή μεταφορά τους αλλού που το εργατικό δυναμικό θα είναι πιο φθηνό, αυξημένη ανεργία, κατακόρυφη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, κατακρήμνιση ασφαλιστικών, εργασιακών, κοινωνικών δικαιωμάτων ), όπως και καταστροφή ενός τμήματος του κεφαλαίου, για να αποσυμφορηθεί η αγορά, να αναζωογονηθεί η καπιταλιστική συσσώρευση και να συνεχίσει απρόσκοπτα η διευρυμένη κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή.

Τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα στην Ε.Ε. και όχι μόνο, υπηρετούν την παραπάνω στρατηγική στόχευση, για αυτό οι εργαζόμενοι, οι λαοί γενικότερα, έρχονται αντιμέτωποι με σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές, που υποβαθμίζουν μόνιμα και σταθερά το βιοτικό τους επίπεδο.

Οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν, νέα φαινόμενα σχετικής και απόλυτης φτώχειας κάνουν την εμφάνιση τους στις μεγαλουπόλεις των καπιταλιστικών κέντρων, τα λαϊκά αδιέξοδα μεγαλώνουν καθημερινά, μαζί με την ανασφάλεια και αβεβαιότητα που βιώνουν όλο και περισσότερο οι λαοί. Στην χώρα μας αυτή η πολιτική εκφράζεται με τα << μνημόνια >> που υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, τα κόμματα του κεφαλαίου, για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων.

Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται και σε χώρες που δεν έχουν << μνημόνια >>, βλ. Γαλλία, Ιταλία κ.α. Αφού αποτελούν απαίτηση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και καπιταλιστών, στην βάση της αντικειμενικής τους ανάγκης, για να διευρυνθεί ο κύκλος της κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής, η μεγιστοποίηση των κερδών τους δηλαδή και να ανταπεξέλθουν στον μεταξύ τους αιματηρό ανταγωνισμό, για το ποιο μονοπώλιο, ποιας καπιταλιστικής χώρας, ποιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, θα έχει προβάδισμα στις αγορές, στην ενέργεια, σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, σε συνθήκες κρίσης και ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Τον αντεργατικό - αντιλαϊκό κατήφορο τον βιώνει ο Γερμανικός Λάος εδώ και χρόνια, μέσα από της διαχρονικές πολιτικές λιτότητας. Έτσι επιτεύχθηκε η λεγόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη στην Γερμανία που είναι η μεγαλύτερη στην Ε.Ε. και δίνει αυτά πλεονέκτημα στην εγχώρια αστικής της τάξη για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ανταγωνισμό με άλλα καπιταλιστικά κέντρα.

Το έδαφος της ενδυνάμωσης το Γερμανικού κεφαλαίου στρώθηκε στις πλάτες του Γερμανικού λαού, που πλήρωσε και θα συνεχίζει να πληρώνει της συνέπειες αυτών των πολιτικών, των πολιτικών στήριξης του Γερμανικού κεφαλαίου.

Οι Γερμανοί εργαζόμενοι βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια το σύστημα πολλαπλών ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που τους κάνει ακόμα ποιο φθηνό εργατικό δυναμικό. Μορφές απασχόλησης που έχουν γενικευτεί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 8.000.000 εργαζόμενοι δουλεύουν στα λεγόμενα mini jobs ( δουλειές μερικών ωρών ) και αποτελούν την << κάστα >> των νεόπτωχων στην Γερμάνια.

10.000.000 εργαζόμενοι δουλεύουν με διάφορες μορφές ελαστικής απασχόλησης ( 4ωρη εργασία, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κ.α.) με τα εργασιακά τους δικαιώματα να τα έχουν απολέσει . Η ανεργία να μεγαλώνει και σε κάποιες περιοχές όπως στο Βερολίνο να έχει αυξητικές τάσεις και ακόμα το πολυδιαφημιζόμενο Γερμανικό σύστημα κοινωνικών παροχών συνεχώς να υποβαθμίζεται, μέσα από της περικοπές που έχει δεχθεί και δέχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό του Γερμανικού κράτους.

Αυτά τα αποτελέσματα έφερε η πολιτική της Γερμανίας, η πολιτική των χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών, χριστιανοκοινωνιστών για τον Γερμανικό λαό και μεγάλωσε την λαϊκή δυσαρέσκεια, τον λαϊκό θυμό. Πολιτική όμως που δυνάμωσε το Γερμανικό κεφάλαιο, το έκανε ποιο εξαγωγικό, ανέπτυξε επενδύεις, το έκανε ποιο ανταγωνιστικό και κερδοφόρο. Έτσι επιτυγχάνεται η καπιταλιστική ανάπτυξη σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού, πάνω στα αποκαΐδια των λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων.

Την δυσαρέσκεια του Γερμανικού λαού εκμεταλλεύτηκε το δημαγωγικό – λαϊκίστικο και προβεβλημένο από τα αστικά ΜΜΕ της Γερμανίας, κόμμα << Εναλλακτική για την Γερμανία >>, με λόγο ρατσιστικό, ξενοφοβικό, που ουσιαστικά προτείνει μια άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, σκορπώντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, ότι αυτή μπορεί να υπάρξει και να ευημερεί και το κεφάλαιο και ο λαός. - Το κόμμα << Εναλλακτική για την Γερμανία>>, AFD, που ιδρύθηκε το 2013, έγινε με πρωτοβουλία του πρώην προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Χανς Όλαφ Χένκελ, ο οποίος μιλούσε από το 2010 για μια ευρωζώνη 2 ταχυτήτων, με ξεχωριστά νομίσματα Βορρά, Νότου, ενώ το 2011 καλούσε Αυστρία, Φιλανδία, Γερμανία και Ολλανδία, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη και να δημιουργήσουν ένα δικό τους, ξεχωριστό νόμισμα.

Τα κόμματα του <<ευρωσκεπτικιστικού>> τόξου όπως αρέσκονται να λέγονται, που φορείς στην χώρα μας με ετερόκλητες απόψεις και ιδεολογικές αφετηρίες είναι, << η χρυσή αυγή, το ΕΠΑΜ, αλλά και κόμματα που αυτοαναγορεύονται αριστερά, κ. α >>, είναι δημιουργήματα του ίδιου του συστήματος και με το προσωπείο των << αντισυστημικών >> κομμάτων, εξωραΐζουν το σύστημα του καπιταλισμού που σαπίζει και γίνεται πιο αντιδραστικό και επιθετικό απέναντι στους λαούς.

Οι λαοί και κατά επέκταση ο λαός μας πρέπει να περάσουν τους σκοπέλους της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού, της λαϊκής εξαπάτησης.

Καμιά πολιτική διαχείριση του ιστορικά ξεπερασμένου καπιταλισμού θα ξαναφέρει τους λαούς σε πρότερη σχετικά καλή κατάσταση, ούτε από οποιαδήποτε οικονομική ανάκαμψη του συστήματος, θα καρπωθούν κάτι οι λαοί, αφού είναι προϋπόθεση η υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου με ότι αυτό συνεπάγεται σε λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, για τα αυξανόμενη κέρδη των μονοπωλίων και καπιταλιστών και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας τους.

Στην όξυνση της ταξικής πάλης, στην γραμμή της πολιτικοταξικής σύγκρουσης, ρήξης για την ανατροπή βρίσκεται η λαϊκή προοπτική, με τον λαό να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, χωρίς τους εκμεταλλευτές, παράσιτα, καπιταλιστές. Όσο θα αναστέλλεται αυτή η πάλη η θα ολιγώρει, τα λαϊκά αδιέξοδα θα μεγαλώνουν, ο φόβος, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, μαζί με τα νέα φαινόμενα σχετικής η απόλυτης φτώχειας θα αυξάνονται.

Δυναμώνουμε το ταξικό κίνημα, μαζικοποιούμε της οργανώσεις του, συμμετέχουμε στους αγώνες, προτάσσουμε την κοινωνική συμμαχία σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, ισχυροποιούμε τα κομμουνιστικά κόμματα. Σε αυτή την πάλη, σε αυτή την προοπτική , οι λαοί θα νικήσουν.

Σαββίδης Παναγιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: