Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Ο λαός αρέσκεται να εξαπατάται» Τέοντορ Αντόρνο
Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθώ συχνά σχόλια αναγνωστών στο γερμανικό τύπο και συνομιλώ με φίλους που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία. Με εκπλήσσει λοιπόν όχι τόσο η άνοδος της ακροδεξιάς, όσο η έκπληξη των γερμανικών... κομμάτων και μάλιστα των δεξιών καθώς και του γερμανικού και διεθνούς τύπου για το αναμενόμενο ποσοστό του AfD.
Για όποιον παρακολούθησε τις γερμανικές εκλογές και έχει μια εικόνα για το τι είχε συμβεί στη Γερμανία στις εκλογές του 1933, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν αναπάντεχο ούτε τόσο ανεξήγητο. Η ηγεσία του AfD φάνηκε πολύ περισσότερο «διαβασμένη» και εκείνη που αφουγκράστηκε τη μυστική και βουβή οργή των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων Γερμανών που ζουν στη χώρα με τα μεγαλύτερα πλεονάσματα και αποθέματα χρυσού και πλούτου γενικώς, αλλά οι ίδιοι (9 εκατομμύρια )ζουν από τα κοινωνικά επιδόματα Hartz IV ενώ κάποιοι πρόσφυγες με τα επιδόματα των παιδιών τους έχουν πολύ υψηλότερα εισοδήματα.
Ενώ η φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής λιτότητας της γερμανικής κυβέρνησης(δηλ. του Σόϊμπλε) που την επέβαλε σε όλη την ΕΕ αλλά και στην ίδια τη Γερμανία, βασίστηκε στην προτεσταντική λογική που λέει «θα πρέπει να μάθουμε στο λαό (και στους τεμπέληδες του Νότου) ότι ο ίδιοι είναι η κύρια και μοναδική αιτία της αθλιότητάς τους», η ηγεσία του AfD έδειξε, και μάλιστα με οργή και μίσος δήθεν η ίδια, στους εξαθλιωμένους και απελπισμένους την «αιτία» των δεινών τους και τους υπαίτιους. Με λίγα λόγια τους είπε:«η αιτία όλων των κακών δεν είστε εσείς αλλά η γερμανική ελίτ με τους Εβραίους και τους φιλελεύθερους και αριστερούς διανοούμενους που κινούν τα νήματα και είναι πίσω από όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου και των κομμάτων και εκείνοι που γέμισαν τη Γερμανία με εγκληματίες και τρομοκράτες πρόσφυγες, ισλαμιστές και τούρκους. Το AfD «έδειξε» στον απλό και εξαθλιωμένο πολίτη ότι μόνο εκείνοι θα είναι η αληθινή αντιπολίτευση και ο υπερασπιστής των
δικαιωμάτων του μέσα σε ένα δηλητηριασμένο κοινοβούλιο από διαπλεκόμενους όλων των κομμάτων με σιωνιστικά κέντρα.
Οποιος λοιπόν έχει μια εικόνα για το τι είχε συμβεί στη Γερμανία στις εκλογές του 1933, παρακολούθησε την προεκλογική εκστρατεία τις προηγούμενες εβδομάδες και γνωρίζει την ιδιαίτερη λατρεία των Γερμανών για το «Ασφάλεια και Τάξη», μπορεί να καταλάβει καλύτερα τη έχει συμβεί.
Η επίθεση όλων κομμάτων κατά του AfD και οι συχνές συγκρούσεις και οδομαχίες με τους αυτοαποκαλούμενους αυτόνομους και αναρχικούς, το ενίσχυσε περισσότερο. Σε όλες τις κοινωνικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στη Γερμανία, ακόμη και σ’ αυτές που είχαν διεκδικητικό-ταξικό χαρακτήρα, έδωσε εθνικιστικό περιεχόμενο, παρουσιάζοντας όλα τα άλλα κόμματα και ακόμη περισσότερο την «ελίτ» των διανοουμένων της «Αριστεράς», ως «διεφθαρμένους» και «προδότες». Παρουσίασε ένα αποκαλυπτικό μέλλον για τη Γερμανία, ένα σχέδιο για την αλλοίωση της ταυτότητάς της, στο οποίο συμμετέχουν όλα τα κόμματα και οι αριστεροί διανοούμενοι.
Οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι του AfD, αποδείχτηκαν τα ΜΜΕ, που κάποια συνειδητά και τα περισσότερα κυνηγώντας νούμερα, συνέβαλαν στο να μπει αυτή η δήθεν οργή κατά των ελίτ και το μίσος κατά των ξένων σε κάθε γερμανικό σπίτι. Το περίεργο, αλλά όχι και τόσο ανεξήγητο, είναι το γεγονός ότι σε περιοχές που δεν υπάρχουν σχεδόν ξένοι και κανένας πρόσφυγας ή τούρκος, το ακροδεξιό και ξενοφοβικό AfD πήρε ποσοστά μέχρι και 38% ενώ σε περιοχές και συνοικίες που έχουν τους περισσότερους ξένους, όπως στο κέντρο της Βρέμης τα ποσοστά τους ήταν γύρω στο 3%.
Αυτό εξηγεί και το γιατί, οι τούρκοι που ζούσαν σε μικτά χωριά και πόλεις μαζί με τους πόντιους και είχαν δημιουργήσει συναισθηματικούς και άλλου είδους δεσμούς δεν ήταν εκείνοι που εξόντωσαν τους πόντιους, αλλά οι ορεσίβιοι Κούρδοι που έβλεπαν για πρώτη φορά Ελληνα και που σήμερα είναι «φίλοι» μας.
Μπορεί να είναι νωρίς για να μιλήσει κάποιος για τον άμεσο κίνδυνο μιας ναζιστικής Γερμανίας, σε μια εποχή που η Γερμανική οικονομία ανθεί, αλλά κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν εκείνοι (η οικονομικά κατεστραμμένη μεσαία τάξη και οι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες), που σύμφωνα με τις πιο έγκυρες έρευνες και φωνές, ήταν εκείνοι που ανέβασαν τον Χίτλερ στην Εξουσία. Το αποτέλεσμα της ανόδου της ακροδεξιάς στη Γερμανία ας γίνει ένα μάθημα στην Ευρώπη για όλους εκείνους που γνωρίζουν ότι «ο φασισμός είναι το ίδιο το σύστημα της ελεύθερης αγοράς που έχει στριμωχτεί από την κρίση και βλέπει στον ολοκληρωτισμό το μοναδικό σύστημα που μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κατάρρευσή του».
Εμείς οι Ελληνες και μάλιστα οι εκπαιδευτικοί μας, γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι τύραννοι που εμφανίστηκαν τον 7ο πΧ αιώνα μετά τη λεγόμενη «αγροτική κρίση» ( Κύψελος, Περίανδρος, Ορθαγόρας, Πολυκράτης κ.α.) καμώνονταν ότι θα υπερασπιστούν το λαό ενάντια στην αριστοκρατία την οποία αφού την εξευτέλισαν, την απογύμνωσαν από τα αγαθά της για να τα αποδώσουν στους οπαδούς τους, που έγιναν οι επόμενη κυρίαρχη τάξη με το λαό στην προηγούμενη και ίδια μιζέρια του.
Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθώ συχνά σχόλια αναγνωστών στο γερμανικό τύπο και συνομιλώ με φίλους που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία. Με εκπλήσσει λοιπόν όχι τόσο η άνοδος της ακροδεξιάς, όσο η έκπληξη των γερμανικών... κομμάτων και μάλιστα των δεξιών καθώς και του γερμανικού και διεθνούς τύπου για το αναμενόμενο ποσοστό του AfD.
Για όποιον παρακολούθησε τις γερμανικές εκλογές και έχει μια εικόνα για το τι είχε συμβεί στη Γερμανία στις εκλογές του 1933, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν αναπάντεχο ούτε τόσο ανεξήγητο. Η ηγεσία του AfD φάνηκε πολύ περισσότερο «διαβασμένη» και εκείνη που αφουγκράστηκε τη μυστική και βουβή οργή των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων Γερμανών που ζουν στη χώρα με τα μεγαλύτερα πλεονάσματα και αποθέματα χρυσού και πλούτου γενικώς, αλλά οι ίδιοι (9 εκατομμύρια )ζουν από τα κοινωνικά επιδόματα Hartz IV ενώ κάποιοι πρόσφυγες με τα επιδόματα των παιδιών τους έχουν πολύ υψηλότερα εισοδήματα.
Ενώ η φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής λιτότητας της γερμανικής κυβέρνησης(δηλ. του Σόϊμπλε) που την επέβαλε σε όλη την ΕΕ αλλά και στην ίδια τη Γερμανία, βασίστηκε στην προτεσταντική λογική που λέει «θα πρέπει να μάθουμε στο λαό (και στους τεμπέληδες του Νότου) ότι ο ίδιοι είναι η κύρια και μοναδική αιτία της αθλιότητάς τους», η ηγεσία του AfD έδειξε, και μάλιστα με οργή και μίσος δήθεν η ίδια, στους εξαθλιωμένους και απελπισμένους την «αιτία» των δεινών τους και τους υπαίτιους. Με λίγα λόγια τους είπε:«η αιτία όλων των κακών δεν είστε εσείς αλλά η γερμανική ελίτ με τους Εβραίους και τους φιλελεύθερους και αριστερούς διανοούμενους που κινούν τα νήματα και είναι πίσω από όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου και των κομμάτων και εκείνοι που γέμισαν τη Γερμανία με εγκληματίες και τρομοκράτες πρόσφυγες, ισλαμιστές και τούρκους. Το AfD «έδειξε» στον απλό και εξαθλιωμένο πολίτη ότι μόνο εκείνοι θα είναι η αληθινή αντιπολίτευση και ο υπερασπιστής των
δικαιωμάτων του μέσα σε ένα δηλητηριασμένο κοινοβούλιο από διαπλεκόμενους όλων των κομμάτων με σιωνιστικά κέντρα.
Οποιος λοιπόν έχει μια εικόνα για το τι είχε συμβεί στη Γερμανία στις εκλογές του 1933, παρακολούθησε την προεκλογική εκστρατεία τις προηγούμενες εβδομάδες και γνωρίζει την ιδιαίτερη λατρεία των Γερμανών για το «Ασφάλεια και Τάξη», μπορεί να καταλάβει καλύτερα τη έχει συμβεί.
Η επίθεση όλων κομμάτων κατά του AfD και οι συχνές συγκρούσεις και οδομαχίες με τους αυτοαποκαλούμενους αυτόνομους και αναρχικούς, το ενίσχυσε περισσότερο. Σε όλες τις κοινωνικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στη Γερμανία, ακόμη και σ’ αυτές που είχαν διεκδικητικό-ταξικό χαρακτήρα, έδωσε εθνικιστικό περιεχόμενο, παρουσιάζοντας όλα τα άλλα κόμματα και ακόμη περισσότερο την «ελίτ» των διανοουμένων της «Αριστεράς», ως «διεφθαρμένους» και «προδότες». Παρουσίασε ένα αποκαλυπτικό μέλλον για τη Γερμανία, ένα σχέδιο για την αλλοίωση της ταυτότητάς της, στο οποίο συμμετέχουν όλα τα κόμματα και οι αριστεροί διανοούμενοι.
Οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι του AfD, αποδείχτηκαν τα ΜΜΕ, που κάποια συνειδητά και τα περισσότερα κυνηγώντας νούμερα, συνέβαλαν στο να μπει αυτή η δήθεν οργή κατά των ελίτ και το μίσος κατά των ξένων σε κάθε γερμανικό σπίτι. Το περίεργο, αλλά όχι και τόσο ανεξήγητο, είναι το γεγονός ότι σε περιοχές που δεν υπάρχουν σχεδόν ξένοι και κανένας πρόσφυγας ή τούρκος, το ακροδεξιό και ξενοφοβικό AfD πήρε ποσοστά μέχρι και 38% ενώ σε περιοχές και συνοικίες που έχουν τους περισσότερους ξένους, όπως στο κέντρο της Βρέμης τα ποσοστά τους ήταν γύρω στο 3%.
Αυτό εξηγεί και το γιατί, οι τούρκοι που ζούσαν σε μικτά χωριά και πόλεις μαζί με τους πόντιους και είχαν δημιουργήσει συναισθηματικούς και άλλου είδους δεσμούς δεν ήταν εκείνοι που εξόντωσαν τους πόντιους, αλλά οι ορεσίβιοι Κούρδοι που έβλεπαν για πρώτη φορά Ελληνα και που σήμερα είναι «φίλοι» μας.
Μπορεί να είναι νωρίς για να μιλήσει κάποιος για τον άμεσο κίνδυνο μιας ναζιστικής Γερμανίας, σε μια εποχή που η Γερμανική οικονομία ανθεί, αλλά κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν εκείνοι (η οικονομικά κατεστραμμένη μεσαία τάξη και οι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες), που σύμφωνα με τις πιο έγκυρες έρευνες και φωνές, ήταν εκείνοι που ανέβασαν τον Χίτλερ στην Εξουσία. Το αποτέλεσμα της ανόδου της ακροδεξιάς στη Γερμανία ας γίνει ένα μάθημα στην Ευρώπη για όλους εκείνους που γνωρίζουν ότι «ο φασισμός είναι το ίδιο το σύστημα της ελεύθερης αγοράς που έχει στριμωχτεί από την κρίση και βλέπει στον ολοκληρωτισμό το μοναδικό σύστημα που μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κατάρρευσή του».
Εμείς οι Ελληνες και μάλιστα οι εκπαιδευτικοί μας, γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι τύραννοι που εμφανίστηκαν τον 7ο πΧ αιώνα μετά τη λεγόμενη «αγροτική κρίση» ( Κύψελος, Περίανδρος, Ορθαγόρας, Πολυκράτης κ.α.) καμώνονταν ότι θα υπερασπιστούν το λαό ενάντια στην αριστοκρατία την οποία αφού την εξευτέλισαν, την απογύμνωσαν από τα αγαθά της για να τα αποδώσουν στους οπαδούς τους, που έγιναν οι επόμενη κυρίαρχη τάξη με το λαό στην προηγούμενη και ίδια μιζέρια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου